Alþýðublaðið - 23.02.1927, Blaðsíða 3
ALEÝÐUBLAÐIÐ
3
Ef f>ér viljið góðan vindil fyrir lágt verð, þá
biðjið um
Narsmann's vlndla.
Máravilla,
SiMpremf®,
E1 Jkifte,
fOitfg,
Scott,
Epoksi,
Marsmttini,
«
ein stjarna.
er alkunna, hver feiknamunur hér
er á inniáns- og útláns-vöxtunum,
og stafar hann vitanlega af töp-
um bankanna á kollveltubröskur-
um. — J. Þorl. fékk því til leiö-
ar komiö, að þingsál.till. var vís-
að til fjárhagsnefndar. Vildi hann
ekki láta allan vandann lenda á
sjálfum sér, en miðla henni noltkr-
um. Var tillögunni síðan frestað.
dellcL
Var fyrra málið þar frv. til
laga um veitingu ríkisborgararétt-
ar (frú Stein-Bjarnason), sem
komið var frá n. d. og var f>að
til 1. umr. Mælti atvinnumálarh-
(M.G.) með því og bjóst ekki við,
að vísa þyrfti því til nefndar.
J. Baldv. vildi láta vísa því til
allsherjarn., en það var felt með
7 atkv. gegn 6 að viðhöfðu nafna-
kalli. Var frv. síðan vísað til 2.
umr. Síðar var tillaga frá Jönasi
frá Hriflu um kennaraskólann,
hvernig ræða skyldi, og var á-
kveðin 1 umr.
Fjáraukalagafrumvarp
fyrir árið 1926, að upphæð kr.
228 407,68, leggur stjórnin fyrir
þingið.
Ekki ölmusur — heldur
atvínnu.
(Fyrir vangá hefir dtegist að birta
niðurlag þessarar greinar. Upphafið
birtist í 36. tbl.)
Eru þessi félög þá nauðsynleg?
Hafa þau nokkuð að starfa?
í þjöðfélagi, þar sem fyrrnefnd
lífsskoðun iræður athöfnum
manna, bíður slíkra félaga mikið
verkefni. En þótt þau yrðu þús-
und sinnum fleiri og gæfu þús-
undfalt fleiri og stærri gjafir, þá
yrði árangur starfseminnar sá
sami, — enginn. Guð hefir aldrei
skapað neina ölmusumenn. Auð-
æfi jarðarinnar eru næg til lífs-
uppeldis börnum hennar. Öll fá-
tækt er mönnunum sjálfum að
kenna, lífsskoðun þeirra og trú.
Allir eiga jafnan rétt á afurðum
auðsuppsprettnanna, og þeir, sem
nú fá mola af borðum drottnanna
— verkamennirnif —, eiga að
réttu lagi alt auðmagn heimsins,
því að vinnan skagar auð.*)
En þessu er ekki þannig varið.
Það ættu góðgerðafélögin að
rnuna.
Núverandi þjóðskipulag er bygt
á óréttlæti og heimsku. í því eru
stórþjófar virtir og klækiskapur
í hávegum hafður, — réttlætið
svívirt og mannkostir að engu
metnir. „Hver vill annars eignum
ná“ eða „komast áfram“, eins og
kallað- er, en allur fjöldinn treðst
undir járnhælum sárfárra oflát-
unga, er sölsa undir sig auð og
völd. Meðan þetta þjóðskipulag
lafir uppi, er öll góðgerðastarf-
semi gagnsjaus.
Mönnum finst þetta vafalaust
þungur dómur. Þehn dettur ef-
laust í hug umbun miskunnsem-
innar og minsti bróðirinn.
En hver er minsti bróðirinn?
Er það ekki sá, sem fátækastur er
og minst virtur?
Og hvers vegna er hann minst-
ur?
