Helgarpósturinn - 03.04.1981, Blaðsíða 17

17
-hslgarpásfurinn_ Föstudag
ur 3. apríl, 1981.
25000 sáu Punktinn á hálfum mánuði-en
Of mikið að sýna
í tveimur bíóum
Um siðustu helgi liöfðu 25000
manns séð íslensku mvndina
Punktur, punktur. komma strik,
eftir að mvndin hafði aðeins verið
sýnd i tvær vikur i tveimur bióum
i Keykjavík. Þetta er tæpur helm-
ingur þeirrar aðsóknar sem tal-
in var nauðsynleg til að myndin
bæri sig, og verð aðgöngumiða
var miðað við.
Jafnframt var sýningum hætt i
Háskólabiói, og með sýningu i
Keflavik á fimmtudagskvöldið
hófst „gagnger hringferð um
landið”, eins og örnólfur Arna-
son, framkvæmdastjóri myndar-
innar, orðaði það i samtali við
Helgarpóstinn.
— Aðsóknin hefur verið sæmi-
leg, og við kviðum þvi ekki að
myndin beri sig ekki. Hinsvegar
tók aðsóknin hægt við sór,var
dræm i fyrstu en jókst siðan hægt
og þétt. Mér skilst að þetta sé ein-
kenni á aðsókninni á þeim
islensku myndum, sem hafa verið
sýndar hingað til. þær hafa allar
verið seinar að taka við sér, segir
örnólfur.
Þótt aðsóknin að Punktinum
hafi tekið við sér var Háskólabió
sjaldnast meira en hálfsetið.
Þykir ljóst, að of mikið hafi verið
að sýna myndina i tveimur kvik-
myndahúsum samtimis, enda
rúma Háskólabió og Laugarásbió
samanlagt 1500 manns. Að sögn
örnólfs mun þessi háttur varla
hafður i framtiðinni, en eitt bió
látið nægja.
Varðandi sýningar á Punktin-
um, sem er fyrsta og eina
islenska myndin sem er sýnd á
þessu ári, hafa heyrst raddir um,
að miðaverðið sé of hátt.
— Sannleikurinn er sá, að mið-
að við almennan aðgangseyri að
kvikmyndum hér á landi er verð-
ið nákvæmlega það sama og það
var þegar Land og synir og öðal
feðranna voru sýndar. Við reikn-
uðum út. að með þessu verði
þyrfti fjórðungur þjóðarinnar að
sjá myndina svo hún bæri sig, þar
sem myndin var eingöngu fjár-
mögnuð af rýrum eignum að-
standenda myndarinnar, en þeir
veðsettu þær að meira eða minna
leyti. Ætti miðaverðið til dæmis
að vera tiu krónum lægra hefði
þurft 75 þúsund manns til að
greiða þennan kostnað til baka,
segir örnólfur Arnason
framkvæmdastjóri kvikmyndar-
innar Punktur, punktur, komma
strik i samtali við Helgarpóstinn.
ÞG
Leirlistamenn stofna félag
Félag islenskra leirlistamanna
er nýjasta listamannafélagið, en
það var stofnað i siðustu viku. Fé-
lagið er fyrir fólk sem vinnur að
ininnstakosti aö einhverju leyti
að frjálsri listsköpun i leir, en
þeir sem eingöngu halda sig við
framleiðslu á nytjamunum fá
ekki inngöngu.
Markmið félagsins er að kynna
islenska leirlist bæði hér og
erlendis, og einnig erlenda leirlist
hér. Fyrirhugað er að halda sýn-
ingar á leirlist ekki sjaldnar en
annaöhvert ár, en áöur hafa
nokkrir núverandi félaga í Félagi
islenskra leirlistamanna haldið
samsýningu á munum sinum.
Það var sýningin Lif i leir, sem
haldin var i FlM-salnum fyrir
þremur árum. Einnig hafa verið
haldnar nokkrar einkasýningar.
Stofnfélagar þessa nýja lista-
mannafélags eru ellefu talsins.
Edda óskarsdóttir, Jónina Guð-
mundsdóttir og Steinunn Mart-
einsdóttir voru kjörnar i stjórn,
en auk þeirra eru i félaginu hjónin
Gestur Þorgrimsson og Sigrún
Guðjónsdóttir, Guðný Magnús-
dóttir, Haukur Dór, Borghildur
öskarsdóttir, Jóna Guðvarðar-
dóttir, Kolbrún Björgúlfsdóttir og
Elisabet Haraldsdóttir.
