Helgarpósturinn - 03.07.1981, Side 16

16
Föstudagur 3. júlí 1981.
Vegna eiginleika sinna hefur Thoroseal verið valið á þak Laugardals-
hallarinnar, en það er góður vitnisburður um árangur Thoroefnanna á
íslandi. Thoroseal er sementsefni sem fyllir og lokar steypunni, en andar
án þess að hleypa vatni í gegn. Thoroseal er fáanlegt í litum.
!i steinprýði
Smiöshöf öa 7, gengiö inn f rá Stórhöföa, sími 83340
EBTWJ
VATNSBERI?
Eöa notarþú ferska vatniö í krananum heima?
Floridana appelsínuþykknið losar þig við
allan óþarfa vatnsburð og sparar þér
geymslupláss.
Þú blandar því fersku vatninu í
þykkniðþegarþér hentar.Útkoman úr 1/4
lítra af þykkni verður 1 lítri af ódýrari,
hreinum og svalandi C-vítamínrikum
appelstnusafa.
Floridana appelsínuþykknið er G-vara
sem tryggir fersk bragðgœði og varðveislu
C-vítamínsins mánuðum satnan.
ENGUM SYKRI, LIT EÐA ROTVARNAR-
EFNUMERBÆTTÍ FLORIDANA.
MJÓLKURSAMSALAN í REYKJA VÍK
Þú gerir létt og hagkvæm innkaup til langs
tíma með FLORIDANA þykkni!
Hvers vegna þykkni?

Liv Ullmann
1 5
ekki þurfa að þjást af sektar-
kennd yfir þvi að ég fórnaði lifi
minu fyrirhana.” Liv litur lit um
gluggann i stofunni, þar sem
Central Park og háhýsi
Manhattanblasa viö og segir eftir
nokkra stund: „Að vera mdðir
þyðir svo margt. Góð móðir veitir
börnum sinum ekki bara ást, hiín
er lika traustur og góður vinur,
einhver sem er alltaf til staðar
þegar á bjátar. — Já, ég held að
það sé skilgreiningin á góðri móð-
ur. Það er sama hvað kemur fyrir
Linn, ég mun alltaf standa með
henni. Ég held hún viti það.”
Sjávarföll
Það er löngu komið fram yfir
hálftimann, sem mér var upphaf-
lega veitturtil að ræða við Liv, en
hún sýnirekkiá sér fararsnið, svo
ég held ótrauð áfram og spyr
hvort ný bók sé væntanleg frá
henni á næstunni. „Ég er að vinna
að bókum konur. Hún á að heita
Sjávarföll, og fjallar um flóð og
fjöru i li'fi kvenna. Þar eru svip-
myndir Ur lifi kvenna á öllum
aldri. Ein frásögnin er „flóð-
saga”, önnur „fjörusaga”. Þegar
við veröum eldri og fjara er i lif-
' inu þarf það alls ekki að þýða að
það sé þurrt og dapurlegt. Strönd-
in er aldrei fallegri en eítir flóö.
Hún er full af fallegum skeljum
og alls kyns furðuhlutum og
mávarnir þyrpast að og fylla
hana lifi.
Alla tíð Hfað lifi
mínu, sem
kvenréttindakona
Liv, grip ég fram i, þú virðist
hafa uppgötvað nýja hlið á lifinu
— konur og stöðu þeirra. En þú
gafst óbeint til kynna i bókinni
þinni Umbreyting, að þú hefðir
litinn áhuga á starfsemi kvenrétt-
indakvenna. „Það er alveg satt.
En þó ég hafi aldrei komið orðum
aðþvi'á fyrri árum, þá hef ég alla
h'ð lifað h'fi minu, sem kven-
réttindakona. Ég var bara ekki
alin upp sem slik og þegar kven-
réttindahreyfingin spratt upp á
sjöunda áratugnum hugsaði ég
sem svo, hUn er kannski ekki sem
verst, en ég þoröi eldrei að láta
það i' ljós opinberlega. Jafnvel
nUna þegar ég segist vera kven-
réttindakona er rödd sem segir,
„Liv, þU getur ekki sagt þetta,
góðar stelpur eru ekki kven-
réttindakonur”. En auðvitað hef
ég hugsaö mikið um stöðu kvenna
og þvi eldri og reyndari sem ég
verðþvi betur skynja ég misrétt-
ið, sem ég sjálf er beitt. Það eru
sennUega fá störf, sem eru jafn
erfið konum og að vera leikkona.
Það er ekki einungis litið á okkur
sem konur heldur og sem vöru,
sem má hafanot af. Héri Banda-
rikjunum er talið alveg voðalegt
að verða gömul kona. Konur hér
gera allt til að halda sér ungum,
fara i andlitslyftingar og guð veit
hvað. Vinkona min varð nýlega
þritug og hUn var alveg i rusli yfir
þviað vera orðin gömuL HUn litur
út eins og unglingur og er langt
frá þvi að vera fullþroskuð.” Liv
slærsér á lær. „Nú, hvað um það.
Efallt gengur vel, kemur bókin út
um næstu jól i Noregi.
Heyrði a/drei
frá þeim aftur
HUn verður vonandi þýdd á is-
lensku, spyr ég. „Já, en veistu að
ég heyrði aldrei neitt frá þeim,
sem gáfu Ut Umbreytingunaá ís-
landi, Þeir sendu okkur bréf og
báðu um leyfi til að þýða bókina.
