Plógur - 23.05.1901, Síða 5
29
grjótgörðum eða borðrenningum,
en síður með vír, því hann veitir
•ekkert skýli; mega þá þessar inni-
girðingar vera veigaminni og lægri
en ytri girðingin, eða aðalgirðing-
in. Væri nú einum ofvaxin þann-
ig löguð jarðeplarækt, gætu fleiri
tekið þátt í girðingarkostnaðinum
og myndað þannig félög, svo hver
átt sinn part i garðinum á eptir.
Geri eg nú ráð fyrir að tekin
sé dagslátta til ræktunar í einu,
yrði þá nokkuð að haga girðing-
unni eptir landslaginu, en hér geri
eg ráð fyrir, að landið sé slétt,
virðist mér þá heppilegast að tvær
hliðar garðsins væru 60 faðmar
og tveir i 5 fm.; enda þótt girðingin
yrði dýrari heldur en ef hver lilið-
væri 30 faðmar, og önnur langa
hliðin sneri mót hásuðri, ætti svo
a.ð setja 10 þvergarða með 6 fm.
mi llibili og svo malaðan stíg gegn-
um garðinn, sem næði frá enda til
enda, hér um bil 1 al. breiðan,
■og svo götur milli beðanna, yrði
þá hvert beð 6fm.langtog fimm-
tán 2 al. breið beð í hverjum reit.
Nú geri eg ráð fyrir, að þannig
lagaður garður kosti fyrsta árið um
600 kr., þ. c. girðing, plæging, heif-
ing, áburður, útsæði, sáning, hirð-
ing, upptaka, rentur af kostnaðar-
upphæðinni yfir árið; nífaldist nú
útsæðið, sem mun vera meðallag,
er eptir minni hyggju illa áhald-
ið, ef reiturinn verður.ekki búinn
að borga allan kostnað á 2—3 ár-
um, og úr því að leggja upp, þar
sem á annað borð jarðeplaræktin á
heima. Þessi áætlun kann nú að
vera að nokkru leyti í lausu lopti,
enda er ekki gott að gera svoleið-
is aætlanir, því víða kann að haga
öðruvísi til en eg hef gert ráð fyr-
ir, og einn getur vel gert það, sem
hinn á ómögulegt með, fyrir sama
fé sem hinn, en þó get eg vart
hugsað, að ofmikið sé gert úr á-
góðanum, eða uppskerunni.
Það er enginn vafi á, að sérstak-
lega við sjávarsíðuna, hagar viða
svo til, að vafalaust borgaði sig,
að leggja sig mikið meira eptir
jarðeplaræþt en gert er, og eg vil
segja að engri þjóð sé jafnmikið
spursmál að gera það og okkur,
þar sem við höfum ekki ástæður
til að rækta korn, og þar af leið-
andi verðum að kaupa það allt að,
hve mikill kostnaður sem því fylg-
ir, því eins og eg hef sagt og atl-
ir vita, er ómögulegt að framleiða
lífið, án þess að blanda fæðuna
með efnum bæði úr dýra- og jurta-
ríkinu, en afþvi ræktaðar matjurt-
ir þrífast hér ekki, svo verulega
þýðingu hafi, nema rófur og jarð-
epli, liggur það í augum uppi, að
jarðeplaræktin hlýtur að hafa meiri
þýðingu fyrir okkur, en allar korn-
yrkjuþjóðir, því þeim hlýtur að
liggja sá fjársjóður, sem okkur van-
hagar mest um, og sem við vart
getum framleitt á annan hátt af
eigin ramleik, og það því fremur,
sem víða hagar hér svo til, að
jarðeplin þrífast vel, um leið og
við höfum nægt afgirðingarefni,
þar sern grjótið er, og getum opt