Freyja - 01.10.1908, Blaðsíða 10

58"
FREYJA
XI. 5;
áöar og heföi hann veriö handfjallaður íheilt ár, réttirnir fá-
ir, óbreyttir og ódýrir. Róma horföi yfir öxlina á David og;
las: ,,Macaroni 3 peninga; kál 3, lambakjöt 3. —Ég meina
sitt 6 peningavirðið^ af hverju, “ bœtti hún viö og bæðihlógu.
Meðan á matreiöslunni stóð gengu þau út og þangaö til
þau komu að dœld nokkurri umkringdri af villtum trjám og
þakinni í villtum blómum. ,,Ó, hvað hér er fagurt, “ sagðii
Róma innif'ega hrifin. ,, Ilér skoríir ekkert nema- rrddara til aö'
tína bló’min og kasta þeim til mín. “
David þreif handfylli af blómum og her.ti þeimyfir hanai
álla. ,, Hóf háðu menn einvíg þegar ég var drengur,“ sagði;
hann,
,,Ohræsin. A þqssum yndislega stað hefði dóttir Faraós-
átt að finna Móses. ‘ ‘
,,Eða Adam Evu-, “ sagði hann og bœði hlógn.
,, En hvað hann hefir hlotið að verða hiss-a.. Hvað- œtli'
hann hafi haldið ha>na vera.-“
,,Engi4, sem hafi stigiö niður f tunglskininu, en- gleymt
aö faraáður en dagaði.‘ l'
,,Vitleysa. Hann hefir strax vitað aö hún var kona.‘‘
,,—Og eina konan v hefminum, sem hann gat elskaö. “
, , JáýOg hann eini maðurinm “
Loksins var kallaö á þau til að borða, mat,. sem bæði.
var illur og illa til reiddur. ,,Og einungis einn gaffall með-
tveimur réttum, “ sagöi David. „Einangis einn og hann ó-
hreinn . En hvað gj-örir það?“ sagði Róma. Allt í einu fleygði
hún gafflinum og sagði: ,,Og ég var nærri búin aðgleyma!*"
,, Hverju?“ -■— ,,Því, að í allan dag átti ég að vera litla Róma. ‘"
,,Og hafið þér ekki veriö þaö?“ — ,,Nei, því væri það, mynd-
nð þér kalla mig svo. “ —, ,Ég gjöri þaö þegar þér kallið mig
David. “ —,,Þaö er ekki sanngjarnt að krefjast þess, “ sagði
hún og roönaði.
I aldingarðinum úti var stúlka að tína vínber og söng hiö
einkennilega kvæöi ,,Stornelii. “ Þar er móðir aö minnast
burtfarins sonar, sem náð hefir auöog mannviröingum, eign-
ast háttstandandi konu og ríkmannlegt heimiH. Samt áttu
l ernskustöðvarnar að seiöa hann heim aítur og gamla grá-