Alþýðublaðið - 07.03.1927, Blaðsíða 4

6
ALi>. ÝÐUBLAÐIÐ
Klúbbarinn Helgi magri
í Winnipeg átti aldarfjórðmigs-
afmæii 15. {>. m., og var afmælis-
Sns minst með samsæti.
Dánarfregnir.
8. jan. andaðist í Churchbridge,
Sask., Sigurður M. Breiðfjörð, 79
ára gamail, eftir 7 ára legu. —
Sonur Sigurðar, Magnús Andreas
Bradford, er prestur í New York.
25. jan. andaðist á heimili Por-
steins sonar síns Borgfjörð Sæ-
mundur Jónsson Borgfjörð. Sæ-
mundur var fæddur 1845 á Hálsi í
Skorradal. Vestur um haf fluttist
hann 1886. — Þorsteinn sonur
hans, byggingameistari í Winni-
peg, er með kunnustu íslending-
um vestra.
FB„ 23. febr.
Jóliannes Jösefsson
glímukappi er fyrir nokkru kom-
inn aftur til Vesturheims, en hann
var, eins og kunnugt er, að sýna
listir sínar í Frakklandi og Pýzka-
ilandi í haust og fyrri hluta vetrar.
Brynjólfur Þorláksson
organleikari kom til Winnipeg í
janúar. Hafði hann þá dvalið slð-
lan í ágúsí; í í.yrra við söngkenslu
í Norður-Dakota.
FB., 2. marz.
Rifstjóraskifti.
Jón J. Bíldfell, sem um tíu ára
slceið , hefir verið ritstjóri „Lög-
bergs“, heíir látið af því starfi.
Við ritstjórninni tekur Einar Páli
Jónssoh skáld, sem verið hefir
starfsmaður við „Lögberg“ |í
meira en tug ára.
Kristján Magnússon
heitir ungur, íslenzkur listamað-
ur vestan hafs, sem dvaiið hefir
um skeið í Nova Scotia og málað
þar nokkur málverk, sem allmikla
eftirtekt haia vakið. Þannlg Jýkur
Bi5|£@ sam Smára*
sasa|5s?Sikið, pvi að
pað er eSiaisfeetra em
ait aaaað
Skata, SaltMar,
BiMiopr, Kæta,
Tólfl
5 verzlim
RegnfraUar
og
; Rephlífar
Jt iiimrfiiiii
Tkeoðérs I. Sigorplns.
priðjudag 8. marz opna ég undir-
ritaður nýja maívöruverzlun
ásamt kjötbúð á Vesturgötu 39.
Alt af nýjar og góðar vörur. Verzl-
un mín verður ávalt vel birg af
matvörum og hreinlætisvörum.
Símanúmer mitt er pað sama
sem ég hefi haft, 427 — fjórir
tveir sjö.
Virðingarfylst
©uðm. Mafllðason,
Vestitrgðta
Lýklar hafa tapast frá Hafnar-
skiftistöðinni að Laugavegi 12. —
Skilist á afgr. Alþbl.
Nönnugötu 5.
Sími 951.
óskastleigt frá miðj-
um þessum mánuði,
þarf að vera í mið-
bænum. — Tilboð
í lokuðu umslagi,
merkt „728“, sendist
afgreiðslu blaðsins.
Puma
biaðið „The Boston Globe" tals-
iverðu lofsorði á málverk eftir
Kristján, sem heitir „Blaðadrang-
urinn". — Kristján er nú búsettur
í Wisconsin. Hann er 23 ára,
fæddur á ísafirði, og hafði faðir
hans v'erið sjómaður, bóndi og
húsgagnasmiður.
Rakvélablöð
komin aftur; kosta
stk. ,
Vöruhúsið.
Verzl. Alfa.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
pýðubrauðgerðinni.
Sokkai* — SokkaF — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Vaggmijndir, íallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Notuð íslenzk frímerki eru
keypt hæsta verði í Bókabúðinni,
Laugavegi 46.
Ef Sjóklæðagerðin ber í tvo
sloppa fyrir yður, pá græðið pér
einn slopp og eru'ð aldrei blautur
við vinnuna.
Verzlid vid Vikcir! Það verður
notadrýgst.
Ritstjói'i og ábyfgðarmaður
HalIbjöSB HnltdórssoB.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair; Smiðus' er ég nefndur.
