Helgarpósturinn - 31.07.1981, Blaðsíða 12

12
Fostudagur 31. júlí 1981 Halrjarpn^ii irinrt
,,Sumarsveinn Helgarpóstsins
og Óðals 1981:
„EKKI
FYRIR
KOMA
FRAM
ERA”
NYTT
MIG AÐ
SVONA
OG DEL-
segir Helgi Friðjónsson
,,meö djöf..kvefpest”
Hann var hálf ræfilslegur
„sumarsveinn Helgarpdstsins
og óðals, þegar Heigarpósts-
menn sdttu hann heim i vikunni.
,,Já, þetta eru búnir að vera
erfiðir dagar siöan ég var kjör-
inn sumarsveinn”, sagöi Helgi
Friðjónsson. „Það eitt, að ná
þessum titli setti ákveðnar
skyldur á herðar mér, svo sem
eins og að halda gangandi fjör-
miklum veisluhöldum. Og það
hef ég gert dtæpilega síðan
sunnudagskvöldið fræga, er ég
náði sumarsveinatitlinum. t
kjölfar gleðinnar og geimsins
fékk ég svo einhverja djöf..
kvcfpest”.
eftir Guðmund Áma Stefánsson
myndir: Jim Smart
Fyrst viðhorf hans til fegurðar-
samkeppni.
„Ég hef gaman af þvi aö
kíkja á kvenfólk, en eins og
fegurðarsamkeppni er i dag, þá
er þettahrein og klár gripasýn-
ing. Til skammar öllum, sem að
standa. Einhvers konar
úrkynjun. Þetta minnir mig á
þrælasölu, þegar blessaðar
stúlkurnar koma hriðskjálfandi
inná sundbolunum meðnúmeri
hendinniog kreistafram bros til
lýðsins, sem siðan býður i".
— Ertu pólitiskur?
„Já, enda var ég efsti maður
á lista Hins flokksins i siðustu
þingkosningum, að visu við
litlar undirtektir. Ég fékk þó
tækifæri til að kjósa sjálfan mig
i fyrsta skipti sem ég hafði at-
kvæðisrétt. Slikt tækifæri hafa
ekki margir fengið. Annars
hafði Hinn flokkurinn sitthvað á
stefnuskránni,sem of langtværi
að greina frá hér. Hann vildi t.d.
milda fikniefnalöggjöfina, hvað
kannabisefni varðar. Viö teljum
að ekki eigi að setja lög, sem
vernda einstaklinginn fyrir
sjálfum sér. A þá ekki að setja
lög'um notkun annarra eitur-
efna, s.s. kaffi, tóbak og brenni-
vin?”.
Það var einmitt þessi „djöf....
kvefpest”, sem hrjáði Helga
sumarsvein, þegar við Jim kikt-
um við hjá honum í vikunni.
Helgi Friðjónsson er 22 ára ný-
listancmi i Myndlista- og
handiðaskólanum, fæddur á
Siglufirði, bjó síðan i Hafnar-
firðitil I5ára aldurs.en flutti þá
í Espigerðið i henni Reykjavik.
Býr þar uppi á sjöttu hæð hjá
pabba og mömmu. Nú ef haldið
er áfram með lifshlaup Helga,
þá er hann um þessar mundir
a f grciðsl um aður hjá Glögg-
mynd. „Reyni að safna ein-
hverjum peningum á sumrin,
enda svo til tekjulaus á veturna,
meðan námið stendur yfir”,
sagði hann.
En hvers vegna datt Helga
Friðjónssyni, i hug að taka þátt i
„sumarsveinakeppninni”?
„Það er nú það”, svaraði hann
og glotti. „Þið á Helgarpóstin-
um höfðuð birt myndasiðu af
nokkrum léttklæddum karl-
mönnum og fannst mér það gott
gri'n á þessar gripasýningar á
kvenfólki, sem öllu tröllriða. Nú
þegar keppnin fór siðan i gang,
þá datt mér i hug að vera með i
grininu — og sé ekki eftir þeirri
ákvöröun núna.Ég held að þrátt
fyrir það, að áhorfendur hafi
margir hverjir skemmtsér yfir
tiltektum okkar keppenda, þá
hafi það samt sem áður veriö
við keppendur sjálfir, sem
höföum mest gaman af öllu
saman”.
,,E r voðalegur
exibitonisti”.
