Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Síða 96

100
TlÐINDI
Sjávarborgarkirkja
Vorið 1853 var gamla kirkjan á Sjávarborg rifin og þá búið
að „leggja grundvöll til annarrar nýrrar á hagkvæmari stað
fyrir norðan bæinn.“ Hinn 10. júní árið eftir skoðar prófastur,
Jón Hallsson, hina nýju kirkju og í visitazíu hans segir svo:
„Kirkjan er nú nýbyggt timburhús á lengd að innanþilju 12
og V2 alin (hvar af kórinn er 4 og ‘/2 al.), á breidd tæpar 6 og
undir bita frá gólfi 3 ál.“ Þegar úttekt fór fram hafði ekki verið
gengið frá kirkjunni að fullu.
Viður kirkjunnar er að hluta til rekaviður af Borgarsandi
en annar viður er keyptur frá Hofsósi og Grafarósi. Var yfir-
smiður kirkjunnar Guðjón Jónsson, smiður, sonur Jóns Hall-
dórssonar og Júdithar Sigurðardóttur, skáldkonu. Var sonur
Guðjóns með honum við smíðina. Aðrir smiðir voru Árni
Sigurðsson í Stokkhólma og sonur hans Magnús. Einnig
Ólafur Guðmundsson síðar bóndi í Hamarsgerði og Húsey.
Allir voru þessir menn kunnir á sinni tíð. I minningarkvæði,
sem Bólu-Hjálmar orti um Árna er þetta erindi:
Smíðaði hann silfur
og smelti kopar
fjölhæfur að flestu;
telgdi hann timbur
og teygði járn
stórhöggur á steðja.
Ekki er vitað með fullri vissu hvenær kirkjan var vígð. I
vísitazíum prófasts má sjá, að kirkjan og kirkjugarðurinn
þurfa á stundum meiri hirðu en í té er látin. Þá kemur það
fram, í dagbók samtímamanns að í ofsaveðri 21. september
1870 „fór Borgarkirkja úr stað“.