Plógur - 21.02.1900, Page 3
II
það er hin beztahvíld, í stað þess
að snúa er fremur erfitt, hvort sem
gjört er með höndum eða fótum.
Hér er sem sést miðað við hand-
snúna hverfisteina, sem eru al-
mennastir. Hitt er auðvitað mik-
ill vinnusparnaður, að tilbúa stein-
ana fyrir fótstig, og sjálfsagt, ef
eigi er annað ráð betra; ei\ þeir
steinar verða nokkuð dýrir fyrir
fátæka, og aldrei verða þeir til
líka eins handhægir, sem steðjinn
og klappan; og þá má eigi gleyma
ijáa eyðslunni, er munar ávalt
mildu. Það kann mörgum að virð-
ast óvænlegra til bits að klappa
en draga. Það er þó ekki svo,
svo nokkru nemi. Að vísu kann
bitið að verða enn mýkra og fínna
í steiniögðum ljá fyrsteftir ádrátt-
inn, ef vel mjúk og óseig jörð er
fyrir, en hitt er tíðara, að jörð er
ekki hin ákjósanlegasta, heldur
nokkuð seig eða grýtt, verður þá
hin grófari sagarkenda egg í klapp-
aða ljánum endingarbetri, að eg
ekki nefni hvað Ijárinn þolir bct-
ur steina, án þess að springa eða
skarða til muna. Það ersvo með
að klappa, sem draga á, að það
er dálítill vandi að gjöra það svo
vel sé, (svo er um flest verk) en
engin hætta á, að hver meðal
verklaginn maður komizt ekki fljótt
upp á að klappa fyrir sig. — Að
endingu óska eg, að bændur fan
alment að reyna aðferð þessa,
svo hin óþaria vinna og eyðsla
sparist um hinn stutta en dýrmæta
hcyskapartíma vorn. —
St. E.
Um kaffinautn.
(Frá merkum presti).
Niðurl. Flestir finna það, að kaffið
er óholt, skirrast því margir við að gefa
börnum mikið af sterku kaffi. En of
fáir eru þeir, því miður, sem kynoka
sér við að venja börn á kaffi. Menn
þykjast gera vel að setja þau ekki hjá,
—En sú góðsemi! Skyldi það ekki
hollara fyrir börnin, að fá i bolla af
mjólk en i bolla af kaffi?
AUir foreldrar ættu að hafa það
hugfast, að hér er bömunum komið
á eitur, sem gerir þau taugaslöpp,
hjartveik og ístöðulítil ef þau neytá
þess að nokkrum mun. En foreldrar
og aðrir hugsa ekki um slíkt, trúa
því jafnvel ekki, að hér sé um nokk-
urn óhollan drykk að ræða, þeim þyk-
ir þessi drykkur svo Ijúffengur, að
þeir vilja engu tllu um hann trúa. A-
fengis- og ópíumneytendur trúa held-
ur engu illu um áfengið sitt og ópí-
urnið. Efast þó enginn um, að það
séu skaðl. og drepandi hlutir og hef-
ir þvf hin öflugusta barátta verið haf-
in gegn þeim.
Ef þvl kaffinautnin er skaðleg, og
það er hún, hví á hún þá að vera í
friði, hví á ekki lfka að hefja bar-
áttu gegn henni og eyða henni?
Kaffinautnin er synd gegn mannleg-
um líkama, þar sem hún veikir taug-
arnar, synd gegn vellíðan mannsins,
því hinum taugaveiklaða og hjart-
veika getur ekki liðið vel, og synd
gegn náunga hins veika, því hinn
veiklaði verðttr eigi náunganum til
þeirrar ánægju og uppbyggingar, sem
hann annars gæti verið.
En er þá kaffið orsök íallritauga-
veiki og hjartveiki ? Enginn segir það,
því margt kann fleira að valda, en
hver veit þó, hve mikið kaffið á í
allri taugaveiklun, hjartveiki og öðr-
um heilsuspjöllum, sem rétt alstaöar