Plógur - 13.02.1901, Blaðsíða 7
15
Um flagsléttur í x. árg. Andvara bls.
160 (1874):
„Mín eigin reynsla er, að flagslétt-
tir eru eins fljótar til að spretta og
þaksléttur, að öllu samtöldu og þar
hjá endast þær lengur til grasvaxtar.
Eg hefi þekkt eina flagsléttu, og var
hún tvíslegin á 3. sumri. Fyrsta sum-
arið sáði eg í hana höfrum til fóðurs
og voru þeir tvíslegnir; grasið 3 feta
fiátt. Einnig væri gott að sá mat-
jurturn í flagið 1—2 ár eða jafnvel
lengur, og láta svo flagið eða rnáske
réttara sagt akurinn gróa upp af
sjálfu sér“.
Bendingar.
(Eptir eigin reynslu nokkurra bænda).
1. Ætlð ættu kýr að geta náð til vatns
á veturna, þá mjólka þær betur.
2. Meira smjör fæst úr mjólkinni, þeg-
ar kýrnar fá græna töðu en orn-
aða.
3. Kýr mjólka betur af lækjarvatni en
brunnvatni.
4- Ekki ættu kýr að ganga lengi úti
fram eptir haustinu, því þá mjólka
þær minna að vetrinum.
5- Það vex í kúrn, þegar þær fá blaut
og óskernmd bein (fiskbein), en
úldin og skemmd bein eru óholl
öllum skepnum.
■6. Agætt meðal við sótt eða hlessu á
sauðfé og kúm er álúnsvatn, sem
sé dálítill álúnsrooli á stærð við syk-
urmola ieystur upp í nálægt V3—V“
parti úr pela af volgu vatni; ef
ekki dugar 1 fyrsta skipti þá að
endurtaka inngjöfina;meirahanda
kúm.
7. Varast skulu menn að láta bringu-
skóf setjast á sauðfé, sem beitt er,
þvl ef kuldar ganga, þá verður því
miklu kaldara, og það hefur í för
með sér fóðureyðslu, sömuleiðis að
láta inylsnamikið í húsunum, því
þá koma óþrif í féð, verður því að
bera þurt (atrak, salla o. s. frv.)
undir kindurnar, þegar þær bleyta
en snjó eða vatn, þegar mylsnar
hjá þeim. (Frh.).
Ciríkur á Völlum.
Motto: Það skeði í fyrra,
það skeði í ár.
Eiríkur á Völlum hafði búið góðu
sveitabúi í full 22 ár, þegar hann einn
rigningardag tók sér penna í hönd til
þess að reikna út, hvort hann væri að
græða eða tapa á búinu, í fyrsta
skipti öll hans búskaparár. Enginn
gróði, varð niðurstaðan hjá Eiríki.
Hjúin voru of dýr, kaffieyðslan meiri
en matvörukaupin. Og þar við bættist
sú óþolandi tilhugsun hjá honum, að
allir græddu á sér, sveitasjóður 50 kr.
árl., landsjóður, kirkjan og presturinn
40—-50 kr. og þá ekki sízt vinnu- og
kaupahjúin. Eiríkur gamli strengdi
þess heit, að upp frá þessu skyldi ekki
lengur þessar blóðsugur lifa á sér.—
Hvað átti hann til bragðs að taka.—
Fara til Amerlku eða til höfuðstaðar-
ins. -Til Amerfkuvildi hann,en kon-
an aftók það mcð öllu.— En í höfuð-
staðinn hafði hana um mörg ár lang-
að ósegjanlega mikið; að búa þar í
timburhúsi við fjölfarna götu var ein-
hver sælasta tilhugsun hennar— já, til
borgarinnar:" „þar sem enginn þarf að
vinna en verða ríkir samt, og af virð-
ingu og auðæfum allir hafa jafnt".
Eiríkur gamli hafði aldrei lagt þungt
erviði á sig í búskapnum, að eins lit-
ið eftir vinnunni og búinu, og það
fórst honum mæta vel. 1 seinni tíð
hafðihann stöðugarheimsókmraf prest-
urn og heldri bændum og heimsótti
þá llka til að ræða urn sveitamál, hér-