Plógur - 17.03.1901, Blaðsíða 6
22
fóðurs jafnvel í mögrum og illa muld
tim jaiðvegi — eg hef reynslu fyrir
því. Hafragrasið og bygg-grasið er
slegið, áður en axið myndast. Opt má
tvíslá hafra. Grasið er svo verkað
-sem annað heygras. Næsta haust á
eptir er jörðin plægð og vorið eptir
herfað og sáð í hana, annaðhvort róf-
um eða kartöflum, eptir því sem jarð-
vegur er, eða þá höfrum eða byggi.
Ef byggi er sáð, er hægt að sjá það
um Jónsmessuleytið, hvort líkindi eru
til að korn geti þroskazt á bygginu og
er þá ekki slegið til fóðurs. I góðum
sumrum þroskast bygg hér, þar sem
jörð er góð. Að haustinu er enn plægt
og svo heifað og undirbúið undir gras-
sáningu að vorinu og er þá rúmlega
2Va ár liðið frá því grasrótin fyrst var
plægð. Fyr er hún ekki orðin vel fú-
in og moldin hæf fyrir sáðgrös. A
hverju vori er borinn á burður í sáð-
landið um leið og herfað er. I mörg
ár vaxa svo grösin vpp af rótinni, þvl
þau eru, það sem kallað er margfrjó,
eða margra ára jurtir. Þegar svo jörð-
in er farin að festast og grösin hætt
að spretta eins vel og fyrst, er jörðin
plægð upp og farið að eins og áður.
Þetta er kallað sáðskipti.
Ef túnin hafa djúpan og þéttan
jarðveg, er þörf á að lokræsa þau fyrst,
að minnsta kosti ef útlent fræ er not-
að, en ekki innl. Eptir nokkurn tíma
yrðu útlendu grösin „landvön", löguðu
sig eptir loptslagi og jarðvegi; — allar
jurtir hafa meira eða minna eðli til
þess. ___________
Um lcartöflurælct.
(Eptir Daníel Hjáhnssoni).
Þótt eg viðurkenni, að landsmenn
skorti síztræður ogrit um margt sér
til leiðbeiningar, get eg þó ekki
orða bundizt, er eg ltugsa til garð-
ræktarinnar, hvað hún er ófullkom-
in, og öfug við það, sem hún gæti'
verið, eins þýðingarmikil atvinnii"
grein, og hún mætti vera.
Þegar þess er gætt-, að land
vort er ekki kornræktarland, er
þörfin auðsæ á garðræktinni. Tfl
þess að fæðan sé hæfilega blönduð1
og holl, þarfhæfilega mikið afnær-
ingarefnum úr jurtaríkinu á móti
næringarefnum úr dýraríkinu. Eu
nú eru matvörukaupin útdráttar-
söm fyrir landsmenn. En hins veg-
ar hefur margra ára reynsla sýnt,
að matjurtaræktin gefur víða mik-
ið af sér í flestum árum, sé hún
stunduð með alúð og þekkingu-
Og það er víst, að matjurtarækt-
in getur komið að miklu leyt*
í staðinn fyrir kornyrkju, því kart-
öflurnar eru auðugar af mjölefnii
eins og korntegundirnar. í hér ufl
bil 3 ® af kartöflum, er eins mik-
ið mjölefni og í I 'S? af rúg og
byggi. En auk þess, sem hvef
bóndi ætti að geta framleitt svo
inikið af kartöflum, að takmarkn
mætti matvörukaupin til helminga,
frá því sem nu er, geta bænduf
átt vísan markað fyrir þesskonar
vöru í kaupstöðunum, að minnsta-
kosti þeir, sein búa nálægt kaup-
stöðum. Kaupstaðarbúar kaupa
árlega kartöflur frá öðrum lönduin
fyrir hér um bil 20 þúsundir kr-
Þessir peningar ættu aðgangainn
í landið, en ekki út úr því.
Það sem fyrst er að athuga, þeg'