Plógur - 13.02.1901, Blaðsíða 5
13
is eru húsin hollari, ef þau eru
rúmgóð og allt þetta sparar ykk-
ur fóður ásamt mörgu fleiru, sem
hér verður ekki talað um. Sigið
ekki hundunum á skepnurnar; það
Veikir þær, að hlaupa undir spreng
dauðhræddar. Berjið þær aldrei.
Klappið hestunum, þegar þeir eru
kargir. Það dugar opt betur en
svipuhöggin Það er með því ljót-
ara, sem eg sé, að sjá bæði ölv-
aða og algáða menn fara af baki,
þegar þeir ekki koma hestunum
áfram yfir einhverja torfæru, og
lemja þá með svipuskaptinu eða
svipuólinni framan í.
Hættið þeirn gamla sið, að
hnýta hverjum hestinum aptan í
annan, þegar borið er á þeim. Það
er meiri þvingun en margur hygg-
ur fyrir klyíjaðan hest að draga
aptan í =ér latgenga hesta, sem eru
slæmir í taumi, sem eru allt af að
rykkja og slíta sig aptan úr. Það
reynir hestana um of. Þó þetta
sé orðinn gamall vani, og þér haf-
ið aldrei heyrt talað neitt í þá
átt, að þetta væri ill meðferð, þá
er það þó .engu að síður. Rekið
þ»ví hestana, þar sem það er hægt
vegarins vegna. Bregðið heldur,
ef á liggur, taumunum yfir klyf-
berabogann, en hnýtið honum ekki
í taglið á hestinum. Hestar venj-
•ast fljótt við að rekast, en bezt
•er að venja þá strax við það, um
leið og þeir eru tamdir. Það er
yður sjálfum fyrir beztu, engu s(ð-
oir en hesta-aumingjunum, að reka
þá, því þá fer betur á þeim; þeir
meiðast síður, þreytast ekki eins
fljótt og endast því betur. Látið
ekki stráka þvæla hestunum til
og frá, þegar þeir eru þreyttir.
Bindið þá ekki á meðan þið stand-
ið við á bæjunum, skiljið heldur
hestana eptir, þar sem þeir fá að
bíta fyrir utan túnin. — Ríðið
hestunum gætilega, hægast að
morgninum, á meðan þeir eru full-
ir eptir nóttina og stirðir. Hvílið-
þá við og við, þar sem grasblett-
ir eru og vatn. Hafið hesta ykk-
ar allt af járnaða, svo þeir verði
ekki sárfættir. Sömuleiðis að vetr-
inum skaflajárnaða, svo þeir geti
betur leitað sér bjargar úti, því
járnalausir eða þá flatjárnaðir geta
þeir opt lítið komizt fyrir hálku,
og detta þeir opt óþægilega á svell-
unum. Ætlið ekki hestunum ein-
tóma útibeit, því það er hvergi
svo góð útibeit til, að hún sé ein-
hlít. Það er ókristileg meðferð á
hestum að hafa hvorki fyrir þá hey
eða hús, láta þá eiga sig með
öllu að vetrinum, en þrælbrúka þá
svo að sumrinu, að þeir geti naum-
ast komizt í viðunanleg hold.
Það er siðferðisleg skylda hvers
manns, sem sér farið illa með skepn-
ur, að kæra það fyrir viðkomandi
yfirvaldi, Því við eigum til lög,
sem fyrirskipa hegningu fyrir illa
meðferð á skepnum, þótt þeim sé
sjaldan beitt. Dragið því hvern
þann mann fyrir lög og dóm, sem
gerir sig sekan í illri meðferð á