Plógur - 18.07.1901, Qupperneq 1
PLOGUR
LANDKUNAÖAIUÍLAB
wB6ndi er búst61pi.u
„Bú er land*Bt61pi.K
III. árg.
Reykjavík 18. júlí 1901.
M 6.
Annar búfræðingafund-
ur var haldinn í Rvik. 29. júní.
Io búfræðingar mættu á fundinum,
5 þeirra eiga nú sæti á alþingi.
Rúmsins vegna verður ekki minst
á mál þau, er þar voru rædd, enda
hafa flest Rvík. blöðin gert það.
Lán til búnaðarframkvæmda.
1.
Fyrir löngu hafa menn fundið
til þess, hve bændur eiga erfitt
með að fa lán til jarðabóta, eða
til þessað kaupa nauðsynlegan bú-
stofn. Menn hafa séð, að það
hlýtur eins hér á landi, sem ann-
arstaðar, að standa búnaðinum fyr-
ir þrifum, að dugnaðarmenn geta
eigi fengið lán með góðum borg-
unarskilmálum.
Landsbankinn og veðdeildin get
ur enganvegin, eins og nú stendur,
fullnægt þessutn þörfum. Þessar
lánsstofnanir geta ekki lánað með
góðum kjörum, allra sízt bankinn
og fé er ekki nóg til í honum.
Af þessu vilja margir koma á
fót hlutafélagsbanka. En getur
hann lánað með betri kjörum?
Getur hann orðið lyptstöng land-
búnaðarins, eins og þær peninga-
stofnanir erlendis eru, sem lána
bændum peninga með venjulegum
rentum, og afborgun að eins V2—
i°/o á ári? Það tíðkast í útlönd-
um, eins og mörgum mun kunn-
ugt. Geti hlutafélagsbankinn þetta,
þá verður hann óefað til mikillar
hjálpar landbúnaðinum. En um það
skal eg ekkert segja að svo komnu.
En eitt er víst, og það er það, að
vér þurfum að fá góða og öfluga
lánsstofnun fyrir landbændur. Veð-
deildin á að vera það, en hún
getur ekki fullnægt mörgum og svo
eru lánskjör hennar ekki sem bezt.
Og Reykjavíkurbúar hirða mesta
peningana úr henni og byggja sér
stórhýsi handa bændum, sem
flytja hingað. Svona á það að
verall. Veðdeildin eflir Reykja-
vík, en rýrir sveitirnar, eins og
Matthías skáld telur lífsspursmál
í óð sínum, í Þjóðólfi í fyrra!
Til þess að veruleg breyting
geti komist á í búnaðinum þurfa
bændur á miklu láni að halda.
En margur er sá bóndinn, sem
ekki getur tekið lán, af því
hann á enga fasteign til að veð-
setja, og þeir eru víst æði marg-
ir, sem þegar hafa veðsett jarðir
sínar. Af þessu leiðir, að bænd-