Helgarpósturinn - 13.02.1981, Blaðsíða 21

hefgarpósturinn ■Föstudagur 13. febrúar 1981.
! S/ysfarir /öggunar
j Alþýðuleikhúsið:
Stjórnleysingi ferst af slysför-
um,
eftir Dario Fo. Þýðandi: Silja
Aðalsteinsdóttir. Leikstjóri:
Lárus Ýmir Óskarsson.
Leikmynd og búningar: Þórunn
Sigriður Þorgrimsdóttir. Hljóð-
mynd: Leifur Þórarinsson.
Leikendur: Þráinn Karlsson.
Viðar Eggertsson, Björn Karls-
son, Bjarni Ingvarsson, Arnar
ír.
A fimmtudaginn i vikunni
sem leið frumsýndi Alþyðu-
leikhúsið annað verkið eftir
Dario Fo á skömmum tima. Ef
maður ber saman þessi tvö
leikrit, Stjórnleysingi ferst af
slysförum og Kona, þá eru þau
eiginlega bæði lik og ólik. Þau
eru lik að þvi leyti að grunnað-
ferðin i framsetningu efnisins er
sú sama: að taka raunveruleik-
ann blákaldan og skrumskæla
hann litið eitt, skopfæra hann
örlitið, svo að úr verður grátt en
sprenghlægilegt gaman. Það er
nefnilega þannig að sé horft á
heiminn á ská verður býsna
margt harla kátlegt, sem ekki
virðist það við fyrstu sýn. Þessi
verk eru hinsvegar ólik að þvi
leyti að viðfangsefni þeirra og
ádeiluefni eru sitt úr hverri
áttinni: staða konunnar i vest-
rænu samfélagi og valdbeyting
og þagnarsamsæri hálf-
fasistiskrar lögreglu.
Stjórnleysingi ferst af slysför-
um er byggt á raunverulegum
atburðum. I desember 1969
sprakk sprengja i banka i
Milano og lögreglan hélt þvi
strax fram að þar ættu „öfga-
menn til vinstri" hlut aö máli.
Var fjöldi manna handtekinn og
meðal þeirra Giuseppi Pinelli,
járnbrautarstarfsm aöur og
stjórnleysingi. Þremur dögum
eftir handtökuna lá hann liðið
lik á stéttinni fyrir framan lög-
reglustöðina og gaf lögreglan þá
skýringu að hann hefði framið
sjálfsmorð með þvi að stökkva
út um glugga á fjórðu hæð.
Strax eftir atburðinn varð lög-
reglan missaga og benti allt til
þess að Pinelli heföi verið
myrtur. Siðar kom einnig á dag-
inn að nýfasistar höfðu framið
sprengjutilræðið og enginn rök-
studdur grunur heföi legiö á
Pinelli og íélögum. Varð úr
þessu mikið mál á Italiu, þar
sem tókst að rekja saman þræði
nýfasista, lögreglu, innanrikis-
ráðuneytis, auðjöfra og leyni-
þjónustu grisku herforingjanna
sem þá riktu.
Þennan nöturlega efniviö not-
ar Fo og hæðist ótæpilega að
lögreglu, dómurum og
valdhroka um leið og hann
afhjúpar i hlátrinum rótspillt
valdakerfi.
1 leiksögunni er beitt gamal-
kunnu trixi. Klár náungi kemst
á snoðir um að von sé eí'tirlits-
manns, rannsóknardómara, og
bregður hann sér i þetta hlut-
verk og fær hrokafulla valds-
menn til að skjálla ærlega á
beinunum og afhjúpar litil-
mennsku þeirra. Hér er það
brjálæðingur, sem gengur
einmitt með hlutverkasjúkdóm,
hann leikur alla sem honum
dettur i hug, kemst aö þvi á lög-
reglustöðinni i Milano, þangaö
sem hann hefur veriö færður
fyrir að leika sálfræöing, aö von
er á rannsóknardómara frá
Róm til að rannsakamál Pinelli.
