Helgarpósturinn - 24.07.1981, Blaðsíða 24

Helgarpósturinn - 24.07.1981, Blaðsíða 24
24 Fðstudagur 24. júii 1981_helgarpósturinrL. „FYRIR 6-7 ÁRUM HEFÐUM VIÐ BARIÐ ÞÁ” — segir Bubbi Morthens um íslenska blaöamenn eítir Þröst Haraldsson Það er eins og maður kannist vift atburðarásina. tslensk popp- hljómsveit fer utan og blöðin eru biiin að gera hana heimsfræga fvrirfram. Aö minnsta kosti er enginn vafi á þvi að Norðurlöndin falli eins og flugur. Svo lfður tim- inn. fréttir berast um aö þeim heimsfrægu liöi bærilega, þeir hafi að vísu lltiö að e'ta og ekkert alltof mikið að gera, en enginn verður óbarinn biskup og frægðin er alltaf rétt hinu megin við horn- ið. Svo kemur reiðarslagið, hljóm- sveitin kemur heim, öllum aö óvörum og langt fyrir tímann. Og heimurinn saknar hennar ekki vitundarögn. Change, Tníbrot, Náttura og nú Utangarðsmenn. Þegar heimkemur fara gróurnar á kreik. Þeirslógust víst eins og hundar. Bubbi var aðkaffæra allt I sínum egóisma, uppgjör, sundr- ung. Sögurnar verða svo magnaðar að gróurnar fara að triia þeim sjálfar. Hvað, eruði ekki hættir? — Nei, við erum ekki hættir, segirBubbi Morthens þegar ég rif hann upp Ur bælinu um miðjan sunnudag. Hann er dulitið timbr- aður og nystiginn upp úr ein- hverjum vírus. En kokhreystin er á si'num stað. „He’s a surviver”, eins og Kramer. Hann er hins vegar li'tiö hrifinn af íslenskum blaðamönnum. — Það er verið að búa til nastý möral í kringum okkur, svona al- þjöðlegan slUðurdálkamóral. Þvi eitthvað verður fólk að tala um. En hefði þetta gerst fyrirsvona 6 - 7 árum hefðum við heimsótt þessa menn og barið þá. — En hvað með egóismann? — Það ermikið gert Urþvíhvað ég er mikill egóisti. Og auövitaö er ég það að vissu leyti, það er nauðsynlegt ef maður ætiar að hafa það af I þessum bransa. öll bönd byggjast á egói, þau eru bara misjafnlega mörg. Og staö- reyndin er sU að Utangarösmenn hefðu ekki lifaö lengi ef við Mikki hefðum ekki haldiö aftur af okkar egói. Svipað og á s.iónum Og rti er meiningin að taka upp þráðinn aðnýju, æfa upp nyttpró- gram og hella sér svo Ut i spila- mennskuna. En áður en við gef- um okkur framtiðinni á vald skul- um við forvitnast um gang ferð- arinnar. — HUn var æðislega töff. Það er erfittfyrir 9 manns aö bUa saman I rxitu. Eftir mánuð vorum viö farnirað ri'fast um ómerkilegustu smáatriöi. Þetta var svipað og á sjónum. Stundum vorum við mat- arlausiri'3- 4 daga þvi spilatarn- imar nægðu ekki til að halda okk- ur uppi. Við höfðum steypt okkur i stórskuldir vegna tækjakaupa hér heima og þær héldu áfram aö hlaða utan á sig. Þess vegna urð- um við að koma heim. En við lærðum heilmikið á þessu. Ef svona ferð verður farin aftur mun dæmið ganga upp. Ekki endilega þannig að við slá- um i' gegn, en skipulagningin verður betri. Plönin hjá okkur voru svo sem ekkert slæm þegar við lögðum af stað. En smám saman fóru þau að gliöna I sund- ur, það kom ýmislegt upp á sem gerði strik I reikning okkar og þeirra sem stóðu I reddingum fyr- ir okkur Uti. Pönkióog