Plógur - 16.06.1900, Qupperneq 7

39
.gefnir þessir vitnisburðir, hvort heldur
,það er í mánaðarvistum eða ársvistum.
Með þvf lagi kæmist enginn undan
þessum vitnisburðum, væri þá enginn
hagur í þessu tiiliti fyrir fólk að vera
sjálfs síns, því það yrði eigi að síður að
ráða sig hjá búandi mönnum í vinnu
um lengri eða skemmri tíma. Sekt ætti
að liggja við því, ef þessum lögum væri
ekki fylgt, og fölsun á vitnisburðum
hlyti að komast upp þegar viðkom-
-endur reyndust gagnstætt vitnisburðin-
um, og hans væri að leita í hreppsbók
þess hrepps, sem hjúið hafði síðast dval-
ið í. Ýms ákvæði í svona lögum yrðu
að sjálfsögðu sett þeim til tryggingar,
sem eg nenni ekki að vera að stynga
upp á hér.
Páll: Öll lög eru meira eða minna
fótum troðin, sem fjöldanum þykir að
einhverju leyti skerða frelsi sitt. Betra
og aífarasælla að byrja á undirstöðunni,
byrja á því, að innræta æskulýðnum
hlýðni við yfirboðara sfna. Uppeldi
barna er vfða hér á landi eins og það d
ekki að vera. Börnin alast upp í
Ætjórnleysi, læra aldrei að hlýða á unga
-aldri, kunna svo eklci að hlýða eða
stjórna þegar á fulloiðinsárin kemur. —
„Sýndu hinum unga panii veg, sem hann
d að ganga til dygða og ráðvendni, og
þegar hann eldist mun hann ekki af
hcnum vikja". Unglingarnir þurfa að
hafa strangan aga, en þó þýtt viðmót,
annars verða þau óstjórnleg ómenni.
Fyrirspumir.
i. I einu fréttablaði f vetur voru þau
Ummæli eptir gamlan búhöld, (prest) að
efnamenn ættu alls ekki að verja fé
ífnu f landbúnað, því það borgaði sig
ekki. — Með öðrum orðum: presturinn
-álítur búskapinn ómögulegan undir öll
um kringumslæðum. —• Hvaða álit haf-
ið þér hr. ritstj. Plógs um þessi nefndu
ummæli prestsins. (Æ. £.).
Svar: Þrátt fyrir alt búskaparbasl-
ið hér á landi, alla erfiðleika og alla fá-
tækt margra búandi manna á landinu,
álít eg að landbúnaðurinn sé farsælasti
og arðvænlegasti atvinnuvegur lands-
manna. Pað er ekki landinu sjálfu að
kenna, þótt margt gangiá „tréfótunum".
Hafa stórefnamenn reynt hvað landbún-
aðurinn hefir til, ef rétt er á haldið?
Stórbændurnir, sem hafa orðið ríkir af
búskapnum, hafa Iagt flestir efni sín í
jarðakaup, eða lagt fé sitt í sjóði, þeg-
ar þeir hafa verið búnir að fá nóga á-
höfn á bújörð sína. — Ef þeir hefðu
lagt það fé til þess að stækka og rækta
fullkomlega tún sitt, sem þeir árl. hafa
lagt upp, mundi það hafa sýnt sig hvað
jörðin hefir til. Þá hefðu menn fyrst
veitt því eftirtekt.
Páll nokkurá núna 10,000 kr. í spari-
sjóði landsbankans. Ef hann nú vill,
getur hann fengið sér hér á suðurlandi
20 dagsláttu blett í þurru valllendi eða
góðri mýrarjörð hjá einhverjum bónda
fyrir litla þóknun. Að gera bleltinn að
góðu túni kostar hann varla meira en
5200 kr., þótt hann þurfi að kaupa á-
burð. Hlöðu og fjós fyrir iokýrbygg-
ir hann fyrir 1000 kr., (vel í lagt) bæ
fyrir 2000 kr. og búsáhöld fyrir 500 kr.
iokýrkosta 1000 kr. og landið 300 kr.;
lildega fengist slíkur blettur fyrir 100
kr. í hæsta lagi. — Þetta er þá til sam-
ans 10,000 kr. A þessum 20 dagsl.
má nafa 10 kýr og verður arður af
þeim í allra minsta lagi 2000 kr. á ári.
— Arl. kostnaður við búskapinn er æði
lítill; 20 dagsverk að slá túnið. Bónd-
inn sjálfur með vinnukonu getur hirt
túnið og kýrnar. Hvað haldið þið að
þessar 10,000 kr. gefi í ársvexti? Hald-
ið þið að landsbankinn gefi líka vexti
og þetta tún? Ef Páll fengi sér nú góða
jörð til ábúðar, muncti hann geta sett