Og Helgi sumarsveinn hélt
áfram: ,,Nú svo er ég lika voða-
legur „exibitonisti” i mér og
grip hvert tækifæri sem gefst til
að delera og performera. Þegar
ég var I menntaskólanum i
Hamrahliö, þá bauð ég mig
fram til forseta nemenda-
félagsins, bara til að fá að halda
framboösræöu. Ég skipulagði
þá ræðu vel og haföi safnað i
kringum mig liði, sem að-
stoöaöi. Haföi lifverði, kór og
pianóleikara á sviðinu hjá mér.
— Tapaöi nú samt. Ekki gafst ég
þóupp og bauömig þá fram I öll
sérfélögin sem voru laus. Fékk
að halda margar framboðs-
ræður. Var t.a.m. frambjóðandi
i myndlistar- kvikmynda- og
fræöafélagiö svo eitthvaö sé
talið. En þegar búið var að
kjósa mig i nokkur félögin, þá
hætti ég i skólanum. Ahuginn
fokinn”.
— Meira um sumarsveina-
keppnina? Stefndirðu aöfyrsta
sætinu?
„Nei, ekki til að byrja með.
Þetta var aöallega „jókurinn”.
A Urslitakvöldinu varð ég þess
hins vegar var, aö allir kepp-
endur voru gallharðir og
stefndu aö sigri, þótt enginn
keppenda, — aö mér meötöldum
— vildi láta lita svo út á yfir-
boröinu”.
— Varstu taugaóstyrkur?
„Nei, nei, þetta var ekkert
nýtt fyrir mig, að koma svona
fram og delera”.
— Af hverju vannstu, en ekki
einhver hinna?
„Ja, ég veit það varla. Það er
náttúrlega augljóst mál, að
tveir keppenda voru ekki i sinu
besta formivegna ástæðna, sem
ég hirði ekki um að tiunda. Nú
Siggi Steinars, var að minu mati
ekki nægjanlega vel undirbúinn.
Það munaði ekki nema einu at-
kvæðiá mérogKidda, sem lenti
i öðru sæti og það var dálítið
kómisk spenna á milli okkar að
tjaldabaki, á meðan keppnin
stóð yfir. Við voru svona að
skjóta hverá annan i grini, enda
þekkjumst við úr Firðinum”.
Kvenfólkið þuklaði og
kleip.
— Hafðir þú undirbúið þig
vel?
„Já og nd. Ég var i sam-
kvæmikvöldiö fyrir lokaúrslitin
og þá „testaði” ég atriðið á
gestum. Gerði smátilraun og
mótaði siðan atriðið á grund-
velli viðbragða partýgesta.
Sleppti t.a.m. bröndurum sem
ég haföi hugsað mér að láta
fylgja i Oðali. Voru vist ekkert
fyndnir”.
— Heldurðu kannski að
kroppaskoöunin, sem dóm-
nefndin framkvæmdi á ykkur
keppendum, hafi ráðiö úrslit-
um?
„Þetta var mjög fyndið atriði,
sérstaklega hve kvenfólkið i
dómnefndinni tók virkan þátt i
þuklinu og klipinu. Annars var
þetta nU aðeins yfirborðs-
skoöun, og svoleiðis nokkuð
segir aldrei alla söguna, eða er
það?”.
Og spjallið við Helga færðist
nú yfir á svið framtiðar-
spádóma, eins og algengt er,
þegar timamót verða i lifi
manna. Hvað segir Helgi
sumarsveinn Friðjónsson um
framtiðarsýnina?
„Ég hef verið i nýlistadeild-
inni nú i tvö ár — á önnur tvö
eftir. Það er auðvitað engin
fjárhagsleg framtið i þvi að
vera nýlistamaður, ég geri mér
það ljóst. En hef áhuga á mál-
efninu.
Hins vegar er ég maður dags-
ins i dag og er alltaf leitandi og
þvi erfitt aö plana framtiðina.
Ætlaði á sínum tima að verða
flugmaður og lærði flug, en
hætti þegar ég hafði náð einka-
flugmanninum . Fannst ekki
mjög spennandi að eignast
skrifstofu i 32 þúsund feta hæð”.
— I augnablikinu, ætlar þú
sem sagt að veröa blankur ný-
listamaöur?
„Já, þaö er stefnan i dag. Ég
hef engar áhyggjur af peninga-
málunum, þau blessast ein-
hvem veginn. En talandi um
nýlistina, þá er það orð yfir
þetta fyrirbrigði, dálitið vill-
andi. Fjöllist vjeri nærri lagi.
Mérfinnst að i fjöllistinni gefist
meiri möguleikar, en i hefð-
bundnu listformi. Ég vil einnig
taka það fram, að fjöllistin er
langt frá þvi að vera nýtt fyrir-
bæri. Það má lita langt til baka i
listsögunni til að finna hliö-
stæður þessara hluta. Fjöllistin
hefur verið lengi til”.
