Helgarpósturinn - 20.02.1981, Blaðsíða 10

10
„örskömrrvu síðar vakn-
aöi ég og sá ég móta fyrir
manni sem haföi opnað
svefnherbergisdyrnar. Ég
hrópaði upp og hann sner-
ist á hæli og hljóp út.
Maðurinn minn vaknaði
þá, en maðurinn var á bak
og burt."
Vornóttin er björt og hlý og
flestir eru i fasta svefni — þó ekki
allir. t Brekkugerði er ungur
maður þar á ferli. Hann er
hanskaklæddur. Skyndiiega
sveigir hann af leið og upp að einu
ibúðarhúsinu og tekur að klifa
upp á svalir þess. Hann þvingar
upp svaladyrnar og kemst inn.
Læðist siðan inn i svefnherbergi
húsráðenda, sem þar eru i svefni,
tekur iyklakippu úr buxum. Með
lyklunum opnar hann hirslur i
öðru herbergi og tekur þaðan 30
þúsund krónur. Hann laumast um
ibúðina ofurvarlega og siðan út
aftur.
Fyrsta innbrot Náttfara
sumarið 1976 er staðreynd.
„Var það Náttfari, sem kom inn
i svefnherbergið?” sagði eitt
blaðanna i fyrirsögn i júli 1976 og
annað sagði i ágúst: „Er partiið
ekki hér? — spurði Náttfari um
leið og hann laumaðist út úr ibúð-
inni”. Og hvað var máliö, hver
var þessi Náttfari og hvað hafði
hann aðhafst sem gaf honum at-
hygli fjölmiðla og ekki siður lög-
regiu allt sumarið ’76?
Allt þetta svokallaða Náttfara-
mál, byrjaði aðfaranótt miðviku-
dagsins 19. mai. Þá var brotist
inn i hús við Brekkugerði eins og
fyrr greinir og stolið þaðan pen-
ingafúlgu. Þaðer hins vegar ekki
óþekkt fyrirbæri, að innbrotsþjóf-
ar láti á sér kræla og ekki vakti
þetta innbrot meiri athygli en
gengur og gerist.
Það er ekki fyrr en i júni og þó
ef til vill aðallega seinnipart júli
þetta sumar, að Náttfaramálið
fór að vekja stórkostlega athygli,
þvi þá urðu tið innbrot i ibúðarhús
og fyrirtæki að næturþeli. Það var
og hald lögreglunnar, að sami
maðurinn stæði að þessum inn-
brotum, — svo svipuð voru hand-
brögð þjófsins. Einnig var ljóst,
að þarna var fagmaður á ferð, en
ekki nein fyllibytta, sem datt i
hug i ölæði að drýgja tekjurnar
með litt hugsuðu innbroti. Þessi
innbrot virtust úthugsuö og
„snyrtilega” unnin. Þjófurinn
virtist ekki hafa áhuga fyrir neinu
öðru, en peningum og i versta
falli ávisunum, þótt hann ylli
nokkrum skemmdum i leit sinni
að fjármunum.
Náttfarar —
dagfarar
Lengi fram eftir sumri stóð lög-
reglan gjörsamlega ráðþrota
gagnvart þessum innbrotsþjófi —
sem fljótlega hlaut nafnið Nátt-
fari i fjölmiðlum og manna á
meðal. Og svo virtist, sem þessi
iðja Náttfara hefði haft hvetjandi
áhrif á aðra brotlega, þvi innbrot
og glæpir af þvi taginu uröu tiðir á
þessu sumri. Þá fóru „dagfarar”
á kreik, menn sem laumuðust inn
i ibúðir að degi til og stálu ýmsu
lauslegu. Meira aö segja, voru
blöðin farin aö velta þvi fyrir sér
hvort „eldfari” væri kominn á
stjá. Þá voru menn og farnir aö
ofmeta afköst hins eina og sanna
Náttfara, þvi vart mátti nokkuð
gerast á sviði afbrotanna seinni
rff r j-t '
Föstudagúr 20. febrúar 1981.
Afbrotamál — svo óskemmtileg sem flest þeirra eru annars — hafa jafnan verið eftirsóttur blaða-
matur. Líklegast er það spennunnar vegna. Hériendis eru fréttir af gangi afbrotamála yfirleitt af
skornum skammti og þá fyrst og fremst vegna þagnar lögreglu, þótt viða úti f heimi gegni einmitt fjöl-
miðlar mikilvægu hiutverki isamstarfi við lögreglu við rannsóknir afbrotamáia.
