Freyja - 01.08.1908, Page 15

XI. i.
V'REYJA
«5-
%rir einusinni enn —at5 eins einusinni. "1
,,Ég -skal skila því, “ tautaði BrÚKÓ, «en Rossi koin ekki-
raö heMur -@g Brúnó vissí ekki meir.
Haíin 'ke-OTtir aldrei >framar, 'hugsahi hún og viö þá hugs-
:un varö allt ©murlegt og kallt. Iienni g-ek-k iila a-S sefa og
'þess vegna >gekk hón einsömul út seint «hi kvö-id ál-eiöis til
klaustursins allt að Pincio hliðínu. Þar breikkar vegurinn og
'iliggur inn á stórara kringtóttan flöt. Á miðjum fletinum er gos-
ibrunnur. Þaðan iig-gnr v-egurinn ofan til Piazza-di Spagna.
íióttin var björt og svo hjóð, að ekkert rauf þögnina nema
'fótatak. manns eins í sendnu götunni, sem kom á mótiRómu.
Hún sá brátí að þaS var Rossi og gekk harrn fram hjá henni
án þess að taka eftir henni. Hana langaði til aS kalla til hans,
<en kora sér ekki að því. Kann hikaði lítið eitt við, en hélt
svo áfrain sömn leið og hún kom. Undarleg hugsun greip
hana. Gat hún verið rétt? David hélt áfram og hún fór í hum-
áttinni á eftir. Á tröppunum hjá kyrkjunni stanzaði hann og
horfði dálitla stund upp í gluggann hennar, sem var enn þá
upp lýstur. Efttr það fór hann til baka sömu leið, en leit þó
við og viö um öxl. Enn þá iangaði hana til að kalla til hans,
en hún gat það ekki og innan lítillar stundar var hann horfinn
henni. I þessu bili sló ki. 12 og Róma hraðaði sér heim.
Fyrsta verkið hennar, þegar heim kom, var að líta íspegilinn
og sjá, hún var kafrjóð. En nú hirti hún ekki um að sofna,
því friður bjó í sálu hennar og tungl og stjörnur tiuttu henni
ástarljóð. ,,Ef ég vœri einungis viss,hugsaði hún og nœsta
dag leitaði hún frétta af Brúnó þó ekki vœrihann árennilegur.
, ,Ég segi yður dagsatt, Donna Róma, “ sagði hann og
stakk undir sig höfðinu eins og mannýgur boli, ,,að Rossi er
eínn af þeim mönnum sem álítur, að þeir er helga mönnunum
þjónustu sína eigi enguin að vera háðir, “
,,Ó, er það svo. Hann getur þó ekki gjört að því að eiga
foreldra, Brúnó?“
,,Hann getur gjört að því að eiga ekki konu, og hann á-
lítur að stjórnmálamenn eigi að vera eins og prestarnir, óháð-
ir ásta og heimilis-böndum svo þjóðin eigi þá óskifta. “
,,Og þess vegna . . . “