..Aðdáendahópurínn
stækkar”.
— Og önnur kúvending á við-
talinu. Sumarsveininn var um
það spurður hvort hann væri
gleðinnar maður — svallari
mikill?
„Það kemurfyrir.aðég bregð
undir mig betri fætinum”,
svaraði hann dálitið undirleitur.
„Jú, ég svalla stundum eins og
aðrir.” Bætti siðan strax við.
„Ég er þó ekki svona kvefaður
endilega vegna veisluhaldanna
eftir sumarsveinakeppnina.
Fleira kemur til”. — Látið gott
heita.
— En hugsar sumarsveinninn
vel um likama sinn og sál?
„Ég er ekki iþróttafrik ef þú
átt við þaö. Hef gaman af að
komast i nána snertingu við
Helgi Friðjónsson i uppvaskinu,
enda hefur mikið gengið á siðan
sumarsveinakeppninni lauk,
veisluhöldin og allt það.
nátúruna, en eina iþróttin sem
ég hef stundaö að marki, er aö
teikna?”
— Veröur dtki stór breyting á
lifi þinu við það að bera þennan
titil — sumarsveinn Helgar-
póstsins og Óðals?
„Ja, aðdáendahópur minn
hefur án efa stækkaö til muna
við þennan atburö. — Nei, i al-
vöru talað, þá breytirþetta auð-
vitað ekki neinu. Nema auövitað
þvi, að ég er aö fara til Færeyja
á Olafsvökuna. Ætla aö nota
verðlaunin, hvaö annað? Mesta
ánægjan ikringum þessa keppni
var að taka þátt i henni.
Það var annars dáh’tið fyndið,
þegar ég var kjörinn niðri i
Óðali, kvöldiö góða, að þá vildu
allir verða vinir minir. ÓtrUleg-
asta fólk, sem ég hafði aldrei
séð fyrr, kom að mér og óskaði
mér tilhamingju og sagði aö ég
væri vel aö titlinum kominn.
„Þú varst bestur”, sagði það.
Hvernig á maður að svara
svona kjaftæði?”
„Gaman að þvi að
kikja á kvenfólk”.
Og nú var komið að þvi' að
leita eftir áliti sumarsveinsins
til ýmissa þjóðfélagsmála? -
„Þær verða að biða og
vona”.
— Var Hinn flokkurinn ekki
aðeins léleg stæling á 0 flokkn-
um sáluga?
„Jú, kannski, en var ekki
verri fyrir það. Svona flokkar
hafa þekkst áður Uti i heimi. Ég
man t.d. eftir einum svona
flokki, sem bauð fram til ein-
hverrar borgarstjórnar i
Frakklandi. Sá flokkur hét Leti-
„Þennan fagra blómvönd fékk ég
sendan frá aðdáanda utan úr bæ,
þegar ég náði sumarsveinatitlin-
um”. Sumarsveinninn i uppá-
haldsstellingu fegurðardisanna.
flokkurinn og hann kom tveimur
mönnum að. Hins vegar nennti
annar fulltrúinn aldrei aö mæta
á borgarstjórnarfundi, en hinn
•mætti alltaf, þegar það var
matur á fundum”.
—En áfram með dægurmálin.
Afstaða sumarsveinsins til
mjólkurmálsins?
„Það var súrt i broti fyrir
ýmsa”.
— Súrálið?
„JafnsUrt og mjólkin. Nei, ég
nenni annars ekkiað vera þvæla
um þessi mál, sem dagblöðin
eru uppfull af á hverjum degi.
Það eru allir búnir að fá meira
en nóg af þessu kjaftæði. öll
blöðin, útvarp og sjónvarp segja
jsað sama á hverjum degi. Við
islendingar verðum einfaldlega
að gera okkur ljóst, aö viö erum
engar stórstjömur i heiminum.
Erum undir hæl stórveldanna
og raunverulega er þjóðin
aðeins dulstirni i bandariska
flagginu”.
— Lokaspurning: Er Helgi
sumarsveinn lofaður?
,,Já, ég er lofaður i augnablik-
inu. — Er oft lofaður”.
— Nú verða stelpurnar sárar
— aðdáendurnir traustu?
„Þær verða bara að biða og
vona”.
Dómncfndin kannar likamlegt ástand sumarsveinsins, I keppninni á
Óðali. Og það er allt skoðað nákvæmlega — og þá meinum við allt.