Helgarpósturinn rífjar hér upp þjófnaðaröldu sem reið yfir borgina sumarið 1976 og var þá fljótlega
ijóst að einn einstaklingur virtist þar framtakssamastur. Hiaut hann fijótlega viðurnefnið Náttfari,
vegna þess að hann braust ætið inn i hibýii manna eða fyrirtæki að næturþeli. Kom Náttfari viða við
þetta sumar, áður en iögregian hafði upp á honum í ágúst þetta sumar.
eftir: Guðmund
Árna Stefánsson
myndir: Friðþjófur
En þrátt fyrir þessa misheppnuðu
innbrotstilraun, lét Náttfari alls
ekki deigan siga þessa sömu nótt.
Frá Látraströndinni hélt hann
sem leið liggur að Ægissiðu og
kleif þar upp á svalir eins Ibúðar-
hússins og komst þar inn um
glugga. Hann fór þar inn i svefn-
herbergi, þar sem húsráðendur
sváfu og tók þar peningaveski
húsbónddns. Einnig hirti hann
allt lauslegt og verðmætt úr íösku
húsfreyjunnar, sem hann fann i
eldhúsinu. Samtals komst hann
yfir 56 þúsund gkr., en að auki
fann hann lykla i jakkavasa hús-
ráðanda og þar sem Náttfarivissi
að þessi maður væri eigandi
verslunar O. Ellingsen við
Grandagarð, þá tók hann lykla
þessa,yfirgaf ibúðina og fór rak-
leiðis að nefndri verslun. Með
lyklunum komst hann þar inn i
einkaskrifstofu forstjórans og
tókst að opna þar peningaskáp. í
þeim skáp fann hann lykil að öðr-
um peningaskáp, sem hann opn-
aði lika. Þar fann hann peninga-
fúlgu og allmikið af tékkum. Mun
hann hafa náð i 167 þúsund gkr. i
reiðufé og um 405 þúsund gkr. i
tékkum. Og með þennan ránsfeng
lét Náttfari þar við sitja þá nótt-
ina og hélt heim.
1ÍSLENSK SAKAMÁL___________|
NÁTTFARI NÁÐIST
FYRIR TILVILJUN
Rifjuð upp saga Náttfara sem lét greipar sópa
um eignir borgarbúa sumarið 1976
part sumarsins '76, svo Náttfari
væri ekki talinn koma þar nærri.
En upp komast svik um siðir
(eins og oftast) og i ágúst komst
upp um kauða og lögreglan hafði
hendur i hári 'nans. Kom þá i ljós,
að á þessum þremur mánuðum,
hafði Náttfari farið i 6 þjófnaðar-
leiðangra og brotist inn á samtals
21 stað.
Fyrst fór Náttfari af stað 19.
mai eins og fyrr sagði. Siðan ieið
tæpur hálfur mánuður og þá lét
hann til sin taka i annað sinn.
Þræddi hann þá Vesturbergið i
Breiðholti og lét greipar sópa um
þrjár ibúðir við þá götu. 1 þeirri
ferðinni hafði hann samtals 18
þiisund gkr. upp úr krafsinu, 800
danskar krónur og þrjá minja-
peninga úr gulli og silfri.
Leið nú rúmur mánuður þar til
Náttfari lét til sin taka á nýjan
leik. Það gerði hann aðfaranótt
13. júli og fór þá inn i tvö hús viö
Hvassaleiti og eitt við Brekku-
gerði. 56. þúsund krónur fóru i
vasa Náttfara I þeirri ferðinni.
Nú fór hins vegar að liða styttri
timi milli þjófnaðarferöanna og
Náttfari gerðist æ biræfnari. Aö-
faranótt miðvikudagsins 21. iúli
braust hann inn i fjórar ibúðir við
Asenda og Byggðarenda, en hafði
litinn ávinning af þvi ferðalagi —
aðeins 2 þúsund krónur, auk
tveggja gullpeninga.
