Helgarpósturinn - 03.07.1981, Qupperneq 17

17
Jie/garposturinn. Föstudagúr 3. júií i98i
4U4i4 UU44ÍUU
„HVAÐA VÍSITÖLUGÆI HELDURÐU
AÐ VILJI GIFTAST MANNI?” ~ ?S51í:stelpurnar
t vifttali sem ég átti vift Ragn-
hildi, eigi alls fyrir löngu, lýsti
hún yfir áhuga sinum á að stofna
kvennahljómsveit. Mér hlýnafti
um hjartarætur (gerist ekki oft)
þegar ég stuttu seinna frétti að
Kagnhildur væri búin aft stofna
eina slika. Auftvitaft hlaut aft
koma aft þvi aft stofnuft yrfti
kvennahljómsveit hér á landi. Og
ég er viss um aft þess verftur ekki
langt aft bffta aft fleiri kvenna-
hljómsveitir veröi stofnaftar. Ég
brá mér til Kagnhildar og hitti
þar fyrir GRÝLURNAR, Lindu
Björk Hreiðarsdóttur, Ingu Rún
Pálmadóttur og Herdisi Hall-
varftsdóttur, ásamt Ragnhildi.
Hvað heldurðu að amma
segi?
— Af hverju kvennahljómsveit?
R: ,,Ég var búin aö vera að
pæla i þessu i nokkur ár. Þegar ég
hætti i Brimkló fékk ég loksins
tima til þess að gera drauminn að
veruleika ”,
— Hvert er markmift hljóm-
sveitarinnar?
R: „Markmið hennar er að
flytja tónlistsem við höfum gam-
an af. t leiðinni vonumst við lika
til þess að fólk fili tónlistina.”
II: „Við viljum lika sýna
frammá að konur geti spilað i
rokkhljómsveit.”
R:,,Þaðeru margar konur sem
spila á hljóðfæri en á sviði rokk-
tónlistar hefur ekkert verið um
það að konur hafi haft sig i
frammi nema þá sem söngkon-
ur.”
I: „Það er ekki til i dæminu að
konur spili á trommur eða gitar.”
— Semjift þið sjálfar?
R: ,,Á prógramminu eru ekki
ennþá nema tvö frumsamin lög
en viðerum með fleiri l'rumsamin
lög sem við eigum eftir að vinna
betur. Það tekur mikinn tima að
æfa lag upp frá grunni. Við höfum
tekið upp þá stefnu að vera með
dansprógramm til þess að hafa
markaðinn stærri, sem mér finnst
Ut af fyrir sig alveg rétt stefna. í
vetur ætlum við svo að gera hlé á
dansleikjaspilamennsku og ein-
beita okkur að nýju prógrammi.”
II:„Ogileiðinniaðhressa uppá
bassatrommufót Lindu”
L: „Heyrðu mig, þaö er nU ekki
alveg vfst og vertu ekkert að
blaðra þessu i blöðin. Hvað held-
urðu að amma segi?”
— Er yrkisefni ykkar eitthvaft
öftruvisi?
R: „Ég gæti vel trUað þvi að við
færum inná aðra hluti en karl-
menn. Við komum kannski til
með aðf jalla um litil herbergi t.d.
eldhúsið, sem við höfum nánara
samband við en þeir. Annars er
ómögulegt að segja eitthvað til
um það. Það gæti alveg eins verið
að við yrðum með einhverjar
meiriháttar vellur.”
— Er ekki skemmtilegra aft
spila þaft sem þift sjálfar hafift
samift?
Allar: „Óneitanlega.”
Ekki þarmeð sagt að við
séumbláar.
— Eruft þift einlægar rauftsokk-
ur?
R: „Við berjumst ekki fyrir
yfirrétti kvenna, heldur fyrir þvi
að konur fái sama rétt og karl-
menn. Persónulega finnst mér
margt skemmtilegt og gott hjá
rauðsokkum.”
I: „En það má alls ekki ganga
Uti öfgar.”
