Helgarpósturinn - 13.02.1981, Blaðsíða 15

15
Föstudagur 13. febrúar 1981
Jóhann Briem eftirherma:
20 RADDA MAÐUR
„Ætli það séu ekki raddir rúm-
lega 20 manna sem ég hermi
eftir”, sagði Jóhann Kr. Briem 23
ára eftirherma og skemmti-
kraftur i samtali við Helgarpóst-
inn, en Jóhann er einn fárra
manna, sem leggur stund á eftir-
Jóhann Kr. Briem á fullu og það
er greinilega Nóbelsskáldið sem á
hug hans (og rödd) allan.
lengi sem ég man eftir mér, en
hef haft af þessu hlutastarf sið-
ustu 2 árin".
Jóhann kvað það mjög misjai'nt
hve vel honum gengi aö ná rödd-
um manna. „Stundum kemur
þetta eins og skot og án fyrir-
hafnar”, sagði hann, ,,en það
kemur lika fyrir, að ég þarf að
æfa raddirnar i fleiri vikur, áður
en mér tekst að likja eftir þeim ’.
Sem dæmi um þá menn sem Jó-
hann hermir eftir, þá má nefna,
Jónas Jónasson, Ragnar Arnaids,
Ingva Hrafn Jónsson, Guðmund
Jónsson, Árna Gunnarsson,
Helga Sæmundsson, Haildór Lax-
ness, Sigurð Sigurðsson, Ólaf Jó-
hannesson og fleiri og fleiri.
„Ég sem mestallt efnið sjálfur
og undirtektir hafa verið góðar.
Égtek að mér að koma fram hvar
og hvenær sem óskaö er og býð
uppá rúmlega 20 minútna
skemmtiprógram með eftirherm-
um og gamansögum. Fyrir það
tek ég 80 þúsund krónur'.
Jóhann Briem er i sima 20626,
en þeir sem hringja og panta
hann geta allt eins búist viö þvi að
það verði rödd þekkts manns úr
islensku þjóðlifi sem svarar.
— GAS
„Askur stenst timans tönn”, segir Hermann Ástvaldsson.
Askur gefur ekkert eftir
Þrátt fyrir fimmtán ár
Veitingastaðir skjóta upp koll-
inum á höfuðborgarsvæðinu eins
og gorkúlur og margir velta þvi
fyrir sér hve lengi þessi mark-
aður geti tekið við. Það eru ekki
mörg ár siðan grillstaðir og ódýr-
ari veitingahús , þar sem fólk
getur sest inn beint af götunni og
keypt sér staðgóða máltið fyrir lit
inn pening, fóru að skjóta rótum i
borgarlifinu. En þetta hefur tekið
breytingum svo ummunar, eins
og raunar margt annað i borg-
inni.
Askur við Suðurlandsbraut var
fyrstur þessara staða til að riða á
vaðið fyrir 15 árum þar sem allt
kapp var lagt á að bjóða upp á
ódýra rétti og hraða þjónustu.
Helgarpósturinn hafði samband
við Hermann Ástvaldsson æðst-
ráðandi hjá þeim Asksmönnum
við Suðurlandsbrautina og spurði
hvernig brautryðjand-:
anum—Aski—hefði tekist að
standast aukna samkeppni i
gegnum árin. Hann svaraði:
• „Það er náttúrlega ljóst að
samkeppnin hefur aukist gifur-
legaáþessum vettvangi hin siðari
ár. Askur við Suðurlandsbraut
hefur þó ætið haft fjölmarga
fastakúnna og ekki verður
þess vart að aðsóknin almennt
minnki neitt — nema siður sé. Við
gerum okkur ljóst að tslendingar
eru nýjungagjarnir og vilja reyna
eitthvað nýtt og þá einnig þegar
þeir fara Ut að borða. Við höfum
þess vegna byggt talsvert upp á
þvi að bjóða upp á reglulegar nýj-
ungar i matseldinni svo að fasta-^
gestirnir okkar og aðrir þurfi ekki
að kvarta yfir stöðnun. Þetta held
ég að fyrst og fremst hafi haldið
okkur vel gangandi”.
Hermannlét þesseinniggetiðað
á þessu 15 ára afmælisári væri
hugmyndin að brjóta upp á nýj-
ungum I hverjum mánuði. „Við
byrjuðum á Broasteed kjúkling-
um i siðasta mánuði og þeir hafa
náð umtalsverðum vinsældum.
Og viö látum ekki staðar numið
þar, heldur höldum áfram með
nýjungar og á framfarabraut.
Það þarf nefnilega alls ekki að
þýða, að staður sem hefur unnið
sér nafn i gegnum margra ára
reynslu þurfi að staðna jafnframt
sem það er ekkert sjálfsagt mál
að nýr staður bjóði endilega upp á
eitthvað nýtt. Ég held að þrátt
fyrir okkar 15 ára aldur, þá hafi
ferskleikinn og nýjungagirnin
sjaldan verið meiri".Askur við
Suðurlandsbraut hefur einnig
talsvert fengist við heimsend-
