Helgarpósturinn - 13.03.1981, Qupperneq 21

21
Jie/garpásturinn.
Föstudagur 13. mars 1981
He/garpósturinn reynir kórealanska /anc/nemann Hyundai Pony
Stendur undir verðinu
en er lítið spennandi
Mynd: Jim Smart
Kóieanski „smáhesturinn” i islensku vetrarveðri. Ef vel er að gáð
ininnir hann i útliti á bíla eins og Passat Hillman Avenger, Morris
Marina og Jafnvel Datsun Cherry.
Bilaiðnaður heimsins er á
krossgötum. Sivaxandi tiikostn-
aður, sem veldur hækkandi verði,
og stöðugt hækkandi oliuverð,
veldur þvi, að framleiðslan mun
smám saman safnast á hendur
örfárra risafvrirtækia. i Banda-
rikjunum, Evrópu og Japan. Þeir
minni i bransanum munu detta
uppfyrir fyrr eða siðar hafi þeir
ekki vit á að ganga i lið með ris-
unum, er álit fróðra manna.
En auk þess ei; nýtt land á
hraðri leið að gera sig gildandi i
bílaiðnaðinum, og raunar flestum
öðrum greinum iðnaðar. Það er
Suður-Kórea. Þar hefur á undan-
förnum áratugum verið byggöur
upp ótrúlega fjölbreyttur og full-
kominn iðnaður.
NU hefur fyrsti angi af bila-
framleiðslu Kóreumanna borist
til Islands. Það er fyrirtækið
Hyundai, sem hefur haslað sér
völl hér, og flytur hingað fyrir
milligöngu Glöbusar h/f, fólks-
bila undir nafninu Pony. Fimm
manna bil, „fullstóran” á
evrópskan mælikvarða, og að
sjálfsögðu er verðið lágt miðað
við það sem gengur og gerist i
þessum efnum hér á landi. Hann
kostar 66.500 krónur, með ryð-
vörn og stereo Utvarpi-/segul-
bandstæki.
Pony er raunar aðeins brota-
brot af þvi sem þetta 34 ára
gamla kóreanska fjölskyldufyrir-
tæki framleiðir. En að telja það
allt upp væri að æra óstöðugan.
En til gamans má nefna hluti eins
og skip af öllum stærðum og
gerðum, járnbrautarlestir, vegi,
raforkuver — og allt sem til
þeirra þarf, fatnað, iþróttavörur.
hljóðfæri, niðursuðuvörur, hljóm-
flutningstæki (o.s.frv. o.s.frv.).
Samt sem áður er Ponyinn alls
ekki kóreanskur i húð og hár,
(eða járn og plast!). Vélin er gerð
eftir sömu teikningu og vélin i
Lancer og kramið er raunar allt
frá Mitshubishi. Hönnuður er
italskur, og sé Ponyinn skoðaður i
krók og kring má sjá svip ýmissa
gamalkunnra evrópskra bila svo
sem Passat, Morris Marina, Hill-
man Avenger og jafnvel Datsun
Chery.
Hvað snertir tækni og ótlit er
Pony þvi gamaldags, að innri
gerð nánast japanskur anno 1973
eða svo. En eftir lauslega skoðun
og stuttan reynsluakstur gefur
hann þó ekki þá tilfinningu, að
frágangurinn sé lika japanskur.
Að innan er billinn litt spennandi
að sjá, og það gaf ekki góð fyrir-
heit, að talsvert skrölt var á
tveimur stöðum i þeim bil, sem ég
reyndi, annarsvegar neðst á
mælaborðinu, og hinsvegar i
plötu á stýriskrossinum, en
flauturofarnir eru á tveimur litl-
um tökkum eins og á mörgum
japönskum bilum, þess ber þó að
geta að bíllinn hafði ekki verið
yfirfarin og undirbUinn til af-
hendingar.
Samt sem áður kom billinn mér
nokkuð á óvart. 1 fyrsta lagi virð-
ist vera sæmilega þykkt stálið i
honum, enda er hann þungur, eða
910 kiló. Það finnst mér lika fljót-
lega i akstri. Hann er nokkuð
stöðugur og fer vel með hraöa, en
stýrið i þyngra lagi. Skiptingin er
létt og nákvæm, og vélin (1439
rUmsm., 68 hestöfl við 5000 snUn-
inga) ágætlega viðbragðsnögg og
frisk. Þess var lika að vænta þar
eðLancerinn náði allmiklum vin-
sældum á sinum tima. Að þvi er
gefið er upp frá verksmiðjunum
er bensineyðslan 7—9 1. á 100 km,
eftir aðstæðum.
Sökum veðurlags og færðar var
ekki auðvelt að reyna bilinn til
neinnar hli'tar á þeim stutta tima
sem ég hafði til umráða. Það var
bæði skafrenningur og fljUgandi
hált, og billinn þar að auki á sum-
ardekkjum. En þetta eru radial-
dekk með frekar grófu munstri,
og það er ekki hægt annað en
hrósa þeim. Eina þolraunin sem
ég lagði bilinn i, ef þolraun skyldi
kalla, var nokkuð djUp lausamjöll
á Olfarsfellsveginum. Ekki bar á
öðru en hann flygi gegnum tvo
skafla áreynslulitið og það upp i
móti. Við urðum að gefast upp i
þriðju tilraun vegna timaskorts,
en þá voru ekki ftir nema fáeinir
metrar i gegn.