H:,,Viðhöfum komist að þvi að
við getum alveg eins og karlmenn
stofnað hljómsveit. — Það er
mjög gaman að hitta 18. aldar
hugsandimennsem hafa enga trU
á okkur. Þeir verða svo undrandi
yfir þvi að við getum þetta.”
R: „Það eru margir sem hafa
spurt mig hvort ég sé rauðsokka.
Um leið og maður er stimplaður
rauðsokka er maður lika stimpl-
aður kommi og mér finnst algjör
óþarfi að draga fólk i dilka. Auð-
vitað er maður pólitiskur en það
er ekki þar með sagt að maður sé
blár þótt maður sé ekki eldrauð-
ur.”
H: „Á meðan konurnar ganga
með börnin þá viðhelst kynskipt-
ingin. Þetta er nokkuð sem er erf-
itt að breyta.”
— En ykkur finnst samt þörf
fyrir aö konur taki i taumana og
stofni kvennaband?
R: „A öðrum löndum eins og
t.d. i Bretlandi þykir alveg sjálf-
sagt að konur spili i hljómsveit-
um. Og þær hafa sýnt frammá að
þæreruekkert verri en þeir. Hver
veit nema að Linda eigi t.d. eftir
að spila á trommur i karlabandi.
Þótt markmiðið sé alls ekki að
fara inná karlamarkaðinn.
Við höfum haft æðislega
gott af þvi að þróast saman. Lært
alveg gifurlega mikið á þessu
stUssi.”
Vixlar og magasár.
— Er þetta ekki dýrt fyrirtæki?
H: „Maður vissi svosem að
þetta væri dýrt en svona. PÚFF.
Maður þarf bókstaflega stundum
að lifa á brauði einu saman.”
R: „Herdis þurfti að selja
segulbandið sitt og ég sjónvarp-
ið.”
I: „Það er alltaf eitthvað sem
vantar. Við erum bara komnar
með smá grunn. Okkur vantar
t.d. algjörlega söngkerfi og svo
eru alltaf einhver box hér og
þar.” „Vixlar og magaverkir sem
eru tilvonandi magasár, a.m.k.
einu sinni i mánuði,” stynja þær
nöldrandi. — Athyglin beinist nú
að tveim litlum Grýluungum
Ernu og Bryndisi sem eru á góðri
leið með að velta borðum, stólum
og kókflöskum.
— Ilvernig gengur barnaupp-
eldi hjá einstæðum mæftrum?
H: „Það er sennilega erfiðara
hjá börnunum er hjá okkur, þvi
við eigum mjög góða að.”
R: „Já, við erum heppnar með
það. En elskurnar reyniði að
smakka á öllum sortum.” I kjöl-
far þess hefjum við umræður um
föt. Fötin sem þær klæðast þegar
þær spila opinberlega.
II: „ÞU hefðir átt að sjá okkur
þegar við vorum að dressa okkur
upp fyrst. A ég að vera i þessu!!!
Og við Linda fengum engu ráðið,
heldur var klesst á okkur varalit
og meiki og að sjálfsögðu þorðum
við ekkert að segja.”
— Hafift þift einhvern sérstakan
fatahönnuð?
R: „Dóra i Flónni hefur verið
okkur mjög hjálpleg. Við fáum
lánuð föt i Flónni sem við siðan
pússlum saman.”
H: „Ef þU ert heppin getur þU
fengið föt i Flónni sem Linda
svitnaði i á 17. jUni, eða þau sem
Inga RUn var i þegar hUn tók
tryllta gitarsólóið á sveitaball-
inu i Kjósinni.”
Hálsbólga og góður
mórall.
— Af hverju klæftist þift svona
frikuöum fötum?
I: „Það er miklu skemmtilegra
að hafa einhverja performansa
þegar við spilum.”
R: „Ef maður er i einhverri
mUnderingu, þá leyfir maður sér
meira.”
II: „Já, við erum nU samt ekki
svona klæddar á hverjum degi.
