Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1783, Blaðsíða 5
og 2Míppftffð X?ciPim. 5
fer ágccta »el/ at foo af fconum aílt flím «ba
flor.
§• 3*
J?er parf eigt at tala itm wiqt á fcrjlFttm
fijít; fm fat cr óíaflanbi, fem ía.rtinn fjeftr
unt fat efni. £ent eg f»ot fira; tií folltunací
innar, og er f>á ftfírinn faíítaör á fertm í fiacf
ct>r (>laí>a. @á fcm (cggr ^laöatm, |Taí gceta
fejj, at fjann gángi 6eint upp, og fc atíö ffcevfir
\ mibiu. (?l nctrarDag ertt (tlaöarnir íátnir
pcra lcegflir t miDitintti, meban tíerit er at faííta
£á, foa at íegrinn renni eigi aííbeiliö 6urtu.)
Jpinn fem faíltar, atfjugar, 0ttert ftfFHnn erfeitr
eDa magr, fmáreóa fiór; jm far eptir fáir fann
fallti á (>ann, ntcjt á (macfann, og foa minna
nibr eptir, meira á feitantt og flórann, entt
magratin eba fmáann; 1¥al fá p»í um aíU
ann ftffinn, at fcoergi fe faöt = taufl; (Scfi má
fefjt fifír falltaj minna enn ^íippftffr; anttare
uerDr (>ann ofDattfr, meö fsofíegrinn rennr unöir
einðburt, og falltit 6ráönar. 4>in« er og at
gceta, at f>ó fá fifír fe falltaDr \ fett ílát, fem
atíabr er til íerraneufð Q3erfunar, felíb eg at
aungrnt fíaDa cinfíefu ftnnum; fat er og 6ráf«
atfuntfla&ar í ^aupftebum, en fá epbir fann
minna faííti enn annarð; ®n ncetu feirri, fem
meiri nerör á fonttm ttppár faíltinu \ Uátatrr,
enn \ fíeöunum, fenni er fcegt at ná 6urtu,
meb fpfjat (átajl^ann íiggia \ 6ánfa eina nótt
eptir fat 6áit er at fno fann upp, áör fántver
óreiöör