Ég varð voðalega ánægð að ís-
lendingar hefðu áhuga á bókinni
og hélt að loksins gæfist mér tæki-
færi til að heimsækja ísland. En
mér hefur ekki verið boðið enn.
Þeir skulda mér nU óbeint ferð.”
Liv brosir og það gætir gáska i
röddinni.
Fyrsta stóra ástin
var íslendingur
NU ertu bUin aö svara siðustu
spurningunni segi ég. „Ætlaðirðu
að spyrja mig hvort mig langi til
aö heimsækja Island?” grípur
Liv fram í. ,,Já, mig hefur lengi
dreymt um það. Sattað segja var
fyrsta stóra ástin i lifi minu ts-
lendingur.” Skærum glampa slær
á augu Liv.„Hann var flugmaður
hjá Flugfélagi Islands. Ég hitti
hann þegar ég var nýbyrjuð að
leika. 0, hann var svo sætur. Ég
man bara ekki hvað hann heitir,
hann hlýtur að muna eftir mér.
Ég var yfir mig ástfangin, en þá
gerðist eitthvað og ég missti sam-
band viö hann.” — Geturðu
ómögulega munað hvað hann
heitir, spyr ég og er orðin forvitin.
— „Það hlýtur að koma. Já, og nU
man ég hvað gerðist.” Liv lyftist
upp Ur stólnum. „Við rifumst og
ég rauk heim og kvaddi með þeim
orðum að ég vildi aldrei sjá hann
framar. Ég var svo mikill krakki
á þessum árum. Það var hávetur
og morguninn eftir varð mér litið
út um gluggann. Og viti menn.
Þarlá hanní snjónum, svona,” og
Liv baðar Ut höndum og fótum
eins og krakkar, sem eru að búa
til engla í snjó. ,,Ég opnaði glugg-
ann og spurði hvort hann hafi leg-
ið svona alla nóttina. Hann stóð
upp og sagði: „Ég vil aldrei sjá
þig framar”, og hvarf út i vetrar
kuldann. Það reyndist rétt. Við
höfum aldrei sést siðan. Ég hef
oft hugsað til hans og langar að
vita hvað varð um hann. Þetta
var veturinn 1958—1959 i
Stavanger. Það geta ekki hafa
verið margir flugmenn á þeirri
leið. Hann var svo skemmtUega
brjálaður og myndarlegur i ein-
kennisbúningnum. — Já ég held
að búningurinn hafi haft sitt að
segja.” Liv skellihlær.
Forseti ykkar,
mikilvæg fyrirmynd
kvenna
„Burtséð frá öllum ástar-
ævintýrum, þá hefur mig alltaf
langað til Islands. Ég á vini, sem
dvalist hafa á Islandi, sem segja
að lif þeirra hafi aldrei orðið hið
sama, eftir að þeir dvöldust þar.
Ég er lika svo hrifin af forsetan-
um ykkar. HUn er svo mikilvæg
fyrirmynd kvenna. Hún hefur
gert allt, sem konur eiga ekki að
gera. Unnið utan heimilisins og
svo er hún einstæð móðir. Og svo
þorir hUn að tala um þessi mál
hispurslaust, opinberlega.
Verð i Noregi
næsta ár
„Þó erf itt sé að vera kona i dag,
jafnast það ekkert á við að vera
kona fyrr á öldum,” það færist
dapur svipur yfir Liv. „Ég er á
leið tU Noregs í næstu viku og ætla
að vera þar i ár. Linn vill ljUka
gagnfræðaskólanum i Noregi. A
meðan ætla ég aö leika Jenny,
sem er aðalpersónan i sam-
nefndri skáldsögu Sigridar
Undset. Þetta verður framhalds-
mynd fyrir sjónvarp, Per
Brunken mun stjórna henni.
Jenny er mjög falleg saga, þó
dapurleg sé. HUn var i raun og
veru ein af fyrstu skáldsögunum,
sem fjölluðu um vandamál
kvenna. Sigridur Undset var
mikil kvennréttindakona. Lif
Jennyar einkenndist af togstreitu
um hvort hUn ætti að helga sig
heimilinu eða frama. Henni datt
aldrei i hug að hún gæti samræmt
hvor tveggja. Þetta strið reyndist
henni svo erfitt að hún fyrirfór
sér. Verkefni þetta mun taka mig
ni'u mánuði og hvað biður min eft-
ir það veit ég ekki enn,” svarar
Liv þegarég spyr hana um fram-
tiðaráæltanimar. — 1 þvi hringdi
dyrabjallan og kinverskur vinur
Liv birtist til þess aö fara með
henni út að borða i Kinahverfinu,
hvað annaö? Ég tók kveðju hans
innilega og þakkaöi honum i hug-
anum fyrir að koma tæpum
klukkutfma of seint.
Þegar ég kvaddi þau hálftima
siöar fyrir framan bilastæði i
Kinahverfinu hafði nafni flug-
mannsins ekki enn skotið upp
kollinum i huga Liv. — En hver
veit nema hann leynist meðal les-
enda Helgarpóstsins, og ef hann
hefur áhuga getur hann komist i
samband við gamlan aðdáanda i
gegnum hann. Að lokum. Liv bað
mig að koma þvi á framfæri við
Islendinga að styrkja Barnahjálp
Sameinuðu þjóðanna eindregið
með fjárframlögum.