Alþýðublaðið - 18.02.1927, Blaðsíða 4

4
AL5ÝÐUBLAÐIÐ
Borgarnesi, FB,, 15. febr.
Tíð og heilsa.
Tíðarfar , hefir verið umhleyp-
sngasamt upp á síðkastið. Heilsu-
far dágott, en vægur „kikhóstí"
hefir pó verið að breiðast út um
héraðið.
Gamansamt ,verkaxnanna‘-f élag
Verkamenn í Borgarnesi stofn-
uðu með sér félag í gærkveldi.
Formaður var kosinn Ingólfur
Gíslason læknir. [Allan skrattann
vígja peir, mætti segja, pví Ing-
ólfur er alpektur íhaldsmaður,
finda parf enginn að ætla, að petta
sé raunverulegt verkamannafélag.
Það er auðvitað eitthvert skrípi,
sem ætlað er til pess að villa
verkamenn frá réttu verkamanna-
félögunum. Slík blekking tekst
auðvitað ekki.j
Keflavík, FB„ 16. febr.
Ógæftir.
Hér hefir ekki verið róið síðan
á laugardag, og aflaðist pá lítið.
Verðurgekki komist á sjó vegna
pess, að stórsjór er jafnan úti
fyrir og sífeldir stormar. Þó suma
daga lægi lítið eitt um hádegi,
rýkur hann fljótt upp aftur. Gæft-
ir munu jafnslæmar í Sandgerði.
Hér hefir ekkert aflast að kalla
á aðra viku. Heilsufar er ágætt.
Enginn „kikhósti". Þeir rnenn, sem
fóru út í enska línuveiðarann um
daginn og settir voru í sóttkví,
losna úr henni í kvöld.
Þjórsárbrú, FB„ 16. febr.
Vextir i Þjórsá.
Tíðarfar gott. Þíðviðri. —
Þjórsá hefir hlaupið upp hjá
Sauðholti í Ásahreppi. Þar býr
Ágúst Jónsson. Hefir áin flóið al-
veg kring um bæinn, er stendur
mjög lágt, og hefir fólk ekki kom-
ist til fjárhúsa. Eru aðstæður
bóndans afskaplega örðugar sem
Maiapáð AMÞýdBBblaðSðS
stendur. Hefir verið um pað ráðg-
ast að senda bát að Sauðholtí,
pví ef flóðið eykst, er fólkið í
hættu statt og kæmist ekki í
burtu. Að eins einu sinni, svo
menn muna, hefir áin flóið upp
svona mikið parna, og ekki hag-
að sér eins og í vetur í manna
minnum.
Stykkishólmi, FB„ 17. febr.
Úr Stykkishólmi.
Hér hefir verið marahláka og
hlýindi undanfarna daga, og hefir
tekið upp allan snjó af láglendi.
f dag er gott og fagurt veður,
logn, hlýindi og sólfar. — I dag
er 20 ára afmæli kvehfélagsins
„Hringurinn“, og halda konurnar
afmælið hátíðlegt með samsæti í
kvöld. Verður pað mjög f jölment,
og er karlmönnum boðið. —
„Spanskflugan" hefir verið leikin
hér einu sinni í góðgerðaskyni,
og pótti vel takast. Hún mun
verða leikin oftar. — Heilsufar er
gott. Enginn „kikhósti", svo menn
viti. — Einn bátur réri í gær og
aflaði vel. Eitthvað verður gert
út héðan með vorinu. Viðskifta-
og atvinnu-lífið dauft sem stend-
ur.
Frá Danmörku.
(Tilkynning frá sendiherra Dana.)
Arup prófessor
hefir orðið að Ieggjast á spítala.
Hefir hann bandvefsbólgu í háls-
inum, sem hann hefir hlotið við
rakstur.
Tala atvinnulausra
hefir aukist um 636 upp í 91 916
á móts við 76 700 í fyrra. Þá var
jafnaðarmannástjórn í Danmörku,
en nú er íhaldsstjórn.
Drjúgnr er
„Mjallaru-dropinn.
Hey!
Ágætt hesta-hey og kua-
hey hefi ég til sölu fyrir
mjög sanngjarnt verð.
Slgvaldi Jónsson,
Bræðraborgarstíg 14.
Sími 912. Sími 912.
Eyjabiaðið,
málgagn alpýðu í Vestmanneyjum
fæst við Grundarstig 17. Útsölu-
maður Meyvant Ó. Hallgrímsson.
Simi 1384.
Sjómenn! Verkammm!
VinnnvetltaBarnir
margeftirspurðu með skinni
á gómum og blárri fit, eru
nú komnir aftur og kosta
að eins 1.25 parið.
VðrahisIO.
Skata, Saltfisknr,
Rlklinpr, Sæfa,
TóIb
f verzfun
Tbeodörs N. Siguroeirss.
Nönnugötu 5. Sími 951.
Dugleg stúlka óskast á gott
heimili í Vestmannaeyjum. Upp-
lýsingar hjá Lilju Kristjánsd. á
Laugavegi 37, sírni 104.
