Helgarpósturinn - 09.01.1981, Blaðsíða 7

7
halrjarpncztl irinn Föstudagur 9. janúar 1981
AAO hefur tekið tæknina i sina þjónustu.
— Þú ert sumsé aö spá i að
stofna svona kommúnu hér?
— Já, en við mundum reyna að
stýra fram hjá þeim vanköntum
sem við teljum að ennsé á þessari
hreyfingu.
Við mundum t.d. leyfa fólki að
lifa i tvimennissambandi. Siðan
mundum við að sjálfsögðu taka
fólk í meðferð. Fyrsta skref yrði
að hafa þriggja vikna námskeið i
þvi að kenna fólki að hætta að
reykja og drekka og jafnvel að
einangra fólk einhvern tíma
dagsins. Annað skref yrði hóp-
meðferð. Þar mundi fólk, hverfa
aftur til bernskra tilfinninga.
Siðan yrði umræða eftir á.
Einstaklingurinnyrðiþama tekin
imeðferð ihópogþarmundi hann
nálgast hitt fólkið. Þriðja skrefið
yrði siðan leikræn tjáning, músik
og myndlist. Þegar að fólk væri
búiðaðganga i gegnum þessi þrjú
skref, þá mundi kommúnan
standa þeim opin.
— Eru margir sem hafa áhuga
á þessari kommúnu?
— Já, já, og vonandi verður
þróunin góð. Við munum senni-
lega stofna hana úti á landi, fjarri
glysi og glaumi borgarinnar.
Likamslist eftir Otto Muehl, en hann er einn af forsprökkum hreyfing-
arinnar.
orku i að vera á móti öllum. Þeir
ætla að reyna að mynda sitt eigið
samfélag sem á að vera fyrir-
myndarsamfélag og dæmi um
þær hugsjónir sem þetta fólk
hefur i praxis.
— Hvað eru margar kommúnur
starfræktar i þessum anda?
— Það eru svona 12 kommúnur
viða i Evrópu, ca 1000 manna
hópur. Hreyfingin AAO er ekki
lengur til. Þau leystu hana upp,
þvi þau vildu ekki eyða svona
miklum tima i stjómsýslustörf.
Hver einasta kommúna er sjálf-
stæð eining. Aður var þetta allt
undir sameiginlegri stjórn. Þau
eru hætt að vera nakin og tjá ein-
hverjar yfirdrifnar tilfinningar,
þau erubúin að fara i gegnum þaö
stig. Þau eru ekki alltaf að gera
það sama. Það mundi bara þýða
að þau væru stöðnuð.
Sameiginlegt uppeldi
— Hvað er þá eftir?
— Það er lifsstillinn. 1 fyrsta
lagi þaö sem þeir kalla
„selbsdarstellung”, það að
þroska sig og dýpka sig til-
finningalega, læra að tjá sig og
vinna i hóp. Læra að láta sér liða
vel og brenna upp þau áhrif sem
má rekja til uppeldisins og við er-
um öll meira og minna lituð af.
Svo er það sameiginlegt uppeldi
á börnum. Allur hópurinn tekur
ábyrgð á börnunum. Það þýðir
ekki að móðirin vanræki þau,hún
er með bamið fyrst og fremst,
a.m.k. meðan það er á brjósti.
Siðan er það sett i barnahóp og
allur hópurinn skiptist á um að
sjá um börnin. Svo er það
kynlifið.
1 okkar samfélagi eru tvenns kon-
ar valkostir, annars vegar
tvimennissamband og hins vegar
það sem við getum kallað f jöllifi.
1 tvimennissambandi ert þú með
einni manneskju sem þú smám
saman eignar þér, þú ert afbrýði-
samur ef hún er meðöðmm. Hún
verður að fylgja vissum reglum,
hvort sem að þær hæfa til-
finningalegum þörfum hennar
eöa þörfum fyrir mannleg sam-
skipti. Ef þessir einstaklingar
ganga siöan i hjónaband, þá
verður þetta þráhyggjuhjóna-
band. Svo er hitt, fjöllifi, það að
fara á dansleiki kynnast strák eða
stelpu og fara svo heim að sofa.
Það eru yfirborðsleg samskipti og
kynferðisleg fullnægja af svo-
leiðis samböndum er litil. Þetta
er hvort tveggja viöurkennt i
okkar samfélagi.
— Það er þá frjálst kynlif?
— Já, innan vissra marka.
— Hvernig er meö peningahlið-
ina?
Upphaflega voru þau sjálfum
sér nóg og ekki háð verðlags-
breytingum. Siðan þegar þau
sviptu af sér hulunni, þá gátu þau
fariö að vinna innan samfélags-
ins. Þetta er yfirleitt menntað
fólk og þaö einangrar sig ekki
eins mikiðfrá samfélaginu og það
gerði..
— Eru þau byltingarsinnuð?
— Nei, þau leggja meira
áherslu á lifspraxis en afstöðu til
þjóðfélagsmála