Alþýðublaðið - 03.01.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞ.ÝÐUBLAÐIÐ
Alls konar sjó-ogbruna-
vátryggingar.
Simar 542, 309 (framkvæmdarstjórn) og 254
(brunatryggingar). — Simnefni: Insurance.
Vátryggið hjá pessu alinnlenda félagi!
Þá fer vel um hag yt&ar.
Barnasköllnn.
Jólaleyfið er framlengt. Börnin komi í skólann laugard.
8. Jan. á' venjul. tíma. Vatnstígsbörn komi niður í
barnaskóla.
Þau skólabörn, sem ekki hafa fengið kikhósta mega
ekki koma.
Reykjavík, 31. dez. 1926.
SfeélasfJérlEiai.
^ Brunabóíafélagið
Rye danske Brandforsikrings Selskab
eittaf allra elztu, tryggustu og efnuðustu vátryggingarfélögum Norð-
urlanda tekur í brunaábyrgð allar eignir manna hverju nafni sem nefnast.
Mves’gi feetri ■s.’MrygapiEfgaiPlíjffli1.,
t
Bragið ekki að par tll I er kvlkmað
Aðalumboðsmaður fyrir ísland er
Sighvatup Bj.arnajson,
AaaatBfflfflaasasstíg 2.
Eyjablaðl©,
málgagn alpýðu í Vestmanneyjum
fæst við Grundarstíg 17. Útsölu-
maður Meyvant Hallgrímsson. Sími
1384.
Frá Alpýdubraudgerdinni. Vín-
arbrauð fást strax kl. 8 á morgn-
ana.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Nýkomnar fjöldamargar fallegar
tegundir. Orvalið hefir aldrei ver-
ið jafn-fjölbreytt og einmitt nú.
Komið! Skoðið! Kaupið!
Sigurður Kjartansson,
Laugavegi 20B
Simi 830 Sími 830.
Sokkar — sokkar — sokkar frá
prjónastofunni Malín eru íslenzk-
ir, endingarbeztir, hlýjastir.
V ;.
Herluf Clausen,
Simi 39.
„EÉTTURI6 H
Tímarit um pjóðfélags- og • •
menningar-mái. Kemur út tvis- ! ;
var á ári, 10—12 arkir að stærð. • >
Flytur fræðandi greinar um
bókmentir, pjóðfélagsmál, listir
og önnur menningarmál. Enn
fremur sögur og kvæði, erlend
og innlend tíðindi.
Árgangurinn kostar 4 kr.
Gjalddagi 1. október.
Ritstjóri:
Eiuar Olgeirsson, kennari.
Aðalumboösmaður:
Jón G. Gúðmann, kaupmaður,
P. O. Box 34, Akureyri.
eee-i.eeveteeeeee+eoeeeieeoeeeee
derist ásSsE'ISœffldsapl
S/cúmfóðráður bílstjórafrakki til
sölu ódýrt. Upplýsingar í símum
988 og 1862.
Húsnœci. Ein stofa og eldhús
með geymslu og aðgangi að
þvottahúsi til leigu. A. v. á.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks! Helgi Sveinsson,
Aðalstr. II. Heima 11—1 og 6—8.
Sjómenn! Kastið ekki brúkuð-
um olíufatnaði. Sjóklæðagerðin
gerir þau betri en ný.
Frá Alþýðubrauðgerðinni er
opnuð ný brauðabúð á Framnes-
vegi 23.
Skrifstofa Sjómánnafél. Reykja-
víkuTi í Hafnarstræti 18 uppi verð-
ur fyrst um sinn ávalt opin virka
daga 4—1 síðdegis. — Atkvæða-
seðlar til stjórnarkosninga eru
eru afhentir þar.
„Þetta er rækalli skemtileg
saga, þó hún sé íslenzk," sagði
maður um daginn. Hann lá við
að lesa „Húsið við Norðurá",
fyrstu íslenzku leynilögreglusög-
una, sem skrifuð hefir verið hér
á landi.
NiZursoZnir ávextir beztir og
ódýrastir í Kaupfélciginu.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Undanrenna fæst í Alþýðu-
brauðgerðinni.
Fœgilögur (Blanco) á gull, silf-
ur, nikkel, plett og alla aðra
málma. Vörubúðin, Laugavegi 53.
Otsala á brauðum frá Alþýðu-
brauðgerðinni, Vesturgötu 50 A.
Alpýouflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
GrammófónauiZgerZir og alt til
grammófóna. Hjólhestaverkstæðið,
Vésturgötu 5 (Aberdeen).
Mjólk og rjómi fæst allan dag-
inn í Alþýðubrauðgerðinni.
