Helgarpósturinn - 13.02.1981, Blaðsíða 22

elskulega kona komið sér upp
tveimur kærustum. bað hefði
svosem verið altilagi, ef þetta
væru karlmenni. En annar er
ræfils ryksugusali, hinn heima-
sitjandi hommapika, sem kallar
sig lækni og græðara, og þykist
vera friðarsinni. Þetta eru
aumingjar. Ég verð ekki lengi að
gera útaf við þá.. og þá get ég aft-
ur farið i vatnabuffalaleik með
konunni uppi rú...
Hræðilegt hýenuvæl fyllir stof-
una.
Bakdyrabjallan. Mér er hætt að
litast á blikuna (reyndar fyrir
löngu), — hvar er ég eiginlega
niðurkominn? hvaðan kemur
þetta ruglaða lið? ligg ég kannski
rotaður i skurðinum við hita-
veitustokkinn og dreymi???? —
Ekki batnar það þegar vonbiðlar
Penelope birtast ásamt vigaleg-
um SS-foringja, slagandi kven-
manni og litilli rauðhærðri
stúlku....
Hver ert þú? spyr ég stúlkuna.
Wanda June, — leikritið heitir
eftir mér.
Leikrit, — hvaða leikrit?
TIL HAMINGJU MEÐ AF-
MÆLIÐ WANDA JUNE.
Allt er gott sem...
Hver var ekki léttir minn... ég
var ekki dauður, ekki heldur rot-
aður i skurðinum við hitaveitu-
stokkinn. Ég hafði bara einfald-
lega runnið á skafinu alla leið
inni Hátiðarsal Menntaskól-
ans við Hamrahlið, þarsem
Gunnar Gunnarsson rithöfundur
er aö hjálpa nemendum að setja
upp eina (svo vitað sé) leikrit
ameriska ritsnillingsins Kurt
Vonnegut jr., til hamingju með
afmælið Wanda June! bað byggir
á bókmenntaminni úr Odysseifs-
Föstudagur 13. febrúar 1981
helgarpósturinrL.-
Myrkur.
bögn.
Hvar er ég?
Er ég dauður?
Uss, ég heyri einhver hljóð. Þau
færast nær og nær. Þetta eru
frumskógarhljóð, öskrandi filar,
ljón, apar, hýenur, tigrisdýr...
Guð hjálpi mér.. Hvað er eigin-
lega um að vera...?
En i þann mund sem ég býst við
að vera rifinn i tætlur hljóðna
öskrin skyndilega og það tekur að
birta til i kringum mig. Ég er
staddur i dularfullri dagstofu,
ósköp venjulegri reyndar, nema
hér er fullt af uppstoppuðum dýr-
um og alskyns vopn hanga á
veggjum. Og við hillusamstæðu
(sem gæti verið frá Kristjáni
Siggeirssyni) i öðrum enda stof-
unnar, stendur hávaxinn, krafta-
legur hermaður, púandi stór-
sigar, og er að hellá „djúsi yfir
is”.
Hv-hver e-ert þú með leyfi?
tekst mér loks að kreista útúr
mér.
Ég er Harold Ryan, þrumar
hann án þess að lita upp. — Ég er
hetja, hef barist i ógrynnum
striða og unnið meö þvi sjálfum
mér og þjóðfélaginu ómetanlegt
gagn. Mesta afreksverk mitt — af
ótal mörgum — vann ég i siðustu
heimsstyrjöld, þegar ég kálaði
með berum höndum Júgóslaviu-
skr.jmslinu, nasistaforingjanum
von Konigswald, hataðasta
manni Mannkynssögunnar. Ég
hef drepið marga menn, auk þess,
mér til skemmtunar, kálað
þúsundum annarra dýra. Þessi
þarna (hann bendir á flissandi
mann sem situr i hægindastól i
hinum enda stofunnar og ég hef
ekki tekið eftir) heitir Looseleaf
Harper. Hann er brjálaður
heimskingi, grunnsær, tilvilj-
unarkenndur, áhrifagjarn undir-
maður minn. Það var hann sem
ÆVINTÝRIÁ GÖNGUFÖR
Sunnudagur síðastliðinn. Ég syndi yfir síðasta skafl-
inn og klöngrast uppá hitaveitustokkinn. Sem er eina
greiðfæra göngubrautin hér í Reykjavik, þegar englarn-
ir eru að viðra sængurnar sinar, — þökk sé heita vatninu
(það er ekki allt vont sem kemur frá Kölska) get ég
stundaö mitt trimm.
En það er næðingssamt á stokknum, ekkert skjól
undan skafrenningnum sem er með meira móti þennan
dag. Það er mjög hvasst. Og sem ég skríð spottann milli
Háaleitisbrautar og Kringlumýrarbrautar er ég hálf-
partinn farinn að sjá eftir því að hafa farið „út að
ganga". i rauninni er þetta svaðilför hin mesta, amk.
fyrir ofverndað borgarbarn — sérstaklega þarsem á
aðra hönd er stór og nokkurra metra djúpur skurður. Þar
er verið að leggja grunninn að nýju Hallæris-
plani (miðbæ). Það er mjög hvasst.
Skyldu ekki hafa orðið mannskaðar á þessum stað?
Það er tam. ekki ólíklegt að fullir nátthrafnar, að stytta
sér leið heim úr Læralæk, hafi slagað hér framaf og
hálsbrotnað. Nei, það hlyti að hafa verið sagt frá því í
Fréttunum. Djöfull er hann orðinn hvass. Nú sný ég við
og læt það verða mitt fyrsta verk þegar ég kem heim að
skrifa Lesendabréf og vara Samborgarana við þvi að
leggja á stokkinn í vondu veðri. Einsog einhver sagði:
Það þýðir ekki að berja biskupinn þegar barnið er dottið í
brunninn. En hvað er þetta....hjálp....ég er ekki lengur á
stokknum ....ég fýk ... hjálp........
varpaði sprengjunni á Nagasaki.
Við erum að koma heim eftir 8
ára fjarveru. Við vorum að leita
að demöntum og...
Hræöilegt ljónsöskur rýfur
frásögnina.
Hva-hvaö var þetta?
Aöaldy rabjallan, þrumar
Harold og opnar dyrnar. Inn
kemur kona með ungan dreng. —
Má ég kynna konuna mlna,
Penolope, segir Harold hæðnis-
lega. — Og þessi veimiltlta er.
sonurokkar, Paul.A meðan ég hef
verið fjarverandi hefur þessi
kviðu, — striöshetjan sem kemur
heim eftir langa fjarvist hittir
fyrir konu sina umkringda
biðlum. I leikritinu er það sem-
sagt striðsgarpurinn Harold Ry-
an sem kemur heim. En það er
ekki eingöngu ótrú eiginkona sem
mætir honum við heimkomuna,
það hefur ýmislegt fleira breyst,
en ég er ekkert að upplýsa hvað
það er. Þið getið bara farið uppi
MH og komist að þvi sjálf. En
mér fannst leikritið alveg
frábært, — einsog nærri má
geta....