Plógur - 05.05.1900, Blaðsíða 4

kúnum eða öllu heldur bursta
þeim, með stífum bursta, helzt í
bæði mál. Meðan mjaltir fara
fram, þarf alt að vera rólegt í
fjósinu, svo ryk og óhVeinindi
ekki setjist í mjólkina. Mjalta-
konurnar þurfa að vera hreinar
um hönduinar, og gæta þess, að
strjúka vel alt rusl og fis af júfr-
inu og kviðnum áður en þær fara
að mjólka.
Þær mega ekki vera í mjög ó-
hreinum fötum við mjaltir, og
skifta oft um þau, helzt vikulega.
Kastfötin ættu að hanga í hjalli
millí mjalta, en aldrei í fjósinu.
Yfir höfuð ætti aldrei neitt að vera
í fjósinu, sem ekki á þar heima,
hvorki þvottur eða annað, og sýzt
af öilu það, sem gefur af sér ó-
daun eða slæma lygt.
Til þess að auka áhuga manna
á góðri meðferð og hirðingu naut-
penings, mundi eflaust gott, að
verkleg kensia í þeirri grein væri
aukiri, t. d. á búnaðarskólunum.
En jafnframt því, svo nauðsynlegt
að innræta almenningi velvild til
skepnanna, og hverja þýðingu það
hefir að fara vel með þær, að því
er afurðir- og vellíðan þeirra snert-
ir. Og um leið þarf að vekja
hjá mönnum virðingu fyrir þeim
verkum, er lúta að hirðingu bú-
peningsins, og þá ekki síður fjósa-
verkunum en öðru.
í Noregi tíðkast það, að
gerðar eru fjósskoðanir að vetr
inum. Þær eru tíðast fram-
kvæmdar af búfróðum mönnum,
eða þeim, er bera gott skyn á
þesskonar hluti. Gefa þeir síð-
an skýrslu um þessar skoðanir og
fær hver f jósamaður eða fjósakona
einkunn fyrir fjósaverkin, umgengn-
ina í fjósinu og hirðinguna á kún-
um. Sumstaðar eru einnig veitt
verdlaun fyrir vel unnin fjósaverk.
Verðlaun fá þeir, sem eru í fjós-
inu. Þau eru veitt í þrennu lagi,
það er: fyrstu, önnur og þriðju
verðlaun, og nema þau oftast 2—
6 krónur. Oftast eru verðlaunin
einhverjir hlutir, t. d. silfurskeiðar
o. s. frv. í Danmörk er nú farið
að veita verðlaun fyrir að mjólka
vel og laglega, samkvæmt nýjustu
tízku. Það eru oftast unglingar,
stúlkur og piltar frá fermingaraldri
til tvítugs, sem taka þátt í sam-
kepninni um verðlaunin.
Þess hefur oft verið getið um
gamlar og góðar búkonur, að þær
hafi eftirlit með meðferð og hirð-
ing á kúnum, og taki enda sjálfar
þátt í henni. Ef mjólkin væri
minni eitthvert málið en þær áttu
von á, fóru þær sjálfar út í fjósið
til þess að skygnast eptir í hverju
það lagi. Oftast mun þeim tak-
ast að finna orsökina, sem ýmist
lá hjá þeim, er heyið skömtuðu,
eða fjósamanninum og mjaltakon-
unum. Þetta eptirlit af hálfu hús-
mæðranna, hefur sérlega góð áhrif
og stuðlar að því, að hirðingin á
kúnum fer síður í ólestri. Væri
gott, að hinar yngri konur tækju
sér þetta til fyrirmyndar, og létu
sér enga lægingu þykja að koma
í fjósið og líta eptir, hvernig þar
fer fram. Örnúlfur.