Hann kemst yfir alla pappira i
málinu og bregður sér i þetta
hlutverk og veltir siðan lögregl-
unni upp úr missögnum og
..Það geta allir átt bráð-
skemintilega og eftirminnilega
kvöldstuud i Alþýðuleikhúsinu
við að horfa á þessa sýningu á
Stjórnleysingi ferst af slys-
föruni". segir Gunnlaugur Ast-
geirsson i uinsögn um siðari
Dario Fo sýninguna i Hafnar-
biói.
rangfærslum sem skjallestar
eru. Úr þessu verður einn alls-
herjar farsi.
Leikstjórinn helur valið þá
eðlilegu leið að stilfæra persón-
urnartölvertmikiðiýktum leik.
Þráinn Karlsson leikur
brjálæðinginn, sem er stærsta
hlutverkið, af miklu ljöri og
atorku. Þarf hann aö taka
mörgum hamskiptum á sviðinu
og tekst það yíirleitt mjög vel.
Þó er hin þróttmikla og sterka
rödd Þráins ekki alltaí nógu
blæbrigðarik til að öll gervin
Leiklist
eftir Gunnlaug Astgeirsson
Jónsson, Elisabet B. Þórisdótt-
sem hann bregður sér i veröi
fullkomlega skýrt afmörkuð.
Viðar Eggertsson bregður
upp m jög skemmtilegri mynd af
byrókratiskri undirlægju og
Bjarni Ingvarsson og Björn
Karlsson verða á sviöinu hold-
gervingar fasiskra lögreglu-
þjóna, annar heimskur en hinn
útspektíleraður. Og svo er það
þessi Arnar Jónsson. Þaö er
engu lagi likt i hvaða kvikinda
liki sá maður getur brugðið sér.
Eða eins og ein vinkona min
sagði .,Það er alveg ótrúlegt að
einn af myndarlegustu mönnum
bæjarins skuli verða þannig á
sviðinu að maður segir bara
BJA."
Leikmynd Þórunnar Sigriðar
Þorgrimsdóttur undirstrikaði
vel andrúmsloftið, blá og köld,
og búningarnir lögðu áherslu á
innræti persónanna, ýmist
svartir eða gráir. Hljóömynd
Leifs Þórarinssonar magnaði
vel upp sýninguna og gal henni
sterkan hljómrænan bakgrunn.
Þýðing Silju Aðalsteinsdóttur
var sprellliíandi og braösmellin
og átti stóran þátt i aö gera sýn-
inguna eins góða og raun bar
vitni.
Það geta allir átt bráð-
skemmtilega og eítirminnilega
kvöldstund i Alþýöuleikhúsinu
við að horfa á þessa sýningu á
Stjórnleysingi ferst al slysför-
um.
Og vel að merkja: svonalagað
gerist ekki bara i útlandinu.G.Ast.
Markó/fa í Vers/ó
Leikhópur V.i. 1981:
Markólfa eftir Dario Fo. Þýðing
Signý Pálsdóttir. Leikstjóri:
Jón Júliusson. Leikmvnd:
Agúst Baldursson.
Leikendur: Jóhanna Jónas-
dóttir, Helgi Jóhannesson, Eyj-
ólfur Sveinsson, Ásgeir Guð-
mundsson, Helga Hanna Sig-
urðardóttir, Guðlaug Rún Mar-
geirsdóttir, ólafur Haraldsson.
Afram með Dario Fo.
Uppfærsla leikhóps Versl-
unarskólans á Markólfu eftir
Dario Fo er fjórða sýninga á
verki eftir hann hér i bænum á
minna en hálfum mánuði, og
ætli það sé ekki von á fleirum.
Markólfa er eins og SS rakti
hér i siðasta blaði i umsögn um
sýningu Hdlmara á verkinu, eitt
af eldri verkum Fo. Þetta er
hefðbundinn ærslaleikur þar
sem fólk er alltaf að fela sig inni
'i skáp, detta á rassinn, setjast
ofani vaskafat og þessháttar að
viðbættum misskilningi og alls-
kyns bellibrögðum sem beitt er
til að ná ástum ráðskonunnar
ráðriku, sem unnið hefur stóra
vinninginn i happadrættinu.