H ermanmklœdið ameríkanska
— níðsterkt, í reiðföt, drengja-
föt o. fl„ fæst að eins í Vöru«
búðinni, Laugavegi 53, sími 870.
Verzlið við Vikctr! Pað verður
notadrýgst.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
pýðubrauðgerðinni.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Alpýðuflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttír! Auglýsið
pví í Aipýðublaðinu.
Rltstjórl og ábyrgðarmaðar
Hallbjðra HalldórsaoH.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
pannig áfram — og varð sífelt meira og
xiieira innblásxnn af sinni eigin mælsku, —
eða kann ske það hafi verið whisky eöa
brennivín eða þrúgusaft! En par kom, að
Filip varð svo smitaður af bardagahuginum,
að hann stakk höfðinu upp úr heyinu og
hrópaði: „Ágæít af pér, gamli kari! Láttu
ekki traðka á réttindum pínum! Láttu hana
ekki fara illá með pig! Húrra fyrir karl-
mennum!“ Bóndinn stóð agndofa með opinn
munninn, en flakkararnir tve'ir stukku á fæt-
ur og lögðu á flótta úr fjósinu, og hlátur-
krampinn var svo mikill, að peir tóku ekk-
ert eftir regninu, sem streymdi. ofan á pá
úx loftinu.
LII.
En það leið vitaskuld ækki á Jöngu áöur
en pessi litli hópur var aftur orðinn alvar-
legur. Smiður sagði við Franklin, að hann
ætti ekki að dvelja þarna iengur; þaö gæti
ekki hjá því farið, aö yfirvöldin tíefðu auga
með sér vegna þess, hve mikið hefði borið
á honum undanfarið. Korwsky tók í sama
strenginn. Það væru áreiðanlega njósnarar
i námunda! Þeir sleptu ekki augunum af
ððrum eins manni. Þeir myndu bráðlega
fara á stúfana til pess að leita að ein-
hverju, er hægt væri að' stefna hotíum fyr-
ir, og ef ekkert fyndist, pá rnyndu þeir búa
pað til. Þegar Smiður spurði, við hvað hann
ætti, pá svaraði hann: „Þeir fela sprengi-
efni, par sem þér hafið verið, eða falsa bréf
til pess að sýna, að pér hafið verið að
undirbúa ofbeldisverk.“
„Og trúir fóik þessu?“ spurði Smiður.
„Trúir peim?“ hrópaði Korwsky. „Ef þeir
sjá pað í blöðunum, pá trúá þeir pví, svei
mér þá!“
Spámaðurinn svaraði; „Svo skal' hver mað-
ur lifa, að heimurinn trúi tíonum, en ekki
óvinum hans.“ Og pá bætti hann við orðum,
er við urðurn foijviða á; „Einn maður er
rneðal vor, sem mun svíkja mig.“
Þeir horfðu auðvitað steinhissa hver fram-
an í anman. Þeim var mjög órótt, og hver
fyrir sig mælti; „Félagi!" eða: „Bróðir!" eða:
„Verkfélagi!" — altveftir pví, senx þeir voru
vahir —: „Er það ég?“ Alt í einu spurði
]xessi prekni ríáungi, er Hamby nefndist og
sagðist vera friðarvinur: „Er það ég?“ Smið-
ur svaraði rólega: „Þú sagðir það.“
Nokkrir stukku jafnskjótt á fætur. Þeir
ætluðu að fleygja honum á dyr. En Smiður
bað pá að setjast aftur og mælti: „Lofið
hlutunum að hafa sinn gang, því að völd
þessa heims munu líða pví fyrr undir lok,
ef peim er leyft að drepa sig sjálf."
Hann sá sýnilega enga ástæðu til þess, að
petta atvik skyldi purfa að spilla veizlu-
fagnaðinum. María Magna kom hlæjandi inn
og hélt á jarðarberjakökunni, sétti hana á
borðið og tók jxegar að hluta Ixana í sundur.
Þegar öllunx hafði verið skamtað, mælti
Smiður: „Ég mun ekki dvelja mikið lengur
með yður, vinir minir! en pér munuð minn-
ast mín, er þér sjáið þennan fagra, rauða
ávöxt ofan á köku, og þér munuð einnig
nugsa tíi min og boðskapar rníns, pegar.
pér bragðið góða, rauða þrúgusaft, sem ef
til vill hefir verið einum eða tveimur dögum
of lengi í fiöskunni!“
Sumir hlógu, en aðrir voru með tár í aug-
um. Ég veitti pví athygli, að er hæst stóð
fögnuðuriwn, stóð pessi Hamby upp úr sæti
sínu og iæddist út úr herberginu. Skömmu
síðar tóku menn að tínast á brott af ýms-
um ástæðum. Karlin skýrði frá pví, að gamli
klárinn hans hefði verið að vinna allan dag-
inn og hefði engan kvöldverð fengið. Colver
var órótt, ekki sjálfs sín vegna, heldur sök-
um vinar síns, og ég sá, að hann hrökk við í
hvert skifti, er dyrnar voru opnaðar. Þá