Helgarpósturinn - 19.06.1981, Blaðsíða 30

30
Fostudagur 19. júní 1981 halgarpn^h irinn
Chung Fung fékk bit
sótti tima hjá John
og spilar
tttitta*
(iiiil
\nw
eftir Jót
myndir
Þaö er ekki mjög langt síöan aö
gltarinn varö viöurkennt hljóö-
færi I heföbundnum tónlistarskól-
um landsins. An þess aö vegiö sé
aö nokkrum skóla held ég aö Tón-
skóli Sigursveins D. Kristlnsson-
ar hafi veriö meö fyrstu skólum
landsins til þess aö viöurkenna
gítarinn sem klassiskt hljóöfæri.
— Aöur þótti ekkert athugavert
viö aö gitarkennarar væru meö
lægra kaup en t.a.m. fiölu- eöa
pianókennarar en Tónskólinn
sem reistur var af hugsjónaeldi
Sigursveins og fleiri áhugasamra
manna og félagssamtaka, varö
fyrstur til aö koma á jöfnum laun-
um allra sinna tónlistakennara,
hvort sem hljóöfæriö hét fiöla eöa
harmonikka.
1 Tónskóla Sigursveins hefur
Gunnar H. Jónsson lengst af séö
um gitarkennslu skólans, eða þar
til I fyrra aö hann réöi sig viö Tón-
listarskóla Akureyrar. 1 vetur tók
til starfa viö Tónskólann ungur og
upprennandi gitarleikari Joseph
Ka Chung Fung, sem er fæddur
og uppalinn I Hong Kong. Mér lék
hugur á aö vita hvaö maöur svona
langt aö kominn væri aö gera hér
á Fróni. Ég byrjaöi þó fyrst aö
spyrja hvers vegna gitarinn hefði
heillað hann.
,,Ég held að þaö allra fyrsta
sem hafði áhrif á mig og mitt
gitarnám hafi veriö Bitlaæöiö.
Þegar ég var niu, tiu ára gamall
sá ég Bitlana I sjónvarpinu og var
siöan alltaf aö herma eftir þeim.
Svo keypti vinur bróbur mins ein-
hverju sinni gitar sem ég sýndi
mikinn áhuga. Nágranni minn
keypti lika rafmagnsgltar sem
gjörsamlega heillaöi mig. Ég
haföi aö sjálfsögöu ekki efni á aö
kaupa rafmagnsgltar, þvi þeir
eru mjög dýrir, þannig aö ég varö
aö láta mér nægja órafmagnaðan
gitar. Fyrstu vikurnar eftir að ég
keypti gitarinn, fór ég bókstaf-
lega með hann meö mér i rúmið á
kvöldin. Nokkrum árum seinna
langaöi mig I plötu meö klassisk-
um gitar. — Fór þá I búð og fann
umslag meö mynd af glæsilegum
gitarleikara meö hljómsveit i
baksýn. Það voru mln fyrstu
kynni af John Williams. En
reyndar er þab sá maöur sem hef-
ur haft mestu áhrifin á mig.
Strangur vinnudagur
—17 ára gamall fór ég úr fööur-
húsum alla leiö til Englands. For-
eldrar mlnir studdu mig fjár-
hagslega til fararinnar. 1 upphafi
haföi ég hugsaö mér aö leggja
stund á visindi og tækni, geröi þaö
reyndar i eitt ár. En þaö er nú llka
þannig aö ef þú ert aö hugsa um
bjarta framtlö I Hong Kong þá
feröu ekki út I tónlist. List fær
ákaflega litiö rúm á þeim staö.
En áhuginn beindist I átt að tón-
listarnámi og ég tók sjensinn.
Hugsaði sem svo aö ég gæti þá
alltaf haldiö áfram I tæknináminu
seinna, ef tónlistin ætti ekki viö
mig. A mlnu fyrsta ári I tónlistar-
námi, lagöi ég mjög hart aö mér.
Vann frá 8 á morgnana til 1-2 á
næturnar. Og i raun og veru haföi
ég ekki m jög góöan kennara þetta
ár þannig aö ég þurfti aö fara
mina eigin leiö I gegnum námið.