Vegna þess, að bræður hans
þeir, sem betur mega sín, ltepp-
ast um að draga niður af honum
skóinn og sparka honum út í fyztu
myrkur, „þiaðán, sem berast
brauðleysisóp blágrárra, ómálga
vara,“ svo að þeir þar geti fleygt
til hans molum af ríkdómi náðar
sinnar, unnið sér hylli almennings
fyrir kærleiksverk og bróðurlega
umhyggju, lesið þakkarávörp frá
þessum fyrirlitna vesaling í blöð-^
unum auk ímyndaðra launa á
himnum.
| Góðgerðafélögin viðhalda rotnu
þjóðskipulagi auðvaldsins. Þótt
þau séu ekki talsmenn þess, þá
eru þau vægast sagt hlutlaus, þ.
e. a. s. þau eru ekki í liði þeirra,
er vilja kollvarpa þessu úrelta
skipulagi, sem nú hefir lifað sitt
fegursta, og byggja ánnað nýtt,
grundvallað á réttlæti og vizku.
„En sá, sem ekki er með mér,
— hann, er á móti, mér,“ og þess
'vegna þrándur í götu.
Er þá ekki það félag eða sá
flokkur til, sem starfar að eyð-
ingu fáíæktarinnar með góðum
*) Það er bæði likamleg og andleg
vinna. Þó eru kongungsminni, ræður
i átveízlum og einstaka þingræða
undan skildar.
árangri? Vissulega er þáð, en
meðlimir hans fá engin þakkará-
vörp í blöðunum. Þeir eru hat-
aðir og fyrirlitnir, réknir með
svipum út úr lördunum, hneptir í
fjötra og drepnir, hvenær sem
tækifæri gefst.
Flokku.r þessi er ekki kendur
við góðgerðastarfsemi, heldur
kallast þeir, sem til hans teljast,
„helvítis bolsivíkar" og eru álitn-
ir blóðhundar og byltingamenn,
sem öllum góðum mönnum beri
að varast. Þetta eru jafnaðar-
mennirnir. Þeir vilja eyða fátækt-
inni með því að afnema borgara-
lega eignarréttinn. Þeir efla frið
meðal þjóðanna með því að eyða
öllum stéttainun og þjóðemis-
hroka. Kenningar þeirra eru
byggðar á sögulegri reynslu. Þar
eru ekki þokukendar hugsjónir,
sem ógerningur er að framkvæma
og hver bjáninn dáist að með
uppgerðarvirðingarsvip. Þeir berj-
ast gegn auðvaldi nútímans, sem
Lenin kallaði óseðjandi, gráðugt
og eyðiieggjandi. Þér, sem til-
heyrið jiessum góðgerðafélögum
eða styrkið þau á einhvern hátt,
gangið í lið með jafnaðarmönn-
um, ef þér viljið sjá verulegan ár-
angur iðju ykkar. Hættið þessum
gagnslausu ölmusugjöfum, en
stuðlið til þess, að atvinnuvegum
þjóðarinnar verði þannig stjórnað, ■
að allir vinnandi menn geti af
þeim lifað og þurfi ekki að líða
skort fyrir atvinnuleysi.
Alþýðan biður ekki um ölmusu,
heldur vinnu. Veitið henni þá bón,
og þér vinnið verk, sem gagnlegt
er allri ^þjóðinni.
Halldór ólafsson.
Það átti að setja það 7. þ. m.,
en ekki voru þá komnir hingað
nema sjö fulltrúar, en ekki er
lögmætur fundur þess, nema átta
séu þar fulltrúar. Þessir sjö, sem
koinnir voru, héldu samt fund og
ákváðu að fresta þinginu til 9.-
febr. Þann dag var þing svo sett,
og voru þá . allir fulltrúarnir
komnir.
Á búnaðarþinginu eiga sæti 12
fulltrúar með atkvæðisrétti, en
auk þess formaður stjórnar Bún-
aðarfélagsins og búnaðarmála-
stjórinn. Hafa þeir málfrelsi og
tillcgurétt; má hinn fyrr nefndi
vera fulltrúi, og er það nú á þessu
þingi, en hinn síðari má ekki vera
það.