Þessi rýra eftirtekja gerði það
að verkum, að Náttfari var aftur
á ferðinni tveimur-nóttum siðar
og varð þá betur ágengt. Hann
byrjaði nóttina á þvi að fara inn i
hús að Látraströndinni á Sel-
tjarnarnesi. Þar losaöi hann
lamir af glugga á bakhlið hússins,
teygði hendina innfyrir og opnaði
svaladyr. Og inn fór hann, rótaði i
skrifborði i stofu hússins, en fann
ekkert þar. Þótti honum þá ráð að
lita inn i svefnherbergi hússins,
en þar sváfu húsráðendur svefni
hinna réttlátu. En við skulum nú
heyra frásögn konu þeirrar sem i
húsinu bjó og rúminu svaf á
Látraströndinni þegar þessir at-
burðir voru að gerast.
//Hrópaöi upp!"
„Viö sváfum hjónin, þegar ég
vaknaði við eitthvað þrusk. Ég
taldi þetta ekkert vera og sneri
mér á hina hliöina og fór að sofa
aftur. örskömmu siðar vaknaði
ég siðan við það, að dyrnar á
svefnherberginu voru opnaðar.
Það var mjög skuggsýnt i her-
berginu, en ég sá móta fyrir
manni, sem hafði opnað dyrnar
og var kominn i gættina. Mér brá
að sjálfsögðu mjög og hrópaði
upp yfir mig. Ég held ég hafi
hrópað, „hver er þarna”, eða
eitthvað i þá áttina. Við þessi
hróp snerist maðurinn á hæli og
hljóp út. Maðurinn minn vaknaði
að sjálfsögðu við þennan hama-
gang og hljóp út á eftir honum, en
þá var hann á bak og burt.
Þetta gerðist allt mjög snöggt
og vegna rökkurs gat ég ekki séð
manninn vel. Hins vegar sýndist
mér hann vera ungur, grannur og
dökkvaxinn. Ég varsem betur fer
aldrei beðin um að bera kennsl, á
þann mann sem siðar var hand-
tekinn vegna þessa innbrots og
fleiri.
Ég man það, að mér varð mjög
illa við þessa óboðnu heimsókn og
gat ekki hreyft legg né lið fyrstu
minúturnar á eftir. Lá bara i
rúminu hreyfingarlaus.”
Þannig hljóðaði frásögn konu á
Látraströnd, sem fékk Náttfara
inn á svefnherbergisgólf til sin en
hrakti hann á braut með hrópum.
Náttfaraæði
gripur um sig
Eftir þessi innbrot kom mikill
kippur i lögreglurannsóknina á
þessum Mðu næturinnbrotum.Var
fólk varað við.og beðið að kanna
gaumgæfilega læsingar á glugg-
um og á svaladyrum, en Náttfari
hafði yfirleitt þann háttinn á, að
fara inn um glugga eftir að hafa
brotið stormjárnin á þeim, eða þá
eftir að hafa brotið upp læsingar á
svalahurðum. Þá var fólk einnig
beðið að hafa augun hjá sér og
láta lögregluna vita, ef það yrði
vart við grunsamlegar manna-
ferðir.
Fjölmargir „góðkunningjar”
lögreglunnar voru yfirheyrðir
vegna þessara innbrota, en eng-
inn var handtekinn og litið miðaði
i rétta átt við rannsókn málsins.
Greip lögreglan þá til þess ráðs,
að sitja fyrir kauða. Voru fjöl-
margir óeinkennisklæddir lög-
reglumenn sendir i Ibúðahverfi
borgarinnar, bæði á bilum og fót-
gangandi. Attu þeir að fylgjast
með mannaferðum og ef heppnin
yrði með, handsama Náttfara i
ránsferð. Þá voru og lögreglu-
menn staðsettir á stöðum þar sem
vel sást yfir hverfi borgarinnar
og lágu þeir þar meö sjónauka og
fylgdust með mannaferðum.
Náttfari hér og þar
— hélt fólk
Um mánaðamótin júli/ágúst
stóð þessi herferð sem hæst, og
mikil taugaveiklun hafði gripið
um sig meðalhúseigenda. Hundr-
uðir simhringinga bárust til lög-
reglunnar, frá fólki sem taldi sig
— Hann fór inn í svefn-
herbergi, þar sem húsráö-
endur sváfu og tók þar
peningaveski húsbóndans
og einnig lykla, sem hann
notaði til að opna f yrirtæki
sem húsbóndinn átti. —