Þá snéri hinn Hákeisaralegi Örn sér viö
og ávarpaði hina hvítklæddu þyrpingu með
skipandi rómi; „Klansmenn! Minnist eiðs yð-
ar! Dómsstundin er komin! Hið seka mann-
hrak hniprar sig saman! Hinn mikli. æösti
dómur hefir verið kve'ðinn upp! Coelum ani-
mum imperiabilis senescat! Similia similibus
per quantuin imperator, Inexorabilis ingerii-
um parasimilibus esperantur! Saeva imparatus
ignotum iridignatio! Salvo! Suppositio! In-
durato! Klansmepn! Á kné!“
Sveitin varpaði. sér öll sem einn maður-á
kné.
„Klansmenn! Sverjið! Si fractus iilibatur
orbis, impavidum feriunt ruinae! Þér hafið
heyrt dóminn. Hver er rpfsingin? Er pað
dauði'r"
Rödd í hópnum hrópaði „Ðauði!“ Þá tóku
hinjr undir, og nú kvað. við; „Dauöi! Dadði!"
Hinn Hákeisaralegi Örn mælti: „Arma vi-
rumque cano, tou poluphlesboion jhalasses!"
Hann sneri sér aftur að hermönnunum, sem
■ giáptu agndofa: „Tetlathi mater emé kai
anaskeo ko-omeneper!“
Að lokum benti hinn Hákeisaralegi Örn
meö sínuin hvíta handlegg á Smiö, sem stúð
náföiur, en ótrauður. „Dauði yfir svikarana!“
hrópaöi hún. „Dauði yfir alla æsingamenn!
Dauði yfir alia óvini Ku Kiux Klan! Condem-
natus! Incomparabiiis! Ingenientes exequa-
tur! Hinir Drottinholiu, Háu, Ósveigjanlegu
Veröir og hinir Miklu, Helgu Riddarar gangi
íram!“
Sex hjúpaðar verur gengu fram úr hópn-
um. Hinn Hákeisaralegi Örn mælti; „Takið
hið seka mannhrak höridum!“ Og við her-
mennina: „Látið þennan þorpara lausan í
hendur Hinum Háíf Leynirétti Klansins, sem
einn hefir vald til pess að refsa þeim, sem
eins eru og hann.“
Ég veit ekkert um, hvaða hugmyndir Stór-
skotaliösmennirnir hafa gert sér um öll þessi
látaiæti. Ég spurði Maríu að pví á eftir,
■hvernig henni hefði dottið öll þessi vitleysa
í hug. Og hún sagði mér frá pví, að hún
hefði einu sinni tekið pátt í barnaleik, en
þar hefði verið töframaður, sem alt af var
að leggja álög á fóik. Hún varð að hlusta
á pennan söng átta eða tiu sinnum á viku
nærri pví í heilt ár, svo að setningarnar fest-
ust vitanlega í rninni hennar, og þær höfðu
verið sérstaklegá hentugar til pess að hafa
áhrif á þessi fuliorðnu börn.
Annars veit ég ekki, nema hermennirnir
hafi haldið, að p.etta kynni að vera einhver
ný ráðagerð þeirra manna, er höfðu ráðið
pá. En hvað sem þeir hafa haldið, pá var
það bersýnilegt, að þeir gátu ekkert að gert
vegna þess, hvað þeir voru í miklum minni
htut. Það var ekkert fyrir skrílinn áb gera
annað en að Játa undan yfirskrílnum, — og
þeir létu undan. Þeir, sem- stóðu fyrir fram-
an Smið, hörfuðu aftur á bak, og hinir
Drottinhoilu, Háu, Ósveigjanlegu Verðir og
hinjr Miklu, Helgu Riddarar tóku í handliegg-
ina á Smiði og leiddu hann burtu. En þeir
virtust ékkert ætla áð skifta sér af okkur
hinum, en Jói gamli og Lynch og ég tókum
í ajáirnar á Abell og Moneta og hrundum
þeim áfrain fram hjá hermönnunum og inn
í miðja þvögu „Klansmanna'.
Eftir það gátuin við hagað okkur eins og
okkur sýndist. Við drógum Smið að næstu
fiutningsbifreiðinni og ’ settum hann upp i
hana. Hinn Hákeisaralegi Örn kom á eftir
og svo hinjr hver af öðrum. T—S sat við
hliðjna á ökumanninum og horfði á aðfar-
irnar brosandi út undir eyru. Ég náði í hönd-
ina á honum og heilsaði honum. Ég kom
engu orði upp, því að tinnurnar nötruðu
Ibókstaflega í munninum á mér af æsingunni.
Smiður, sem sat næst fyrir. aftan okkur,
hlýtur að hafa áttajð sig á því núna, livílíkt