Freyja - 01.10.1908, Blaðsíða 19

XI. 3.
KREYJA
€7
</|\ ^ >
| ISItstj or3n,a,TpIstla.r„
jL _______
=5^ &
AF ÁVÖXTUNUM SKULUÐ þÉR þEKKJA þÁ!
\
í*að er viðte'kin hefS, aö álfta trú oe siöferði sé óaðskilj-
'anleg eining. Að fyrir ntan kyrkjul-ega trú sé ekkert siðferöi.
Hvaö margir nú á tímum virkilega trúa þessu, látum vér ósagt.
'Og ekki ætlum vér að þe.ssu sinni að rekja það mál til enda.
Vert er þó að mmna eldra fólkið á-grein þá úr barnalcerdóms-
kverinu lúterska er sv-o hljóðar: ,,Þegar heiðingjarnir sem
•ekki hafa lögmáíiö, gjöra það af sjálfum sér sem lögmálið
•skipar o. s. írv. “ Vér fáurn ei betur séð, en að grein þessi
bendi glögglega á að siðgœði sé náttúrugjöf, laus við öli trúar-
brögð og jöfn eign allra barna náttúrunnar, eftir eðli þeirra og
menningarástandi.
En þrátt fyrir það hefir kyrkjan Öldum saman helgað af-
skifti sín af einstaklingslífinu með því, að hún væri hinn eini
•sanni siðagœtir og nauðsynieg til að halda mannkyninu innan
Siðgæðislegra takmarka.
En þrátt fyrir staðbœfingar he'nnarog þrátt fyrir tilraun-
ir hennar, •— séu þœr meira en hvellandi bjalla, koma
tímabil jafnvei í sögu smá- þjóðfélaga að ávextirnir' verða all't
•annað en glœsilegir, þegar hrœsni og skynhelgi í siðferðissök-
um keyrir fram úr hófi. Leiðtogar kyrknanna rífast um srná-
smugleg trúara'triði og bita, sem hin kyrkjulega s'tarfsemi gef-
•ur af sér,en á meðan brjóta þeir sein haida kytkjufélagsskapn-
um fjárhagslega uppi, svo hin almennustu siðferðislög, að ú't
hófi keyrir. Kyrkjus'tölparnir og , ,mannfélagsstytturnar “
hver á fœtur annari eru Sakaðar réttilega eða óréttilega um
gífurleg siðferðisbrot ■—réttilega sumirað minnsta kosti. Nöfn
þeirra eru á milli almennings tanna, og ó'tal stúlkum er fórn-
að á altari taumlausra girnda og svo hverfa þœr úr sögunni —
•eru sendar burtu til að bera einar ábyrgð af tveggja verknaði,
Háttstandandi menn, ganga í aðskafa saurinn af stéttarbrœðr-