Helgarpósturinn - 13.03.1981, Blaðsíða 17
inn_ Föstudagur 13. mars 1981
„Leist ágæt-
lega á hana'
- sagði Sigurður
Sverrir Pá/sson
eftir að hafa
séð Punktinn
,,Mcr leist bara ágætlega á
hana.og það var mjög ánægjulegt
aðsitja undir þessari sýningu, þvi
maður fann að viðbrögðin voru
skemmtilcg. Það veitti manni þá
trú, aðallt væri i góðu lagi”, sagði
SigurðUr Sverrir Pálsson kvik-
myndatökumaður, þegar Helgar-
pósturinn spurði hann hvernig
honum hafi litist á Punktinn i
Stokkhólmi á dögunum, eftir að
hafa séð myndina loksins
fullbúna.
Sigurður Sverrir sagði, aö þaö
væri erfitt að segja hvaö honum
hafi litist best á i myndinni, hann
væri ekki dómbær á það. „En ég
held, að andinn i heild sé góöur.
Ég þori ekki að segja, að hann sé
eins og í bókinni, en svipaður. Þaö
er mjög létt yfir þessu ', sagöi
hann.
Sigurður Sverrir sagði, aö þaö
væri ekki hægt að bera hana
saman við aðrar myndir, sem
hafa verið gerðar hér, i myndinni
væri ekki ákveðinn þráður,
heldur byggðist hún upp á brot-
um, sem þó væri ákveðið
samhengi á milli. Punkturinn
væri meira sitúasjónsmynd.
Um sinn þátt sagöi Sigurður
Sverrir, aö ekki væri mikið aö
segja. Allt hafi verið unniö af
vanefnum og það hafi veriö mikil
þrekraun að komast i gegnum
þetta, miðað við þær aðstæöur
sem þeir hefðu búiö viö, eins og
t.d. skort á tækjum, ,,en ég halði
mjög gaman af aö vinna þetta ".
Punkturinn verður svo
frumsýndur i kvöld, fötudag, en
almennar sýningar hefjast á
morgun, laugardag i Háskólabiói
og Laugarásbiói.
— GB
Glansnúmer frá Sovét
Nú um helgina gefst Reyk-
vikingum tækifæri til að sjá sov-
éskan ballett i sinni glæstustu
mynd. Hópur listdansara frá
ýmsum helstu óperu- og ballett-
húsum Sovétrikjanna er kominn
til landsins og sýnir listir sinar á
sviði Þjóðleikhússins. Til sýnis
eru mörg stutt dansatriði, allt
saman kjörin glansnúmer
handa þeim snillingum sem hér
eru saman komnir. Það gefur
auga leið að sovéskir senda ekki
svikinn varning i slika reisu —
en hingað munu dansararnir
komnir beina leið frá Skandin-
aviu — , og sést þaö m.a. á þvi
að flestir þessara listamanna
bera opinber viröingarheiti,
Samt verður manni á að
spyrja sig hvert sé gildi
sýningar af þessu tagi. Það er
vandséð að mörg atriðanna séu
þarna komin til annars en að fá
menn til að gapa af aðdáun.
Frumherjar hins frjálsa
nútimadans töldu að formfesta
klassiska balletsins afskræmdi
upprunalega fegurð manns-
likamans — og það er ekki laust
við að maður skilji afstöðu
þeirra eftir að hafa horft á
sýningu sem ber jafn klassiskt
yfirbragð og sú sem hér er til
umræðu. Innan um finheitin
blossar þó ósvikin leikræn
tjáning upp öðru hverju og ber
manni boð af fjarlægari sviðum,
pl
Leiklist
eftir Jón Viðar Jónsson
sjálfsagt samkvæmt löggiltum
skala, eru þjóðlistamenn eða
heiðurslistamenn hinna ýmsu
sovétlýðvelda. Hvergi nokkurs
staðar á jarðkringlunni virðist
stjörnudýrkunin vera traustari i
sessi en i hinum sósialisku Ráð-
stjórarrikjum.
Tækni hinna sovésku dansara
verður vitaskuld ekki lýst nema
með hástigum lýsingarorða.