En þaö fór lika mikill timi I ýmiss
konar aukagreinar, s.s. söng,
pianónám, tónlistarsögu, hljóm-
fræöi o.s.frv. En svo komst ég
sem betur fer I tónlistarskóla I
Manchester en það var sá skóli
sem ég hafðistefntaðaö komast I.
Kennari minn þar var Gordon
Crosskey, en hann hefur getið sér
gott orö fyrir gltarkennslu,
lærifeöur hans eru m.a. Segovia
og John Williams, jafnvel þótt
John sé á svipuöum aldrei, ef ekki
yngri en hann. Og I þessum skóla
kenndi John mér llka I hóptimum.
Þvl miður kennir hann ekki I
einkatimum. — Þaö er þá helst ef
þú ert góöur vinur hans. Annars
var mikið lif I þessum skóla.
Ýmiss konar tónleikar, bæöi
klassiskir og djass, og margt ann-
aö s.s. ballet. Þarna var ég I fimm
ár, 4 ár fram aö lokaprófi og siðan
1 ár eftir þaö.”
Kynþáttahatur
— Og svo liggur leiö þin til is-
lands?
„Já, ég var svo heppinn að
kynnast einum islenskum gitar-
leikara I Manchester, Arnaldi
Arnarsyni. Viö leigðum saman I
nokkra mánuöi og uröum góöir
vinir. Mig haföi ekki einu sinni
dreymt um aö koma til Islands,
hvaö þá hugsaö um þaö, þegar ég
fékk siðast liöiö sumar upphring-
ingu frá Islandi. Var þaö Arnald-
ur, sem fræddi mig á þvi aö
Gunnar H. Jónsson væri aö hætta
og staða gitarkennara viö skólann
laus. Hann sagöi mér lika frá
hagstæöum vinnutima, þ.e.a.s. 7
mánaða vinnu og 5 mánaöa frii . á
kaupi. Svo voru friöindi einsog
ibúö. Ég fékk tveggja daga um-
hugsunarfrest, og að sjálfsögöu
sló ég til. Ég haföi ekkert á móti
þvi aö koma til Islands og öölast
nýja reynslu. Ég var búinn aö
vera þaö lengi I Englandi.1'
— Hvernig var aö vera útlend-
ingur I Englandi?
„Þetta er erfið spurning. Þegar
ég kom til Englands þá var
ástandiö ekki svo slæmt. En þvi
miður eykst kynþáttahatriö stöð-
ugt.'T.a.m. þá tala Englendingar
ekki annað mál en sitt eigið,
þannig aö ef þú vilt vera meö þá
veröur þú aö tala mjög góða
ensku. Auðvitað er fólk misjafnt
eins og gengur og gerist, en kyn-
þáttahatur er ótrúlega algengt.
En útlendingar blandast alltaf vel
saman inná viö, og hópa sig sam-
an.”
Ekki lengur læknir á stofu-
gangi
— En höldum okkur viö Island,
varstu ekki sjokkeraður þegar þú
komst hingaö?
„Ja, ég var sjokkeraöur þegar
ég kom til Englands. Þaö var
svona smá umhverfissjokk
hérna. Ég bjóst viö fleiri
trjám. Ég hélt það væri eins og i
Noregi og Sviþjóö. Satt aö segja
hraus mér hugur við öllu hraun-
inu á leiöinni frá Keflavik. En
þegar ég kom til Reykjavikur þá
leið mér aöeins betur.”
— llaföiröu hugmynd um ísland
áöur en þú komst hingaö?
„Ég vissi aö þaö var land, langt
i noröri meö örfáum hræöum.
Mér datt helst I hug eskimóar i
snjóhúsum. — Og þó, það hékk
einhver auglýsing uppá vegg I
skólanum i Manchester. Mynd,
tekin I góöu sumarveöri, þar sem
allt var grænt og fallegt. Mér datt
helst I hug Finnland eöa Sviss.
Myndin minnti t.d. alls ekki á
Breiöholt.”
— Hvernig var svo að kenna
hérna?
„1 fyrstu þótti mér sem nem-
endur litu á gítarnám sitt sem
hálfgerðan leik. Þeir vildu ná
fram góöum tón og lögöu mikiö á
sig til aö öðlast öryggi, sem eru
eiginleikar sem hljóðfæraleikar-
ar þurfa aö hafa. En aö minu mati
einbeittu þeir sér ekki nóg að
túlkun og uppbyggingu sjálfrar
tónlistarinnar. Tæknin var á
kostnað túlkunarinnar. — Það
sem ég geröi I vetur var aö reyna
aö beina nemendunum I þá átt að
nota hljóöfæriö og sina tækni til
aö túlka sjálfa sig og tilfinningar
sinar.”
