Plógur - 30.11.1901, Qupperneq 1

PLÓGUR
LANDBÚNAÐARBLAÐ
„Bóndi er bústólpi.1*
„Bú er Iands8t61pi.u
arg.
Reykjavík 30. nóvember iqoi.
M 10.
Jarðræktin á Jaðrinum
í Noregi.
Kaflar úr fyrirlestri eptir J. J.
II.
Þa skal eg snúa mér að því at-
nði, sem hefur mesta þýðingu fyr-
ir oss, en sem um leið er erviðast
viðfangs nfl. grasræktin. Sú að-
ferð, sem vér höfum við túnrækt-
ina, er sérstök fyrir oss og hvergi
þekkt annarstaðar í víðri veröld
Og sú skoðun mun veru almenn-
ust, að vér getum ekki annari að-
ferð við komið. Meðan eg dvaldi
í Noregi, einkum ájaðrinum, styrkt-
ist eg þó meir og meir í þeirri
skoðun, að vér getum tekið upp
sömu aðferð og grannþjóðir vorar.
Eg skal þessvegna minnast dálít-
ið i grasræktina a Jaðrinum og
svo yfirhöfuð hvað eg hygg að vér
helzt þurfun, að leggja áherzlu á
í þessu efni.
Grasræktin á Jaðrinum er að
vísu kornin í allgott l.ig, en þó er
henni í mörgu ábótavant, sem von-
legt er, því það er skammt síðan, að
menn þar lærðu til fulls að skilja
hve mikillar þekkingar við þarf, og
með hve mikilli athygli og ná-
kvæmni þarf að starfa, ef vel á að
fara. Ræktað slægjuland — tún —
eru þar, sem alstaðareriendis, rælct-
uð með grasfræsáningu, optast ept-
ir að jörðin hefur verið notuð, sem
akurland um lengri eða skemmri
tíma. Þá er jörðin orðin svo vel
undirbúin að grasfræsáningin hlýt-
ur að heppnast vel og grasvöxt-
urinn að verða varanlegur. Heppi-
legast þykir þar, að sá grasfræinu
í akuritin (seinasta sumarið, sem
korn á að standa þar), en einkum
þó, að sá þvi í bygg eða hafra,
sem slá skal til fóðurs, því þegar
það á að standa til að vera þrosk-
að korn, vil! það leggjast og bæla
hinar ungu grnspiöntur, en nptur
á móti má slá grænfóðrið svo
snemma, að það ekki geri plönt-
unum tjón. En allvíða í vestan-
verðum Noregi er sáð, án þess að
jörðin sé fyrst notuð sem akur-
land, er þá sáð byggi eða þó opt-
asthöfrum og svo gras grasfræinu
sað ofan í bygg- eða hafragrasið
þegar það er vel komið upp. Þetta
kemur einkum fyrir, þar sem menn
vilja fa sem allra fljótast varanlegan
grasvöxt á jarðveginn; er þá jarð-
vegurinn unninn vandlega, en ekki
eins djúpt og fyrir akurland. Að
sá grasfræinu þannig,er mjög heppi-