Við gassalega keyrslu gegnum
skaflana reyndist nokkuð auð-
velt að halda réttri stefnu og 16.5
sm. undir lægsta punkt reyndist
nóg til að billinn lagðist ekki á
„kviðinn”. Snjórinn var raunar
léttur i sér og laus og þvi auð-
veldur viðfangs, en engu að siður
litur Ut fyrir að Pony sé skárri i
snjó og hálkuen margir japanskir
bilar. Og sumardekkin eru undra-
góð, þótt ég sé ekki að mæla með
þeim framyfir góð vetrardekk.
Eins og fyrr segir gat ég litið
reynt bflinn. En það hefur rall-
ökumaðurinn Omar Ragnarsson
gert, að hans niðurstaða er sU, að
íjöðrunin (stifur afturöxull og
fjaðrir að aftan, gormar að fram-
an) sé of grunn, þ.e. slái auðveld-
lega saman i holum. Þá fannst
honum stýrið leiðinlegt og billinn
of þröngur.
Undir það siðasta get ég tekið,
bæði hvað varðar fótarými afturi
og farangursrýmið, sem er bæði
stutt og grunnt. Ekki bætir það
heldur Ur skák, að varadekkið
liggur flatt, greypt niður i skott-
gólfið að nokkru leyti og tekur
dýrmætt farangurspláss.
I heild má segja, að Hyundai
Pony sé litt spennandi og gamal-
dags, en aksturshæfni alls ekki
svo slæm, miðað við venjulegt
aksturslag venjulegra fjölskyldu-
ökumanna. Hann ætti að standast
flestar lágmarkskröfur fyrir það
verðsem hann er boðinn á, en lik-
lega eru aðeins Trabant, Wart-
burg, Lada og pólski Fiatinn
Polanzky ódýrari.
Um endingu er að sjálfsögðu
ekkert hægt að segja. Einn Pony
mun þó hafa verið á bilaleigu hér
á landi i um það bil ár og likað
alveg þokkaiega.
Lausn á síðustu krossgátu •
s 3 'fl X V' 3
5 L £ / r fí R L fí G ‘ L o 5 H fí T\
5 m £ / /< u fí F T U R L J Ö sn n
5 V £ / r p/ /77 fí V u R £ 5 3 fí L fí R
r £ L P u R G fí R / /77 1 K / L L j
5 l< n L L fí R fí /? í> /V fí K / /V U N N
P Ö R r U pn F R O / /V 5 fí N ó U J<
n r r / £ r fí D 1 fí F fí R l< ö 5 r U R.
'fi R L r 5 r / N 6 K R 'fí B fí L fí F fí
r fí U /3 J fí tz 6 o L fí R 3 R £ J 5 u
5 B p 8 R O V fí R K £ y J fí R L / N
u 'R L fí O fí V fí /V £ / 2> u R S77 'fí V
L ft !Z / r Ý R r fí • fí /V // fí « * £ / u u
KROSSGÁTA
;tt_
vr K." 5Trul fíjr VRftUG —3— TfíLID ’/L'flT Bindi £TNI NO. ST/LLfí HÖRFfl UNfífíN þvO/T fORfl Bol- /NN HN/T FUKflR fírfl LRS /NN Zf TÓNN
KRlK moLi
J Ö T 5PRHNU SnmHL. 2E/HS
STflUR FoksK'
£M HflPP Lpmnpfl NL.'/F’ RNóflÐ/
HLjöD 'rfllL/t) 1 ERKI HY'iLV HúS VUR fe'flWo Lh\jm vissfí eltss NEYTJ 'ILfíT ’ILHTrfí Stefnu flrl
Wuóir’ KHRLM sa/nni- þf?nur TZUFlr ?EY)AP
KÖGPi t SKÓ6RR. pyr?
V 'fí SKfíK BoflV/ TfcZlfl 'OTrfí •T-
f LYófí Sfléfl NIRÐUP IEINS ÉINS um TS G LflNN flfl KETfl/ /tJRNNI ILrfl fíVlR
S/KUR HOV SKRÝTdj rmfíNrV ’/STRU rn
HVILVI PÚKfí LiNS u/n n NNLS6
FÆD/l k/krð
f POKR R HLBYRjK Bufír STKtíUÍ! ; R'oSTuR E/NS U/f) / END.
rimH ÍÍILS ÞEFfl- u SUÐfl tyfíRfl

TfíHGR Num UÐ\HN : • st/ng UR/nN SFER
RflUS Nftum
þURRKiq ÚT VKRUp TflLfl LOKft ORrD OHRElJ KflÐ titill t
'fí PElKN. UmUR sk.st
ð/flóLRR RFI5UR RfíSfll? —v— 1
1 ódLDRfl Bol< LEKfl