Athyglisvert er, að með þvi að
velja félaginu nafnið Félag
islenskra leirlistamanna er verið
að reyna að innleiða orðið leirlist i
staðinn fyrir ..keramik” sem
hingað til hefur verið notað um
þessa tegund listar hér eins og i
nágrannalöndum okkar. Óneitan-
lega er þetta orð ólikt islensku-
legra á allan hátt, og fer til dæmis
mun betur i munni að segja leir-
listamaður i stað „keramiker".
Ætti orðið varla að eiga erfiðara
uppdráttar en orð eins og mynd-
listamaður eða hljómlistamaður.
ÞG
Land og synir um
víða veröld
Það verður varla annað sagt en
tsfilm-kvikmyndin Land og synir
geri all viðreist. Siðast var gengið
frá sölu á sýningarrétti til nýrrar
rásar bresku ITV sjónvarps-
stöövarinnar, sem hefur útsend-
ingar á næstunni. en áður hafði
myndin verið seld til Þýskalands,
Sviss, Austurrikis og allra
Norðurlandanna. Þá eru i gangi
viðræður bæði við Frakka og ttali
um sölu á myndinni þangaö.
Auk þess, að öll Norðurlöndin
hafa keypt sýningarréttinn á
Landi og sonum i kvikmyndahús-
um, hefur verið gengiö frá sölu til
sjónvarpsstöðva allra landanna,
þannig að myntíin á varla að fara
framhjá frændum vorum.
Loks má geta þess, að myndin
var sýnd á kvikmyndahátið i
Berlin i febrúar, en að sögn Jóns
Hermannssonar hafa þeir ts-
film-menn engar fréttir fengiö af
viðtökum hennar þar.
— Vib höfum engan tima til að
fylgjast með myndinni, viö erum
alveg uppteknar við aö gera kvik-
mynd. Norsk Fiim i Noregi er
umboðsfyrirtæki okkar og annast
alla sölu, en við fáum bara kópiur
af samningnum, segir Jón
Hermannsson við Helgarpóstinn,
nýkominn ofanúr Hitardal, þar
sem fyrstu tökur af næstu mynd
tsfilm, Gisla Súrssyni, fóru iram.
— ÞG.
Allt í góðu gamni
Leikfélag Reykjavikur:
Revian Skornir skammtar
eftir Jón Hjartarson og
Þórarinn Eldjárn.
Leikstjóri: Guðrún
Asmundsdóttir.
Leikmynd-og búningar: ívar
Török. Lýsing: Daniel
William sson. Undirleikari:
verið siðustu tuttugu ár nutu
mikilla vinsælda. Ég kann ekki
aðra skýringu en 'pá að frá þvi á
blómatima revianna á þriðja og
fimmta áratug aldarinnar hefur
framboð á allskyns afþreyingu
og skemmtiefni stóraukist. Svo
mikið er vist að ekki hefur til-
efnum skopfærslu fækkað i
Hitt getur svo sem verið að þjóðfélagið sé lika orðiö
ím^.aL.jp Leiklist
nHi Bim eftir Gunnlaug Astgeirsson

Jóliann G. Jóhannsson. Leik-
endur: Kjartan Ragnarsson,
Sigríður Hagalin, Helga Þ.
Stephcnsen, Aðalsteinn B.erg-
dal, Gisli Halldófsson, Guð-
mundur Pálsson,' 'Haraid G. '
Háraldsson, Jón Júlíusson, Karl
Guðmundsson, Lilja Þórisdótt-
ir, Soffia Jakohsdóttir, Guðjón
Davið. Jónsson.,
Nú eru liðin sjö ár frá þvi að
siðast var sett upp revia i
Reykjavlk. Má þvi með sanni
segja aft timi hafi verið kominn
til að dusta rykið af þessu vin-
sæla skemmtiformi' Það er i
rauninni undarlegt að reviur
sltuli vera ’jafn sjaldséðar á
sviöi og raun ber vitni, þvi þær
fáu reviur sem sýndar hafa
svo grátbroslegt að höfundár
finni ekki lengur þörf hjá sér til
þess að skopfærayigérstaklega
atburði og málefni þjóðlifsins.