Maður horfir agndofa á karl-
dansarana sveifla sér i flókn-
ustu likamsstellingum yfir
þvert og endilangt sviðið og
liðamótalausar ballerinur liða
um eins og þær hafi brotið af sér
alla fjötra efnisins. Samstilling
þessa fólks og vald þess yfir
likama sinum jaðrar við að vera
ómannleg. Ahorfendur kunna
sér vart læti af hrifningu og
klappa jafnvel inn i miðjum
dönsum.
handan orðanna. Ég nefni sem
dæmi hrifandi sans Ljúbov
Gersjúnóvu I atriði úr 2. þætti
Svanavatnsins og sérkennilega
sorgþrunginn dans eistnesku
listamannanna Tiit Harm og
Elitu Erkinu við Adagio Albin-
onis. Þá var spaugilegur brúðu-
dans Fokins kærkomin tilbreyt-
ing og hefði mátt vera fleira af
sliku tagi á þessari tignarlegu
efnisskrá.
— 0 —
(t grein minni um sýningu
tslenska dansflokksins og Eske
Holm i siöasta Helgarpósti varð
mér á að rangfeöra Ólafiu
Bjarnleifsdóttur. Bið ég hana
velvirðingar á þessum leiðu
mistökum.)
J.V.J.
hoppaöi út i sundlaugarnar i
gamla daga, segir Borgar
Garöarsson leikari I samtali viö
Helgarpóstinn.
Borgar hefur leikið hjá Lilla
Teatern i Helsinki i Finnlandi
undanfarin átta ár, og hefur
nú fengið fyrsta hlutverk
sitt i islensku leikhúsi frá
þvi hann hélt
utan. Hann tekur viö
hlutverki Bizzanet fulltrúa
i leikriti Alþýðu-
leikhússins
„Stjórleysingi ferst
af slysförum” eftir
Dario Fo, af
Bjarna Ingvarssyni,
Bjarni hefur
Um páskana tekur hann aftur við
hlutverki sinu i reviu, sem Lilla
Teatern hefur sýnt frá i haust, og
verður meðal annars sýnt i
Stokkhólmi áður en leikárinu lýk-
ur, um miðjan maí.
— Siðan höldum við Kjartan
Ragnarsson til Helsingfors þar
sem viðsetjum upp „Barnalánið”
hans, en ég hef þýtt það með að-
stoö Finnlands-Svia og selt
sænskum leikhópi, segir Borgar
og reiknar meö þvi, að eftir það
komi hann heim fyrir alvöru.
Þetta verður „mjúk lending”
hjá mér á tslandi, segir hann, en
getur enn ekkert sagt um hvað við
tekur, það verði ekki ljóst fyrr en
liða tekur á sumarið og verkefni
Borgar Garðarsson lendir ,,mjúkri lendingu"
í íslensku leiklistarlífi eftir átta ára fjarveru:
í ,,Stjórnleysingjanum hér heima
— ,,Blessað barnalárT í Finnlandi
— Ég hef sem betur fer ekki
haft tima til að hugsa um það
hvernig er aö leika aftur á móöur-
málinu. Ég tók þetta aö mér meö
tiu daga fyrirvara og hef litið gert
annaö en læra, og hoppa svo inn i
hlutverkið á föstudagskvöldiö.
Þetta er eins og þegar maöur lok-
aöi augunum. tók um nefið og
aftur tekið við hlutverki i „Pæld ’i
’ði”, sem Alþýðuleikhúsið mun
sýna út um landið á næstunni.
En Borgar Garðarsson hefur
ekki þar með hoppað inn á fjalir
islenskra leikhúsa fyrir fullt og
allt. Hann er bundinn samningi
við Lilla Teatern út leikárið og er
hér aðeins i' tveggja mánaða leyfi.
næsta leikárs verða ljós, og þar
með möguleikar hans á að fá
hlutverk.
Eins og kunnugt er hefur eigin-
kona Borgars Ann Sandelin, verið
ráðin forstjóri Norræna hússins,
og má þvi vænta þess að hann láti
til sin taka á fjölum islenskra
leikhúsa næstu árin.
B/óð miðað við höfðatölu
Laugarasbió:
Seðlarániö (The Money
Movers). Aströlsk, árgerð 1979
Handrit: Bruce Beresford,
eftir skáldsögu Devon Minchin.
Leikendur: Frank YVilson Lucky
Bruce Beresford mun vera
talinn með fremri kvikmynda-
leikstjórum i Andfætlingalandi.
Þar sem undirritaður sá ekki
myndina, sem Háskólabió sýndi
á dögunum, er erfitt að dæma
leikstjórann eftir þessari einu
mynd. En óhætt er aö segja, að
Seðlaránið er ekki metnaðarfull
Kvikmyndir
eftir Guölaug Bergmundsson og Þrain Bertelsson
Grill, Hu Price, Therry
Donovan, Tony Bonner, Ed
Deveraux, Charles Tingwell.
Leikstjóri: Bruce Bercsford.
