Kennarablaðið - 01.05.1900, Blaðsíða 6

118
ekkert kaup upp við bændur nema að eins fæðið, og svo verði
þeir að eiga það undir von, hvort stiftsyfirvöldin vilji veita
þeim nokkrar krónur úr landssjóði. Þegar Jón hefir fengið
þetta svar, hugsar hann sér að hætta þó ekki við svo búið,
heldur skrifa suður og beiðast inngöngu í félagið. Það er auð-
fengið ; en hvað kostar það? Tillagið er ekki nema 2 kr. á
ári. En leiðinlegt er að vera meðlimur félagsins og koma
aldrei á fundi þess. Ég verð þó að sækja að minsta kosti
einn fund árlega, hugsar Jón, og hvað skyldi sú ferð kosta?
Við hvað á ég að míða ferðakostnaðarreikninginn? Jú, það
er víst bezt að miða hann við reilcning þingmanns Skagfirð-
inga, því gera má ráð fyrir, að hann hafi samið samvizku-
samlegan reikning.
Með þessu dæmi þykist ég hafa sýnt fram á, að umgangs-
kennarar þurfi að leggja meira fé í sölurnar en eina 75 aura
árlega (auk „Kennarabl."), ef þeir eiga að vera meðlimir fé-
lagsins meira en að nafninu til. Mór finst til nokkuð mikils
ætlast, að vér komum hópum saman og kostum oss árlega
á fundi, sem haldnir eru í Reykjavík. Með því fyrirkomulagi
mundi tilkostnaður ipargra kennara fara langt fram yfir það,
sem atvinnan gæfi af sér.
Það getur vel verið, að fáir eða enginn kennari líti eins
einhiiða á þetta mál og ég. En sé svo, er hugsanlegt, að
þessar athugasemdir mínar verði til þess að rjúfa þögnina
meðal vor starfsbræðranna.
Verstu erfiðleikarnir í starfi voru eru að mínu áliti þeir,
að það er svo óstöðugt og á veikum þræði, og svo hitt, að það
er mjög illa launað út um landið, þar sem menn eru lítið
meira en matvinnungar, þegar allur kostnaður er frádreginn,
svo sem tii bóka og kensluáhaMa, sem hver samvizkusamur
kennari þarf að hafa. Pegar menn hafa kostað sig ölmusu-
lausir í 2—3 vetur á opinberum skóla til þess að búa sig
undir kennarastarfið, og hafa keypt bækur og kensluáhöld, eiga
þeir oft á hættu að fá ekkert að gera; og þótt þeir kannske
fái atvinnu, er hæpið, að þeir geti haldið henni. Pegar einn
vetur er liðinn, kemur ef til vill piltur einhversstaðar utan af