En hvað sem þessum vanga-
veltúrrf liður er það þarft og
lofsvert framtak hjá leikfélag-
inu 'að ráðast i að setja r'eviu á
■ syiö
Skornir skammtar sver sig i
ætt við seinni ti'ma reviur að þvi
leyti að söguþráður er litill §ém
enginn. Umgjörðin sem reynt er
að hafa um atriöin, opnun nýs
veitingastaðar i Reykjavik, er
ekki virk i sýningunni. Þvi má
jafnvel halda fram að þessi
umgjörð trufli sum atriöin frek-
ar en vinni meö þeim. Þessi
revia er þessvegna i kabarett-
Lítillega tileygð Lára
Stjörnubió: Augu Láru Mars
(Eyes of Laura Mars).
Bandarisk. Argerð 1978.
Handrit: John Carpenter og
David Zelag Goodman, eftir
sögu Jolin Carpenters. Aðal-
hlutverk: Faye Dunaway,
Tommy Lee Jones. Leikstjóri:
Irwin Kershner.
mál hennar, moröin hrannast
upp með miklum hraða, en
fólkið lætur sem ekkert sé. Allir
eru grunaðir, nema auövitað sá
sem gerði það, — myndin ein-
hvern veginn riðlast og fer út og
suöur. Og það er ekki gott fyrir
neina mynd.
Leikararnir eru ekkert sér-

1 < Kvikmyndir
i eltir Guöjón Arngrimsson -> og Þráin Bertelsson
l
Þetta er ein þeirra mynda
sem manni finnst að gætu verið
svo langtum betri. Huginyndin
er góð og skari af hæfileikariku
fólki kemur við sögu gerðar
hennar. Samt er þetta bara
mynd rétt neðan viö meöallag.
Tilaðbyrjameðlofarþetta þó
góðu. Lára Mars er tiskuljós-
myndari af hæsta klassa, og
tekur myndi.r sem gjarnan
tengjast ofbeldi og kynlifi. Dag
nokkurn sér hún sýn. Hún fylg-
ist með morði eins og i gegnum
linsu kvikmy ndavélar. Og
hennar sjónarhorn er eins og
sjónarhorn morðingjans. Hún er
hreinlega vitni aö moröinu, þótt
hún standi langt i burtu.
Þetta er býsna óhugnanlegt,
og lorvitnilegt aö vita
málalokin. En svo undir miöbik
myndarinnar losnar um. Lára
Mars verður ástfangin af lög-
regluforingjanum sem annast
stakir, "þó ekki slæmir, en sá
ágæti leikstjóri Irvin Kersner
fær ekki háa einkunn fyrir verk
sitt hér.
— GA.
KALTKAFFI
Háskólabiö. Þrjátiuogniu þrep.
Kvikmyndastjóri: Don Sharp.
Aðalhlutverk: Robert Powell,
Eric Portcr, John Mills
Bretar hafa löngum átt góða
reyfarahöfunda til að skrifa
handa fólki sögur um hæglætis-
menn sem af slysni dragast inn i
alþjóðlega refskák stjórnmál-
anna og bjarga siðan heiminum
um stund. Arthur Conan Doyle
skrifaði svona sögur á Viktoriu-
timanum og ekki er John le
Carré siðri. Hins vegar virðast
kvikmyndagerðarmenn breskir
ekki vera jafnhugmyndarikir.
Arið 1935 gerði meistari
Hitchcock kvikmynd eftir sam-
nefndri sögu John Buchans
„Þrjátiuogniu þrep”, en það er
einn vinsælasti reyfari sem
skrifaður hefur verið á þessari
öld. Og árið 1959 fannst Ralph
Thomas timi til kominn að gá
hvort enn væri heitt á könnunni
og gerði aðra mynd eftir sömu
sögu. Og nú nýverið tók Don
Sharp upp á þvi að reyna að hita
upp þennan samsetning i þriðja
sinn að bjóða kvikmyndahús-
gestum. Ekki eru það mjög
hressandi trakteringar.
Vantar illkvittnina og broddinn f
kimnina i annars ágæta
skenuntun, segir hér i umsögn
um reviu Lcikfélagsnianiia.
stil, safn laustengdra atriða.
Gangi maður út frá þvi og sé
ekkent-Að eiga von á söguþræði
er allt i himnalagi og hægt að
njóta vel sýningarinnar.
