Plógur - 30.11.1901, Blaðsíða 2
76
legt, því ef því er sáð eingöngu
þarf jörðin, að minnsta kosti yfir-
borðið, að vera mjög vel unnið,
og sem allra myldnast, og verður
þó fræið aldrei hulið svo nákvæm-
lega og vandlega, sem skyldi; með
þessari framannefndu aðferð þarf
ekki að hylja fræið, því í skugga
hafra- eða byggplantanna getur það
íengið nógan raka.og af þeim fá hinar
ungu grasplöntur einnig skjól þeg-
ar þær fara að koma upp, oghef-
ur það afarmikla þýðingu, með
því að draga úr áhrifum vorkuld-
anna.
En hvernig sem að er farið, virð-
ist þar vera fremur ervitt að fá
varanlegan grasvöxt með fræsán-
ingu, enda þótt sáð sé varanlegum
jurtum; það sem sáð er deyr smátt
og smátt út, og hinn náttúrlegi
gróður fær yfirhönd, og eptir 3—6
ár eru optast horfnar allar menjar
þess, sem sáð er.
Þar sem reglulegt sáðskipti er
viðhaft, hika menn ekki við að
brjóta landið upp aptur, þegar hin-
ar betri fóðurjurtir eru horfnar, og
leggja svo til á ný af akurlandinu
en svo ber þess að gæta, hvernig
hin náttúrlegi gróður er, sem nú
fær yfirhönd; séu það góðar gras-
tegundir geta þær, ef vel er bor-
ið á, gefið góða og varanlega ept-
irtekju urn langan aldur. Þegar
jörð er plægð upp með grasrót (og
herfað yfir), grær hún upp aptur
eptir skemmri eða lengri tíma þó
engu sé sáð. Það má því undir
vissum kringumstæðum skoða gras-
•
fræsáninguna, sem milliliðtil bráða-
birgða, þangað til hinn náttúrlegi
gróður fær yfirhönd. — Austan til
í Noregi, þar sem sumarhitinn er
miklu meiri og jarðvegurinn þar af
leiðandi betur sundurleystur og að
öllu leyti í betra ástandi fyrir verk-
anir hitans, verður grasvöxtur af
sáningu töluvert varanlegri, en vest-
an til, þar sein loptslagið er kalt
og rakafullt og jarðvegurinn torf-
kenndari og það er því líklegt, að
hér á landi mundi bera töluvert á
því, að grasvöxtur af sáningu yrði
ekki varanlegur, og skal eg síðar
minnast nánar á orsökina til þess,
en eg skal hér benda á, að hins-
vegar eru miklar líkur til, að ein-
mitt hér á landi geti orðið tiltölu-
lega mjög auðvelt að draga úr af-
lciðingum hennar’
III.
Betur og betur hafa bændur í
Noregi sannfærzt um það, að bet-
ur hefur gefizt að sá fræi, sem þeir
öfluðu sjálfir, en því, sem að er
keypt. Sem dæmi, er sannar þetta
skal eg geta þess, að alm. Raigras
(Lolium perenne), sem víðast hefur
reynst fremur óharðgert og óvar-
anlegt, hefur nú verið rarktað á
einum bæ á Jaðrinum. í 30 ár og
við þetta er fram komið afbrigði
(er þó eiginlega ekki afbrigði að
öðru leyti en að harðgervi), sem
hvar sem það er reynt virðist sem
allt annað gras en aðaltegundin,
að því er snertir harðgervi og nægju-
semi með jarðveg. Yfirhöfuð geng-
ur viðleitni manna þar mikið í þá