ingarnar á mat og Hermann sagði
okkur að lokum eina góða sögu i
þvi sambandi: „Við höfum ávallt
sent mat um allt höfuðborgar-
svæðið og jafnvel út á land. Einu
sinni gerðist það t.d. að maður
kom til okkar og sagðist vilja
kaupa mat, sem senda ætti til Isa-
fjarðar. Maður var sjálfur að
vestan og hafði verið i bænum i
nokkra daga og var á leið heim
þann sama dag. Hann vildi þvi
gjarnan koma konu sinni á tsa-
firði þægilega á óvart og bað
okkur að senda dýrindissteikur
með siðdegisvélinni, þannig að
steikurnar bærust til hans og kon-
unnar um kvöldverðarleytið.
Þetta gerðum við og Flugleiðir
fluttu steikurnar og þær voru
komnar á borð hjá Isfirðingnum
og fjölskyldu hans um kvöldið.
Daginn eftir hringdi siðan þessi
sami maður og var mjög þakk-
látur og sagði sendinguna hafa
gert lukkii hjá sér og fjölskyld-
unni!! —GAS
Það vantar ekki lifið og þaðan af siður l'jörið á Akureyri.
Á hraðferð um Akureyri
„Ekki eru allar ferðir til fjár”,
sagði flugstjórinn „Þreifandi
bylur á Akureyri og ekki hægt að
lenda. Við verðum þviaösnúa við
og til Keykjavik”.
Ekki burðugt upphaf á Akur-
eyrarferð og óánægjustuna leið
uin flugvélina frá farþegum. i
farþegahópuum voru nokkrir
blaðamenn á leið norður i fylgd
með Sveini Sæmundssyni blaða-
fulltrúa Flugleiða og tiigangurinn
meö ferðinni var að kynnast lítil-
lega nokkrum þeint akureysku
fyrirbrigðum sem gera bæinn að
eftirsóttum fcrðamannabæ.
En það var langt þvi frá, að
ferðin væri úr sögunni, þótt fyrsta
atlaga hefði misheppnast. Siöar
þennan föstudag, var aftur haldið
af stað og nú gekk allt aö óskum.
Fokker — vélin lenti mjúklega á
Akureyrarflugvelli eítir 50 min-
útna fíug.
Og næsta sólarhringinn voru
blaðamenn íerjaðir fram og til
baka um Akureyrarbæ og þaö var
sitthvað að gerast. Strax og lent
hafði veriö, var stefnan tekið á
Sjálfstæðishúsið. Þar i kokteil-
boð á vegum bæjaryfirvalda og
siðan á skemmtikvöld hjá feröa-
skrifstofunni Úrval á sama stað.
Eldsnemma morguninn eftir var
mannskapnum komiö upp i rútu.
Veðrið: Glampandi sol og 12 stiga
frost. Veður sem viö Sunniend-
ingar fáum alltof sjaldan að upp-
lifa. Ekið sem leiö liggur niöur i
Slipp. Þar var veriö aö ýta ný-
smiðuöum togara á flot og Akur-
eyringar fjölmenntu á þessum
laugardagsmorgni.
Og frá Slippnum var stefnan
tekið upp á við og keyrt upp i
Hliðaríjall. Þar var ekki fámenn-
inu fyrir aðíara og ungt fólk á öli-
um aldri — fr.á 2ja ára upp i sjö-
tugt — brenndi niöur hliðarnar á
blússandi ferð. Þaö var hreint
lurðulegt að sjá hvað þau yngstu
voru örugg þar sem þau brunuðu
niður á fuilri ferð með sveigjum
og beygjum og stöðvuðu siðan á
punktinum.
„Þetta er i blóöinu á Akureyr-
ingum", sagði einn innfæddur.
„Þaö er enginn maöur með
mönnum hérna fyrir norðan
nema hann geti staöiö skamm-
laust á skiðum niöur meðal-
brekku”.
Og eítir að hala teygaö ferskt
og heilnæmt fjallaloftið (eins og
þarstendur) þá var stelnan tekin
niður I bæ. Fariö i Smiðjuna og
hádegisverður snæddur.
Eftir uppbyggilegar umræður
um framtið Akureyrar sem
íerðamannabæjar kvöddust
menn og blaðamenn drifu sig út á
llugvöll, um borö og i loltið.
Stuttri en ánægjulegri heim-
sókn til Akureyrar var lokiö.

Vissir þú
að það eru 10 þúsund félagar í VR?
Magnús Ag. Magnútson,
fjármálastj&ri
skipafélags.
Krittín Brynjólftdóttir,
flugafgreiðsluma&ur.
Haukur Haraldtton,
afgreiösluma&ur
í kjötverzlun.
Áta Gunnartdóttir,
símavörður
á bifreiðastöd.
Jón Magnútton,
afgreiðslumaöur
í varahlutaverzlun.
Þau eru í stærsta launþegafélagi landsins,
Verzlunarmannafélagi Reykjavíkur

vióskipti
&verzlun
VR er leiðandi afl í launþegamálum og innan þess er fólk úr meira en 70 starfsgreinum