tiskan Aður en Utangarðsmenn fóru utan í byrjun mai átti ég stutt spjall við Bubba. Þá var hann þreyttur og ruglaður, enda hafði álagið veriö gifúrlegt, ekki stopp- að iheiltár. Afköstiná þessueina ári voru líka ótrúleg: Utangarðs- menn höfðu troðið upp að meðal- tali annan hvern dag auk þess að æfa og taka upp 30 - 40 lög á plöt- ur. NU var annað uppi á teningn- um, töm hafði gefist til að hvila sig og hugsa nokkra leiki fram i timann. Þess vegna fannst mér ekki Ur vegi að biðja Bubba að segja álit sitt á þeirri miklu grósku sem verið hefur i' islenskri popptónlist undanfarna mánuði. Og hvern er eðlilegra að spyrja um slíkt? — Mér líst vel á það sem er að gerast. Auðvitað er alls konar rusl inn á milli, en það vinsast Ur. Þeir sem bUa yfir einhverjum krafti komast áfram. En ég er ekki ánægður meö hvað tiskan er komin mikið inn i pönkið. Ég er svekkturyfir þvi hvað fólk er litið meðvitað. Þetta er mest töffara- skapurá borð viö: „Djöfull ertu i grUví leðurjakka”. Sumir þess- ara pönkara munu lika enda sem ráðherrar og tannlæknar. Svo finnst mér fólk skiptast um of i höpa: diskóiið, pönkara, intell- ektUala. Ég á mér þann draum að þessi uppskipting hverfi, þvi með- an alið erá henni mun engin hug- arfarsbreyting eiga sér stað. Það sem veldur þessu er samkeppnis- mórallinn sem fólk kemur með Ur skólunum. Ég veit ekki, kannski verðurþetta svona þangað tilkUl- an hverfur. Einn ljós pUnktur er þó i þessu. Hótel Borg nær að sameina fólk að vissu leyti, þar kemur alls kon- ar fólk. t gær sá ég þar td. heilt Hollywoodgengi sem fílaði sig bara vel. Það fannst mér þræl- gott. Sólóplatan Eins og fram hefur komið er Bubbi i' þann veginn að gefa Ut sólóplötu og sömu sögu er að segja um þá Pollock-bræður. Þessi einkaframtök hafa valdið miklum bol laleggingum um væntanlega upplausn Utangarðs- manna og eiga kannski stærstan þátt i' gröusögunum. En þaö er nU svo með þessa sólóplötu Bubba, að honum til að- stoðar eru allir Utangarðsmenn nema einn og þeir leika engin statistahlutverk. Til dæmis eiga þeirMagnUs og Rúnar stóran þátt i Utsetningum ásamt Bubba og Tómasi Tómassyni. Þannig að samstarfið viröist enn vera i' lagi. En af hverju er Bubbi að baksa þetta einn, tók egóið enn einu sinni völdin? — Astæðan fyrir þessari plötu er fyrst og fremst sú að ég er að gera þarna dálítið aðra hluti en Utangarösmenn, ég er öllu póli- tiskari ítextum. A plötunni er ég að gera ýmsa hluti sem eru mér ofarlega i' huga. En aðallega er þetta þörf. Ég sem svo mikið. Stundum kemstég íham og sem 5 - 6texta á dag, þó oft komi ekki Ut úr þvi' nema einn punktur sem eitthvað verður Ur. Ég sem lika mikið af lögum við texta annarra og texta við annarra lög. Ég á heilan haug af sliku efni. A plöt- unni eru ma. lög við ljóð eftir Þdr- arinEldjárn og ljóð þýtt af Magn- Usi Asgeirssyni. ?Vlá ég þá bið.ia um Peter Freuchen En það sem ég hef mestan áhuga á að gera þessa stundina, er að semja um Grænland og Grænlendinga, kúgun Dana á þeim og vaknandi vitund þeirra