Plógur - 21.02.1900, Blaðsíða 7
iS
hsegt að segja nema örlítið í svona
stuttri grein, um f)að, sem hver mað-
Ur þarf að vita, sem vill leggja sig
«ftir þessum atvinnuvegi.
Eg er sannfærður um, að hænsna-
raekt getur verið ábatasöm lijáoss, og
enginn vafi er á því, að hænsnaegg
Cru góð verzlunarvara, alveg eins þótt
þau séu frá Islandi eins og t. d. frá
Noregi og Danmörku.
Reyrslan hefur sýnt, að hér ( Rvík
gefur meðal varphæna 4—6 krónur í
hreinan ágóða og það er l(kt þvi, sem
gjörist í Norcgi. En þau þurfa góða og
nákvæma meðferð.—
Hér 1 Rvík lifir einn maður að
miklu leyti á hænsnarækt. Hann á
Um 50 góðar varphænur
Atli (bls. 141 - 142).
—o—
Atli ... — — Menn eru þó af nátt-
úrunni allir jafnirog sern stakan forna
hljóðar :
»IJá Adam gróf en Eva spann,
enginn þekti keisarann«.
Bóndi: »Enginn hlutur er fullséð-
Ur fyr en hann er báðumegin skoðaður,
þu álítur þá hina vmstri síðu þína kjöra
Þar, er þér vex það eina í augurn, sem
mótdrægt er, og spillir ánægju þinni,
■uu freistar þín ti! öfundar við aðra
menn, er þú hyggur þér sælli; getðu
Uu gaum að högum þínum hægra
uaegin, þar blasir við mörg og mikil
Þ®gð og róserni, sem höfðingjarnir fá
ekki að njóta, hvað fe gnir sem þeir
v’lja. Enginn maður hefir meira frelsi,
enginn saklausari og óbrygðulli á-
nasgju, enginn ininni háska og vanda,
en einn duglegur, velmegandi bóndi,
sÚkur, sem þú ert; þegar þú ert guð-
fækinn og trúrækinn, hefir þú góða
Samvizku og innvortis ánægju; þegar
Þú ert góðgjarn við granna þína, þá
^na þeir þér hið sama, og þú verð-
tlr þá vinsæll. Þegar þú erfiðar, hefir
þú ánægju, ávinning, góða heilsu og
góð þrif, sem lengja h'f þitt fram til
ellinnar, og hún verður þér þá heið-
arleg, hæg og róleg, þú ert frl frá ó-
teljandi áhyggjum og sorgum, sem
hinir æðri mæðast með alla æfi, og
leggjast þar fyrir stundum varla mið-
aldra í gröfina. Hvað þína stétt snert-
ir, þá er hana að álíta, sem undir-
stöðusteina allrar þeirrar byggingar,
sem kallast almennings gagn; þeir
eru að sönnu lágt í byggingunni, en
þar er hún öll uppákomin ; þeir hagg-
ast ekki, né hrærast af nokkru stór-
viðri, og ef þá bilar, þá bilar öll
byggingin. Þennan heiður og gagn
bændastéttarinnar hafa vitrir menn
og góðgjarnir ætíð þekt, en þó er
henni nú sá hádegistítni kominn, sem
aldrei kom fyr, að sjálfur kongur vor
og hans höfðingjar taka nú bændur f
forsvar, lokka þá með fyrirheitum til
þess, sem áður var gagn og skylda
bændanna, og unria þeim stórgjafa og
annara sæmda, sem nokkurn dugnað
sýna öðrum fremur«. — — —
Akury rkja.
II.
— — »Þorsteinn kraki í auga sótti
korn tim daginn, útá akurinn og kom
heim til eldhúsdyra (Sturl. kap 10.).
Það sama sinn, sem hann vann níð-
ingsverkið á Gttðm. Ortnssyni«. — A
öðrum stað: »Haukur á Álftanesi gaf
l'orgilsi þrjú sáld malts og þrjú sáld
korns og 6 vættir að auk«. —- Þetta
sýnir kornyrkju hérá 11. og 12. öld.
Kristniréttur Þorláks og Ketils, er
skriftður var 1122, nefnir akuryrkju,
og Kristniréttur Jóns erkibiskups f
Niðárósi, er skrifaður var 1253, segir,
að leyfilegt sé, að fiytja korn og hey
1 hlöðu á sunnudögum alt til kvölds.
— Víða er og talað um akuryrkju í
1 Grágás, Járnsíðu og Jónsbók.