Ritstjóri og ábyrgðaraiaður
Hallbjörn Halidórssoa.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiðar er ég nefndur.
Þeir voru hræddir um, að blöðin myndíí
lýsa honum sem kjána, en raunar var það
ekki þar fyrir; blöðin myndu naumast fara
vel 'með íundinn hvort sem væri. Einn þeirra
spurði einkar-gætilega, hvort hann væri mik-
ill öfgamaður. Verkamannaforingjar ættu fult
í fangi með að halda þeim „rauðu“ niðri,
og atvinnurekendur veittu þeim ekki mikla
hjálþ í 'þeim efnum. Hvort ég héldi, að Smið-
ur myndi styðja þá „rauðu“? Ég svaraði,
að ég þekti ekki verkamannahreyiinguna«óg
til þess að geta um þetta dæmt, en eitt mættu
'þeir vera vissir um, hann væri friðsamur
maður og myndi aldrei ráða til neinna of-
beldisverka.
Málinu var ráðið til lykta skömmu síðar,
þegar Maria Magna ók upp að Verkamanna-
musterinu í stóru bifreiðinni sinni. Maria var
nú, í fyrsta sinn í minni þeirra níanna, er
þektu hana, ómáluð í framan; hún var klædd
eins og kvekarakona; .. það var nærri því
ójrægiiegt fyrirbrigði! Hún bar ekki einn
einasta gimstein, og ég frétti bráðlega, hvers
vegna; —- hún hafði tekið þá alla, er hún
átti, til gimsteinasala um morguninn og selt
þá fyrir nokkuð yfir sex þúsund dollara.
Hún gaf peningána í sjóðinn til styrktar
börnum yefkfalismannanna. Hún hafði ekki
beðið neinri að skila peningunum fyrir sig.
María var vön að horfast í augu við ver-
öldina og kannast við það, sem hún gerði.
T S var enn þá að doka við þarna inni.
Hann reyndi í fyrstu að koma í veg fyrir
þessa brjálæðislegu eyðslu, en svo tók hann
sig á því, glotti og-sagði: „Ég fæ mína þús-
und dollara aftur í auglýsíngum!“ Þegar
ég benti honum á, hvernig blöðin myndu
túlka afskifti Maríu af málum Smiðs, þá
glotti hann enn nieir. „Hefir h-ann ekki rétt
til þess að vera ástfanginn af Maríu? Allur
heimurinri er ástfanginri af Maríu!“ Og —
vitaskuld! — fréttaritari stóð við hliðina á
okkur, svo að þessi athuga'semd fór út í
heimirin eins og með nokkurs konar inn-
sigli. réttra hlutaðeigenda!
Nú verða menn að minnast þess, að seinni
útgáfur blaðanna voru komnar út á strætin,
og var orðið kunnugt, að hinn nýi spámaður
væri í Verkamannamusterinu. Menn flykt-
ust að fyrir forvitni sakir, þar á meðal
nokkrir fréttaritarar í viðbót og ljósmynda-
menn að auki. Eftir þetta hafði vesalings
Smiður engan frið. Vildi hann gera svo vel
að segja þeim, hvort hann ætlaði að lækna
fleiri? Vildi hann gera svo vel að snúa sér
ögn að birtunni, — að eins augnablik, þakka
yður fyrir. Hafði hann nokkuð á íitóti því,
að tekin væri af honum mynd meö ungfrú
Magna og herra T—S og „þessum unga auð-
manni ‘ i Væri l:o um sama, þó að hann kæmi
út fyrir sem snöggvast, til þess áð láta
taka af sér kvikmyndir, áður en of dimt
yrði ? Þetta var ný tegund af skriJ, — gráð-
ugum skríl, og það var ókleift lengur að
haga sér eins og kurteis maður eða hugsandi
vera. Ég varð loksins að búast til varnar og
reka þessa fréttásnata af höndum vorurn.
Þótti þeim líklegt, að þessi maður myndi
vilja láta taka af sér myndir, þegar hann
hefði rétt áðan verið að neita tilboði um
fihuníán hundruð dollara á viku fyrir einmitt
það sama verk? Æsingin óx enn meira!
Var það áreiðanlegt, að hann hefði neitað
I)ess konar tilboði? Kóngur kvikmyndanna
kannaðist við, að svo væri!
Vér lifum á tímum fréttanna. Vér getum
sent tiðindi hálfa leiðina unihverfis hnött-
inn á nokkrum sekúndum. Vér getum látið
heila borg vita af þeim á nokkrum klukku-
stundum. Og þannig fór um „spámanninn,
nýkominn frá guði“; gegn hans eigin vilja
haíði verið þrifið til hans og honum varpað
upp á hátind frægðarinnar! Hann hafði lifað