Af fulltrúunum 12 eru 7 kosnir
af búnaðarsamböndum landsfjórð-
unganna, en fjórir eru ko:?nir af
'aðalfundi Búnaðarfélagsins, einn
á hverjum fundi og einn úr hverj-
um landsfjórðungi, þvi að aðal-
fundur er haldinn sitt árið í
hverjum landsfjórðungi. Tólfti
fulltrúinn er annar skólastjóri
hinna tveggja búnaðarskóla lands-
ins. Eru þeir það á víxl 4 ár í
'senn. Sem stendur er (það skóla-
stjóri Hólaskólans, Páll Zóphóní-
asson. Hinir fullti’úarnir eru: Hall-
dór á Hvanneyri, Magnús á Stað-
aríelli, Kristtnn GuðlaugssoO,
Núpi (Dýrafirði), Jakob Líndaí,
Lækjamótum, Sigurður Hlíðar
dýralæknir á Akureyri, Sig. Sig-
urðsson fyrr v. búnaðarmálastjóri,
Björn Hallsson, Rangá, Benedikt
Blöndal, Mjóanesi (Héraði), GuÖm.
Þorbjarnarson, Hoíi, Magnús Þor-
lákssón, Blikastöðum, Tryggvi
Þórhallsson ritstjóri (sem jafn-
framt er formaður stjórnar Bún-
aðarfélagsins). Enn fremur á sæti
á þinginu samkvæmt þvl, sem áð-
ur var sagt, búnaðarmálastjórinn,
Metúsalem Stefánsson.
Þegar búnaðarþingið var sett
9. þ. m., var kosið í fastanefrtd-
ir, en þær eru: fjárhagsnefnd,
reikninganefnd, búfjárræktar-
neínd, jarðræktarnefncl, laganeínd,
þingfararkaupsnefnd og allsherj-
arnefncl. Auk þessara föstu
nefnda, sem allar eru þriggja
manna nefndir nema hin fyrst
nefnda (5), var kosin fimm manna
nefnd til þess að rannsaka á-
burðarmálið svokallaða, þ. e. mál-
ið, sem rnest ■hefir verið rætt úm
í blöðunum, um frávikningu fyrr
v. búnaðarmálastjórans, Sigurðar
Sigurðssonar. 1 þá neínd voru
kosnir: Björn Hallsson forrnaður,
Páll Zóphóníasson ritari, Benedikt
Blöndal, Halldór Vilhjálnisson og
Jakob Líndal.
Nefndarfundir eru haldnir í
Búnaðarfélagshúsinu, en þing-
fundir eru haldnir í haðstófu Iðn-
aðarmannafélagsins. Hafa fundir
verið haldnir flesta daga síðan írá
kl. 10—12 og vanalega margir
nefndarfundir hvern dag. (Frh.)
i
PraHrfH f ©SSMÍ.
Valtýr Stefánsson, ritstjóri
„Mgbl.“ hefir sent Alþýðublaðinu
svo hljóðandi bréf:
Hr. ritstjóri Hallbjörn Halldórs-
son!
Ut af grein í blaði yðar þ. 21.
þ. m. fer ég hér með fram á, að
þér birtið eftir farandi yfirlýsingu
í næsta tbl. blaðsins, er út kemur
eftir móttöku bréfs þessa.
Yflrlýsing.
Lesendum Alþýðublaðsins skal
hér með til vitundar gefið, að ég
undirritaður á enga hlutdeild í
þvi, að fregn frá bæjarstjórnar-
fundi hér í Reykjavík þ. 2. dez.
s. 1. birtist í „Berlingatíðindum"
þ. 19. s. m. Hefi ég mér vitanlega
ekkert tilefni gefið til þess, að
nokkrum manni dytti slíkt í hug.
Um leið vil ég gripa tækifærið
til þess að láta ánægju mína í
ljós yfir því, að þér, hr. ritstjófi
H. H.! virðist vera þeirrar skoð-
unar, að viðburðirnir á hinum um
getna bæjarstjórnarfundi hafi elgi
verið vel til þess fallnir, að ís-
lendingar flyttu þá til erlendra
blaða.
Reykjavík, 22. febrúar.
Valtýr Stefánsson.