Enda höfum við fengið að heyra
það hjá ákveðnum aðila i hljóm-
sveitinni að við séum visitöluleg-
ar. — Heyrðu þú mátt gjarnan
skjóta þvi inni að við Linda spil-
um fótbolta þó ég sé að verða of
gömul til þess. Er það ekki
Linda?” „Ha, heyrðu ég er að
missa af rUtunni, ég verðaö l'ara”
Linda litur nokkrum sinnum á
klukkuna og er siðan rokin Ut.
„Mundu eftir rafmagnsofninum”
hrópar Herdis á eftir henni.
R: „Það er neínilega ansi kalt i
æfingalókalinu okkar.”
H: „Við erum allar komnar
með hálsbólgu og það sem verra
er þá er Ragga i þann veginn að
missa röddina.”
R: „Takk fyrir. Segiði svo aö
kvenfólk fari ekki lika i mUtur.”
— Er ekki annars finn mórall i
grúppunni?
I: „Mórallinn er æöislega góð-
ur.”
II: „Það er ekki hægt að vera
skapandi i leiðindamóral.”
R: „Góður mórall er algjört
grundvallaratriði. Við ræddum
lika um það i upphafi að ef eitt-
hvað kæmi uppá, skyldi það
rætt.”
H: „Enda hefur það sýnt sig að
það er gott að hreinsa Ut við og
við. Góðir straumar.
En ef maður nennti að hlusta
á allar þær kjaftasögur sem um
mann ganga væri maöur hættur
fyrir löngu.”
Visitölugæjarnir
Og nU er það spurningin sem
strákarnir hafa beðið eftir:
— En hvernig er þaft meft ykk-
ur, eruft þift giftar efta á föstu?
„Nei, nei, það er ómögulegt i
svona bransa. En viö erum nátt-
urulega mannlegar”, segir
Ragga glottandi.
I: „Við mundum sennilega ekki
standa i þessu ef við værum gift-
ar. Það kemur alltaí upp þessi
eigingirni. Við erum þjótandi um
öll héruð með einhverjum hljóm-
sveitargæjum. Þaö hlyti að valda
misskilninei.”
R: „Annars hlýtur að vera
kominn stimpill á mann. Hvað
heldurðu að visitölugæjarnir segi,
þegar þeir sjá mann uppá sviði
látandi eins og íifl. Hvaða visi-
tölugæi heldur þú að vilji giftast
manni.”
II: „Það var mjög spaugilegt
sem gerðist um daginn. Við erum
i miðri spilamennsku þegar ein-
hver gæi vippar sér uppá svið og
grípur um mittið á mér. Ég gat
ekkert gert með báðar hendur á
bassanum og 3—400 manns að
hlusta á okkur....’
It:,,... þá litur gæinn á mig og
með einni ákveöinni hausbend-
ingu visa ég honum af sviðinu. Og
hann fór.” Grýlurnar hlæja dátt.
I: „Eða þessi sem var að
sleikja á mér sveitta táfiluna um
daginn.”
Þær hlæja enn meira.
,,Við gefuinst aldrei upp
þó móti blási........”
— Hvernig er sveitaballa-
móraliinn?
R: „Hann er i einu orði sagt:
Frábær. Það er varla að maður
hitti neikvæðan mann. Þarna eru
allir ákveðnir i að skemmta sér
og djöflast og dansa. Þaö er
frjálslegra en hér i húsunum og
pælir meira i að stemmningin sé
góð en aö sándið sé eins og i græj-
unum heima i stofu.”
H: „Það er engin leið að fá
sama sándið i græjurnar á dans-
leikjunum.”
R: „Fólk er alveg ófeimið við
að benda okkur á það sem betur
mætti fara sem og annað sem gott
er. Og ég hef þá trU að við getum
unnið okkur upp og spilað þannig
að fólk fái góöan filing við að
hlusta á okkur.”
Og þær kyrja.... Viðgefumst
aldrei upp þó móti blási... og ég
kveð stöllurnar og labba mér Ut i
rigninguna.
myndir: Jim Smart
eftir Jóhönnu Þórhallsdóttur