Plógur - 02.01.1900, Blaðsíða 7
7
peningi" að sér hafa gefist vel eft-
irfarandi ráð í þessu efni:
1. „Gefa kúnum nóga og góða
töðu um þann tíma sem þær taka
við fangi; munu þær þá fremur
leiðast i réttan tíma árið eftir.
2. Með nýju tungli eða fullu,
má og reyna að gefa þeim otnaða
töðu fyrir og eftir vötnun, ef h tt
dugar ekki.
3. Að reka búnautið í vatn
með þeim kúm, sem eiga að leið-
ast.
4. Láta búnautið standa inst í
fjósi, svo það geti þefað af kúm
um leið og það er leyt í vatn.
5. Binda yxna kú á bás hjá
annari sem ekki vill beiðast.
6. Gefa kálflausum kúm salt að
jafnaði, til þess að örfa blóðrásina.
7. Að kasta nýbæru-hildum fyr-
ir kýr, sem ekki vilja beiðast, og
lofa þeim að éta þær; beiðastþær
þá skömmu síðar.
8. Að lata kasta ókörruðutn
ungkálfum, helzt bolakálfum, í
bás kúa, svo þær sleikji þn.
9. Leysa út í góðu veðri þá
kú, sem á að beiðast, og búnaut-
ið með og lofa þeim að leika sér
Unt hríð saman".
Mjaltir' á kúm eru vandasöm-
ustu og ég vil segja mikilvægustu
störfin, sem vinnukonum eru ætluð.
Ba;ndur verða að hafa eftirlit á mjölt-
’tnum, að þær séu dyggilega af hendi
leystar. Umfram alt verður að mjólka
svo vel, að enginn dropi verði eftir
í júfrinu, því ella verða kýrnar lak-
ari mjólkurkýr. Það má meirtf að
segja gelda kýr upp á stuttum tíma,
sé skilin eftir í þeim mjólk. Oflangt
mál yrði að tína til dæmi af reynslu
annara þjóða í þessu efni. En svo
segir einn merkur rithöf.: „Efillaer
mjólkað, er skaðinn þrefaldur. Fyrst '
er fyrir það girt, að kýrin nái full*
komnun í þá stefnu, sem henni
er fyrirætluð; hún mjólkar minna.
Loks verður mjólkin kostminni en
ella, því að sú mjólk, er seinast fæst
úr júfrinu, er feitust eða smjörmest."
Að setja mjólkina á meðan
húrt er volg hafa vísinda- og verk-
legar tilraunir sýnt, að er heppilegast.
Það fæst meira smjör úr mjólkinni,
en sé hún sett upp, þegar htin er orð-
in köld. Hvernig á þessu -stendur,
leyfir ekki rúmið hér að skýra frá.
Einnig er vert að minna á það, að
verja mjólkina íyrir óhreinindum.
Standi mjólkurföturnar lengi opnar,
berast óhreinindi í mjólkina og súrn-
ar hún þá fyr en ella, og næst þá
feitin síður úr mjólkinni.
Cleymið því ekki, að notinvirkni
og reglusemi við skepnuhirðingu, eru
beztu kostir hvers fjármanns. Það spar-
arfóður,að hafa hlýttíhúspnum.að haía
engan umgang í þeim milli mála, að
gefa slcepnunum ávalt 1 sama mund,
og sjá um að allar fáiþærjafnt fóður
sitt, sem eru í sama húsi, sem má
með því, aðstrá í flýti olurlitlu heyi al-
staðar á jötuna, svo skepnurnar verði
rólegar á meðan a.ðalfóðrið er lát-
ið snirtilega í jötuna, annars ryðst féð
á jötuna sér til óhægðar. Allar hreyf-
ingar skepnanna hafa fóðureyðslu í för
með sér. Ríður þvi á, að skepnurn-
ar hafi sent mesta ró og næði árailli
máltiða, þegar innistöður eru.
Yfir höfuð að tala, ættu fjárntenn
að breyta svo við skepnurnar í allri