sjálfra. Mér satt að segja blöskr- aði að sjá hvernig þeir eru á sig komnir Uti I Danmörku. Til dæm- is i' Kristjaniu. Þeir voru ekki á venjulegu fyllerli, það var svo mildl örvænting I öllu sem þeir gerðu, hvort sem þeir voru að sturta í sig bjór eða með buxurn- ar á hælunum að sprauta sig inn á klósetti. Þegar ég sá þetta skammaðist ég mín i fyrsta skipti fyrir að vera íslendingur. Þeir eru þó okkar nánustu grannar, en við mundum tæplega hreyfa litlafingur þótt þeim yrði Utrýmt. Saga þeirra er svo sterk og merkileg og þeirra þrengingar eru margfalt meiri en við máttum nokkurn tima þola. En við Islendingar erum svo hræddir við aö móðga stóra bróð- ur að við horfum þegjandi upp á Dani og Amerlkana hirða arðinn af þessari riku þjóð og gefa henni brennivfn og sýfilis I staðinn. Ég er líka alveg klár á því að ein ástæðan fyrirþessu tómlæti er hreinn og beinn rasismi. Sjáðu þessa bók sem ég rakst á um dag- inn: Milli Grænlands köldu kletta eftireinhvernJóhannBriem. HUn er gefin Ut 1962 og þar hikar höf- undur ekki við að kalla þessa þjóð skrælingja Má ég þá frekar biðja um gamla jálka á borð við Peter Freuchen sem allir keppast um að véfengja. Hann sýnir þeim þó virðingu sem þjóð. En við köllum þá skrælingja af þvi þeir eru hreinni og ómengaðri en við, standa nær náttúrunni. 80% ra sistar En fyrst menntamennirni r skrifa svona er engin furða þótt almenningur dragi dám af þvi. Ég skal segja þér aö ég hef iðu- lega ieikið mér að þvi að gera mér upp rasisma til að tékka á viðbrögðunum. Ég hef stundað þetta i' mörg ár á vinnustöðum jafnt sem skemmtistööum. Min niðurstaða er sú að 80 prósent fólks tekur undir rasismann, þu veist, „sendum þá aftur upp i trén” og þess háttar. Þaö ríkir hér líka ofboðsleg þjóðernisremba, Island er besta land í heimi. Sennilega er þetta einhver þjóðarkomplex, einhver minnimáttarkennd. Þaö sést ma. á þvi að hér er alltaf verið að búa eitthvað til eftir erlendri fyrir- mynd, bara I smækkaðri mynd. En eins og ég sagöi áðan þá skammaðistég min fyrir að vera Islendingur þegar ég sá eymdina hjá Grænlendingunum i Dan- mörku. Og ég ávitaði sjálfan mig fyrir að hafa ekkert gert fyrr. Þetta eru jU grannar okkar, ég hef veitt fisk við strendur þeirra. En hvað höfum við gert fyrir þá? Við látum sem við sjáum ekki þegar þeir eru að vakna til vit- undar. Og í þessu eru allir jafn- sekir. Ég man td. ekki til þess að Alþýðubandalagið hafi skipt sér neitt af þeirra málum. Þaö eru bara örfáir menn á borð við Ása i Bæ og Árna Johnsen — já, hann á hrós skilið — sem eitthvað hafa sinnt þeirra málum. En það er kannski til of mikils mælst að við veitum þeim stuðn- ing þegar við rífumst vikum sam- an yfir sUrri mjólk. — Þegar hér var komið sögu lagði ég pennann til hliðar og Bubbi fór að segja mér gamlar og nýjar slagsmálasögur, þó ekki af MagnUsi trommuleikara. En eins og þaö heitirá finu máli: það var utan dagskrár. Utangarösmenn á æfingu i vikunni, — og alls ekki hættir.

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.