Plógur - 06.11.1900, Blaðsíða 3
■59
stæðis. Hún, smáskipting jarðanna
ðregur úr auðafli bænda, getur af
sér fátækt, dáðleysi og aumingja-
skap.
Það 'segir sig sjálft, að dýrari
búskapur er á smákotunum en stór-
býlum, því tiltölulega meiri vinnu-
kraftur fer forgörðum á smábúun-
um, því mikið meira að tiltölu
gengur af tímanum í smátafir og
snúninga. Sá vinnukraptur, sem
gengur til þess að vinna fyrir
smábúi, gæti eflaust afkastað alt
að því tvöföldu a stórbúi, þar sem
hægt er að skipa haganlega til
vinnu og allir geta haft nóg að
gera á öllum árs tímum jafnt. •
Það er ekki komið undir tölu
bænda hve framleiðslan af land-
búnaðinum er mikil, heldur undir
því, hvernig landbúnaðarvinnukraft-
urinn kemur bezt að notum, hve
tnikið er unnið í landinu o. fl. o. fl.
Þegar ábúðarlög verða samin,
þarf löggjafarvaldið að hafa það
hugfast, að t. d. 20 hundr. jörðfram-
leiðir meira og með minni kostn-
aðien fjögur 5 hundr. kotgjöra. Áð
betri eru fáar jarðir vel setnar, en
tnargar illa setnar.
Ennfremur, að til þess að ein-
hver veruleg framför eigi sér stað
í jarðræktinni, verða kjör og rétt-
'ndi leiguliða að taka bótum.
Tamning á hestum við
jarðyrkju.
Fyrst er að gæta að því, að
nktýin fari vel á hestunum; innri
línurnar, sem hestunum er krækt
saman með, séu 5—6 þumlungum
lengri en ytri linurnar; svo þegar
hestarnir ganga rétt fyrir verkfær-
inu, að strikki jafnt á allar línurn-
ar, líka þarf að gá að því, að
hafa kragana mátulega. Er það
passandi kragi á hestum að geta
smokkað liðugt hendinni fram á
milli kragans og hálsins á hestin-
um að neðan , þegar kraginn ligg-
ur vel aftur að bógum hestsins;
er það til þess, að ekki þrengi að
andardrætti hestsins við dráttinn.
Einnig þarf að passa að dragól-
ar séu svo langar að ekki nemi
dráttar trén í fætur hestsins. Séu
hestarnir missterkir eða misþungir,
skal sá hesturinn, sem sterkari er,
háfa styttri enda á aðal dráttar-
trénu, því passa þarf, að hvor-
ugur hesturjnn gangi á undan
öðrum fyrir verkfærinu. Séu hest-
arnir prattnir eða óvanir verkfær-
um, skal taka eitthvað, sem mað-
ur veit þeir geta ekki skaðað sig
á og láta þá draga, þvi' oft ber
við, að óvanir hestar láta ekki að
taum eða línuhaldi og snúast upp
á og yfir það er þeir eru settir
fyrir, að annar hesturinn fer áfram
en hinn aptur á bak, því þarf
helzt að vera svo létt, þá er þeir
eru látnir byrja að draga, að ann-
ar hesturinn geti vel tekið það úr
stað; læra þeir mikið fljótar að
verða samtaka, ef þeir eru látnir
byrja á léttu. Gá skal að því,
ef hestar eru settir á þungan drátt,
ef fara að titra á þeim vöðvarnir,