— Var ekki talsvert erfitt aö
koma hingaö og kenna?
„Þaö var auðveldara en ég
bjóst við. Ég er t.a.m. ekkert far-
inn aö læra i tungumálinu ennþá.
Ég bjóst viö aö þurfa aö læra mál-
ið, en ég verö aö segja ab ensku-
kunnátta fólksins hér er með ein-
dæmum góö. Fyrstu mánuðina
var ég dauöþreyttur eftir hverja
kennslustund, og eflaust hefur
ýmislegt farið fyrir ofan garö og
neðan hjá nemendunum. En þetta
fer batnandi, mér semur betur
viö nemendurna og þaö bil sem
var i upphafi á milli min og
þeirra, minnkar stööugt og þaö
finnst mér góö þróun. Þaö er llka
gleöilegt þegar maöur finnur aö
einhver árangur er aö nást. Þeir
eru að þróast tæknilega séö. Mér
finnst ég ekki lengur vera læknir
á stofugangi. Núna get ég talað
við nemendur mina bæöi sem vini
mina og stundum jafnvel sem
listamenn.”
Vin á eyju elds og ísa
— Þú hefur eitthvaö veriö aö
spila hér opinberlega?
„Já. Fyrst þegar ég kom hing-
aö þekkti ég hljóðfæraleikara I
Sinfóniuhljómsveitinni sem höföu
verið með mér i skóla i Manchest-
er. Ég haföi samband viö þau og
viö héldum tónleika bæöi úti á
landi og hér i borginni. Þetta var
trió; selló/Vióla og gitar. Svo hef
ég verið aö spila einn bæöi á Torf-
unni og á fleiri stöðum. Eftir jólin
hef ég æft prógramm meö
sópransöngkonunni Margréti
Pálmadóttur, en hún er nýkomin
frá námi I Vinarborg. Viö héldum
nokkra tónleika nú nýverið. Þaö
hefur verið mjög ánægjulegt aö
vinna meö henni.”
— Hvaö viltu segja um tón-
listarlifið hérna?
„Þaö má kannski lfkja þvi viö
vin, ekki I eyðimörk heldur á eyju
elds og Isa. Ég bjóst aldrei viö þvi
aö tónlistarllfiö væri svona fjöl-
skrúöugt. Og svo eru þaö áheyr-
endur. Þeir viröast koma vegna
þess aö þeir hafa yndi af tónlist en
ekki til aö sýna sig og sjá aðra. Og
ákafinn er svo mikill hjá tón-
listarmönnunum aö þaö getur
ekkert aftrað þeim frá þvi að
spila. Þeir eru eins og eldfjöll.
Þaö er kannski engin furða, þar
sem þú færð svo mikla orku úr
þinu nánasta umhverfi.*Og öll
tónskáldin hérnaf Þetta er alveg
ótrúlegt og svo maöur miöi nú viö
fólksfjöldann, eöa réttara sagt
fólksfæöina. Mig skortir hrein-
lega orð. Og þaö er ekki bara á
sviöi tónlistar, heldur viröist fólk
almennt vera mjög listhneigt
hérna.”
— En til aö slá botninn I samtal-
iö og lofið, hvaö er nú framundan
hjá þér?
„Ég verö á Islandi næsta vetur.
— Hér býr maöur I svo litlum
hring aö maöur kynnist tónlistar-
mönnunum vel, en i útlöndum
veistu varla hvaö þeir sem þú ert
að spila meö heita, hvaö þá aö þú
eignist þá aö vinum. Þú kynnist
jafnvel áheyrendum. Og eins og
ég segi þá hef ég svo gott sumar-
fri. — Þaö gæti alveg hugsast að
ég fari til Kaliforniu I sumar.”
FINNST ÉG EKKI
LENGUR EINS OG
LÆKNIR Á
GANGI"
tlaæöi i Hong Kong,
Williams i Englandi
lú og kennir á gítar
r
á Islandi
STOF
*!*Sw~
mnu Þórnallsdottur
Valdís Óskarsdóttir