Plógur - 01.01.1901, Qupperneq 3
3
en ljós mannlegs hyggjuvits, þeg-
ar vér stöndum á þessum tíma-
mótum, og lítum yfir liðin ár, og
fram í ókomna tímann, í þokuna
og myrkrið, mundi þessi aldamót
vera huggunarlítil, og óttinn og
kvíðinn fyrir því ókomna ó-
bærilegur. — Enginn, sem kom-
inn er til vits og ára, þegar
hann er staddur á þessum tímamót-
um, getur ekki annað en með hrærð-
um huga hugsað um framtíð ætt-
jarðar sinnar, hugsað ti) þess, hve
mörg svíðandi sár þjóðin hefir
fengið á umliðnum öldum og hve
mörg sár þessi nýja öld muni flytja
þjóðinni, eða hve mikla blessun
og hamingju hún muni færa oss,—
ef vér höfum það hugfast, að guð
hjalpar þeim, sem vill hjálpa sér
sjálfur. Biðjum hann, sem öllu ræð-
ur, að halda sinni vtrndarhendi
yfir þjóð vorri, yfir atvinnuveg-
um vorum og þjóðerni voru, en
einkum og sér í lagi yfir kristilegu
trúarh'fi voru, sem er grundvöllur
allra framfara, allrar andlegra og
líkamlegra heilla.
Að rétta við landbúnaðinn.
VIII.
Verðlaun fyrir ýmsar fram
kvæmdir í búnaði hafa mikla þýð-
ingu; þau uppörfa bændur til þess
að taka sér fram. Reynsla annara
þjóðasýnir, að fátt hefir eins hrund-
ið búnaðinum áfram á liðinni öld
í nágrannalöndunum og verðlaun-
in, sem bændum hefir verið veitt,
fyrir skepnuhirðingu, plægingar,
sérlega vandaðar búsafurðir o. s. frv.
sumpart af því opinbera og sum-
part frá búnaðarfélögum.
Það er heiðurinn, opinberleg
viðurkenning fyrir dugnað og vand-
virkni, sem menn gangast fremur
fyrir, en litlum fjarupphæðum. Og
hvað hefur meir aukið jarðabóta-
áhugann hjá oss, á seinustu árum,
en búnaðarstyrkurinn, sem hefir
veriðnokkurskonarverðlaun. Bænd-
ur hafa kepst hver við annan (að
minsta kosti margir) að vera hæstir
með dagsverkatöluna áskýrslunum,
og jafnvel hefir orðið vart við
samskonar samkepni á milli ein-
stakra búnaðarfélaga.
Alþing hefir þegar heitið verð-
launum fyrir vandað smér, sem
selst fyrir akveðið verð á erlend-
um markaði. Sýnilegur árangur
hefir orðið af þessu, þó stutt sé
síðan að alþing samþykti að veita
þessi verðlaun.
Eg álít að verðlauna ætti skepnu-
hirðingu, áburðarhirðingu, plæg-
ingar, nautgriparækt og dygg og
dugleg vinnuhjú.
Það gæti orðið býsna mikil fjár-
upphæð, sem gengi á hverju fjár-
hagstímabili til verðlauna. Og munu
því margir álíta það ókleyft, fyrir
hið opinbera, að veita svo tugum
þúsunda krónaskiftir til verðlauna
árl. Enþað ætti að verahægt,ef vilj-
inn er með. Ekki er annað en
leggja dálítinn toll á ýmsan óþarf-
an, sem hver búðarhola er skreytt