Seðlaránið er önnur kvikmynd
Bruce Beresford sem sýnd er i
Reykjavik á skömmum tima.
Hin fyrri var Kosningaveislan,
sem var á mánudagssýningum
Háskólabiós, þar sem enn ein
áströlsk myndin hefur verið
sýnd að undanförnu. Það er þvi
greinilegt, að einhver Astraliu-
bylgja gengur yfir kvikmynda-
húsin á þessum vetri. Er ekki
nema gott eitt um það að segja.
kvikmynd hvað varðar innihald
og boðskap. Hún er fyrst og
fremst afþreyingarmynd og
sem slik er hún nokkuð góð.
Segir frá þvi, er nokkrir
starfsmenn öryggiseftirlits-
fyrirtækis nokkurs, sem m.a.
sinnirþviað flytja peninga fyrir
fyrirtæki, undirbúa djarfa
áætlun um að ræna afrakstri
góðs dags, um tuttugu milljónir
Ástraliudollara.
En það er ýmislegt fleira, sem
blandast inn i söguþráöinn og
skal ekki fjölyrt um þaö hér.
Þokan i kringum hlutverk ein-
stakra persóna i heildinni, sem
þó skýrast þegar á liður, er lika
til staðar, eins og vera ber i
mynd af þessu tagi.
Beresford tekst að halda uppi
góðum hraða i myndsinni,
jiannig að litið eða ekkert er um
dauða punkta. Leikarar standa
sig lika yfirleitt vel. útkoman
verður með skemmtilegri saka-
málamyndum. Ekki má svo
gleyma þvi, aö unnendur blóðs
fá nóg af sliku, og man ég ekki
eftir að hafa séö jafn mikið af
þessum dýrmæta vökva fara til
spillis, I langan tima. Ef við
miöum við höfðatölu.
Frá heitu sumri ti/ kaldra vetrarvinda
Fónabió:
HÁRIÐ (The Ilair) Bandarisk.
Árgerð 1979. Handrit og leik-
stjórn: Milos Forman.
Aðalhlutverk: John Savage og
Treat Williams.
„Blómaskeiðið” er sa timi
kallaður i lok sjöunda áratugar-
ins og upphafi hins áttunda,
þegar æsku heimsins vaggaði
sér i takt við Rolling Stones og
John Lennon sagði að Bitlarnir
væru vinsælli en Kristur og
hassreykinn lagöi upp af
menntasetrunum og unga fólkið
dýfði sykurmolum i LSD,
brenndi herkvaðningarkort, og
neitaði aö fara til Vietnam að
deyöa menn og deyja fyrir
Lyndon B og Nixon.
Frá þessu timabili er söng-
leikurinn „HAIR”, „Hárið”,
sem hneykslaði margan mann
og fyllti leikhús vestan hafs og
austan.
Nú er „Blómaskeiðið” sjálft á
enda runnið, þótt áhrifa þess
gæti viða i daglegu lifi okkar, og
nú hefur tékkneski kvikmynda-
stjórinn Milos Forman endur-
vakið söngleikinn um háriö og
fært a filmu og hafi hann þökk
fyrir.
I stuttu máli sagt fjallar söng-
leikurinn um ungan sveitapilt
frá Oklahoma, sem á að mæta
til herþjónustu. A leiöinni kemst
hann i kynni við fáein blóma-
börn og verður skotinn i stúlku.
Svo fer hann i herinn og er
menntaður i manndrápum. En á
siðustu stund áður en hann er
sendur af stað að láta vietnama
súpa hel koma blómabörnin
kunningjar hans i heimsókn
ásamt með draumadisinni. Og
svo enda þetta allt saman á
óvæntan hátt.
Það er skemmst frá þvi að
segja, aö snillingurinn Forman
hefur filmað þennan söngleik á
þann manneskjulega og
nærfærna hátt sem einkennir
flest han verk og honum tekst aö
laða ferska og nýja tóna úr
slitnu hljóðspori gamallar plötu.
Það er gott að sjá þessa mynd
á hörðum vetri þegar naprir
hægri vindar gnauða og
kjarnorkuvædd gamalmenni
ráða fyri heiminum, þvi þótt
„Blómaskeiöinu” sé lokið
stendur baráttan fyrir friði enn
yfir og er tvisynni en oft áður,
og þá er „Hárið” mikilvægur
þáttur i þeirri baráttu — jafnvel
þótt það sé fariö að þynnast á
sumum þeim hviflum sem lög-
regla og þjóövarðlið klappaði á
heitu sumri ’68.
ÞB