•' Það er engin ástæða til að
rekja hér etnf‘sýningarinnár
eða fjallá um einstök atriði: Það
má segja að viða sé komið við
og fjallaö um allt milli himins
og jarðar, menningarlif, véit-
ingarekst'ur, fornleifar, friðlýs-
ingú húsa, áfengismál, borgar-
,-iPiál og stjórbmál. Stjórnmálin
fá til'tölulega minni umfjöllun en
oft hefur verið i revium.
Leiktéxti þeirra JónS-og Þór-
arins er . vandaöur og iðulega^
launfyndinn i sjálfu sér. 'Nota
þeir mikið orðaleiki og eru ótrú-
lega fundvisir á frumlega
notkun hversdagslegra oröa og
oröasambanda. Hípsyegar eru
einstök atriði misjöfn eins og
gengur, sum þrælfyndin en önn-
ur hálf þunn. Söngtextarnir eru
bráðgóðir og skemmtilegir. t
þeim nýtur sin vel hin sérstæöa
og frumlega rimgáfa Þórarins
Eldjárns. Lögin eru fjölbreytt
og skemmtilega valin.
Þaö sem ég hef út á efni
reviunnar að setja er skortur á
kvikindisskap og illkvittni.
Þessi aðfinnsla er kannski að
kenna meðfæddum skepnuskap
minum - og þó. Verður ekki
grunnur gamansins að vera
svolitil alvara og er ekki full
ástæða til að stinga sumstaðar
með háðinu svo fast að undan
sviði. Eg er ekki endilega að
fara fram á hatramma þjóð-
félagsádeilu, en broddurinn sem
beint er að okkur góðborgurum
mætti gjarnan vera hvassari.
" Leikhópurinn stendur sig yfir-
léitt vel. Flestir leikararnir
-þurfa aö bregöa sér i fleiri en
eitt gervi og eru þeir oft ótrúlega
fljótir að skipta um karakter.
,Það þarf ekki að spyrja um
frammistöðu gamalla jaxla eins
og Gislá Halldórssonar og Karls
Guðmundssonar sem iara á
kostum i hverju gervinu á fætur
öðru. Sama má segja um Sigriði
.JJagalin sem er hreint yndisleg
(þeytist meira að segja á hjóla-
'slcautum um sviðið i Iðnó). Sá
leikari sem kom mér mest á
óvart var Aðalsteinn Bergdal,
en hann leysti sin hlutverk listi-
lega af hendi. Ég hef reyndar
ekki séö mikið til hans-á leik-
sviði áöur en frammistaða hans
nú lofar mjög góöu um fram-
haldið.
Mikið mæðir á Kjartani
Ragnarssyni i hlutverki
veitingamannsins þvi hann er á
sviðinu alla sýninguna. Fer
hann útaf fyrir sig ágætlega
með þetta hlutverk og er oft
kostulega fyndinn, þvi Kjartan
er fjcihæfur gamanleikari.
Gallinn er bara sá að nýmóðins
veitingamenn i Reykjavik eru
ekki þessi týpa sem Kjartan
glæðir lifi á sviðinu. En eins og
áður segir þá skilar leikhópur-
inn mjög vel sinu verki og er
ástæðulaust að rekja það frek-
ar.
Ég fæ ekki betur séð en að
leikstjórn Guðrúnar Asmunds-
dóttur miði að þvi aö draga
fram skemmtilegheátinti text^n-
um og lögð áhersla á að koma
honum rétt til skila, fremur.en
að byggja ærsl og athafifesemi á
sviðinu utanum textann .Einnig
er lögð áhersla á sérkenni hyers
atriðis fyrir sig svo að-Jjllölu-
lega litill heildarsvipur-«r yfir
sýningunni. • *
Skornir skammtar er fyrst og
fremst skemmti- og afþreying-
arverk og sem slikt er þaö ágæt-
lega gott. Húmorinn er á köflum’
há.rfinn og vandaöur," textinn
hlaðinn margvislegum.^má-
skemmtilegheitum. Gamanið er
að minu áliti full meinlaust en
þar fyrir er langt þvi frá að
nokkrum þurfi aö leiöast þessi
kvöldstund i Iðnó. Henni er vel
variö (einkum fyrir reykingar-
menn) ef það er rétt að hlátur-
inn lengi lifið. — G.Ast