Persónurnar eru meira og
minna þekktir skopgervingar
mannlegra eiginleika og lasta.
Það er þvi sjálfgefið að þetta
verk er tilvalið verkeni fyrir litt
þjálfaða áhugahópa þar sem i
sýningu á þvi reynir miklu
meira á leikgleði og fjör en
dramatiska persónusköpun.
Þetta tvennt, leikgleði og fjör,
var einmitt til staðar i sýningu
leikhóps V.I. Leikhópurinn hafði
ótvirætt mjög gaman af þvi sem
hann var að gera og það smitar
ótrúlega vel út i salinn. Ég er þó
ekki frá þvi að leikendur hefðu
haft gott af þvi að leikstjórinn
hefði tuktað þau svolitið betur
til, þvi þau voru óþarflega hrá á
sviðinu.
En þrátt fyrir þetta stendur
þessi sýning sem skólasýning
vel fyrir sinu og er tilvalin fyrir
börn og unglinga að sjá.
— G.Ást
Lausn á síöustu krossgátu
• V G £ u ‘í /n 'fí fí •
5 t L u R / N N ð ir> fl K fí <5 V fí
fl r fl ð r ú Ö 5 L fí V / L a P
r 0 S 5 fí N 5 r £ R K G ‘fl L fl
5 r 3 'fí K fí R fl /y O K £ / i< fl R fí K fl //
t/ fí 5 fí R 5 J> • r ú L / P fl N fí R S fl
V ö K U L L 5 l< 1 P fl K / /V /V Ö T u K T
u m L fl 'fí R • 'i Ð fl H / IZ r N 6 • 5
r '3 R fí K /? £ / íV fl £ ! R fí N ú U K
B y V / B V J u R l 5 K Æ N fí 5 m 'fl
3 fí R V 1 5 r K K o r 5 /< fl R. R í£ L £
B D J /? /í J / 'fí 5 r L fl U 5 fl N r fí K
* ' R / r fl K '! N u N fl fí r N fl K R fl
I ^Li p) T7 l~i .
1 1 1—r^—i—1—T-1—r 1 I ^ |—L , 1
—i-. ■ 1 —C._,Lq J—1 1 1 1 1
r~ i—1 i 1 i1 1 ;1 i
KROSSGATA

HRRPI mYtrr MRKj R m'fí l HoiVR ftflívm FLOTT fíKl- LR S /fífíLrri VB/ÐfíR. FfíLR/ fvorr SvF/fi fllZ BJN 8EJTTR VÉlL Hb?UR BSPfí
/?, FÓTurn
ÍKRiFaV HfíPP PvfíGPi
~r~ t/j%y\ fíörv
-_r~ ' T V
\ y ^
ÍjV $ OBKfí FuoifíP
f'T x7wr. ° iMW—' s: fúSkt
1 íi|/ 5fí/TWL-
BRLYr /Nó VEIKi iiW V/NltUR V'fíV Fd6LR Hlj'oJ) f/kvm ■f)5TRL. -pyfí/T) 57/MS á'oVfl ÓKOPfí Hflpp ip
r ÝfílDPj9 _>££— lZ>Kfí nnNCfíR
Mjö/3 SfBRK uR jrruíe rllt £/N$ u/n 5 fímóT f/E-DV UR
BUNW DK'rn /ny/Vúft
f ' ■ ÝI<T SKOflfí RfíLLR
OLPUt/fí lyipNfí ifíBBPR FlÝtir NJSfl FoRfl WlNNU SfíiriUK
L'fí G FóTfíN r/tfíÐK fíVJ
BlN MTT S/ZV9 Kfíl-Dft q/vbsr föyyniÐ -
| TO!?5L TfíUáfí
\ BTD. TuLVRf] tfiKPim 5TU.LT Upp SPJOTÍ ru-u r/9 • ÖSKfl fl'ft
Æ£>/ BKK/ meÐ
f I?Ö6ú fv/vuR RGJ/R VofíDfííl venju/i SUWD
‘ó'TlíVÚ 'ftVÖXj UR HV/LD/ F\lM
V«E6 UR Tfl/vr/fí SKRfíN GfíLDfy KVBNÞj