Helgarpósturinn - 14.08.1981, Blaðsíða 19

19
tt»’M > <‘l *
Föstudagur 14. ágúst 1981
Sigurður Pálsson, Viðar Vikingsson og aðrir aðstandendur leikrits
Steinunnar Sigurðardóttur, Likamlegt samband í Norðurbænum, á
æfingu i sjónvarpinu.
Líkamlegt samband í Norðurbænum:
,,Gamansamur
alvöruleikur"
segir Sigurður Pálsson leikstjóri
„Þetta er fyrsta leikrit Stein-
unnar og eru menn samdóma um
að hún fari vel af stað. Leikritið
er ekki mannlegur harmleikur,
heidur tragi-kómedia, eða gam-
ansamur alvöruieikur”, sagði
Sigurður Pálsson leikskáld, Ijóð-
skáld og leikstjóri I samtali við
Helgarpóstinn, en Sigurður mun
leikstýra verki Steinunnar Sig-
urðardóttur, Likamlegu sam-
bandi I Norðurbænum, fyrir sjón-
varpið. Ekki vildi hann skýra
nánar frá efni leikritsins að svo
stöddu.
Likamlegt samband i Noröur-
bænum er fyrsta leikritið, sem
Sigurður leikstýrir fyrir sjón-
varp. Verkið vinnur hann i sam-
vinnu viö Viðar Vikingsson, sem
mun stjórna upptöku þess, og er
þetta jafnframt fyrsta leikritið,
sem Viðar stjórnar upptökum á i
Sjónvarpinu.
Æfingar á leikritinu hófust með
samlestri siðastliðinn miðviku-
dag, en upptökur hefjast upp úr
miðjum september og standa i
þrjár vikur.
Aðalhlutverkið er i höndum
Margrétar Guðmundsdóttir en
ekki Margrétar Helgu Jóhanns-
dóttur, eins og sagt var i Helgar-
póstinum fyrir nokkru. Margrét
Helga leikur hins vegar vinkonu
konunnar. Eiginmanninn leikur
Baldvin Halldórsson, dóttur
þeirra leikur Guðbjörg Edda
Björgvinsdóttir og Pétur Einars-
son fer með hlutverk viðgerðar-
mannsins.
iurn
r
,,Er á móti öllu trúboði”
segir Guömundur Daníelsson, rithöfundur
Lárus Ýmir óskarsson fékk ný-
lega styrk úr kvikmyndasjóði til
þe ss að gera kvikmynd eftir bók-
inni „Blindingsleikur” eftir Guð-
mund Danielsson.
Listapóstur hafði samband við
Guðmund og spurði hann út i
kvikmyndina svo og hvað hann
væri að fást við þessa dagana.
„Ég get nú ekkert sagt þér af
þessari kvikmyndatöku. Lárus
hafði samband viö mig og spurði
hvort hann mætti nota bókina
sem handrit i kvikmyndinni og ég
gaf mitt samþykki fyrir þvi. Ann-
að veit ég ekki”.
— Hvað ert þú að skrifa núna?
„Það kemur út bók eftir mig I
haust og nefnist hún „Bókin um
Daniel”. Þetta er heimildar-
skáldsaga um hann afa minn. Og
nokkurs konar framhald af bók-
inni „Dómsdegi” en hún var um
langafa minn Sigurð Guöbrands-
son. Hann var dæmdur til dauða
fyrir að eiga vingott við konur.
Afi minn hann Daniel giftist konu
þessa manns og hún var amma
min. Daniel var likur Siguröi að
þvi leyti að hann átti alla tið i
miklum útistööum við yfirvöld.
Þó ekki vegna hórdóms þó hann
hafi verið töluvert upp á kven-
höndina. En hann var alltaf and-
vigur yfirvöldum og lét þá skoðun
sina i ljós opinberlega”.
— Hvers vegna?
„Hann var svo stór upp á sig.
Hann var bæði þrjóskur og upp-
stökkur. Megnustu fyrirlitningu
hafði hann á búskap þótt hann
væri bóndi sjálfur. Ég held að
hann hafi verið listamaður i eðli
sinu.
Hann dó 1912, þegar ég var
tveggja ára en þó finnst mér sem
ég muni eftir honum á dánarbeð-
inu. Það getur verið vitleysa en
mér finnst þetta nú samt. Ég lýsi
þessu einmitt i innganginum á
bókinni „Bróðir minn Húni”.
Amma lifði aftur á móti til ársins
1925 og kallaði ég hana alltaf
Söngömmuna, þvi hún vildi aldrei
segja mér sögur en söng fyrir mig
i staðinn.
Hin amman sagði mér alltaf
sögur og kallaði ég hana þvi
Söguömmuna”.
— Hefur þú fengið i arf þessa
Ssy
W \
Guðmundur Danielsson: „Skáid-
skapur krefst alls...”
fyrirlitningu á yfirvöldura?
„Ég veit það ekki, en ef þau
færu eitthvaö að kássast upp á
mig þá myndi ég eflaust mót-
mæla. Ég þoli ekki skerðingu á
persónufrelsi. Ég er þjóðernis-
sinni og mikill föðurlandsvinur,
kannski meira en góðu hófi gegn-
ir”.
— Eru fleiri bækur á leiðinni?
„Já, það eru þrjár bækur sem
ég hef i smiðum. En það er ekki
vert að vera að segja frá þeim
strax. Þó er mér efst i huga tragi-
kómedia sem átti sér stað á árun-
um ’50-’60. Hana er ég að festa á
blað”.
— Hvað með boðskap i bókum?
„Ég er á móti öllu trúboði hvort
sem það er guðs trúboð eða póli-
tiskt trúboð. Og tek engan þátt i
sliku sjálfur. Ég vil að manneskj-
an fái að lifa eins og hún vill sjálf.
Svo framarlega sem það skeröir
ekki freisi annarra”.
— Er erfitt að vera skáld?
„Það krefst alls og aldrei er
nokkur hlutur nógu vel gerður.
Ekkert er nógu gott”.
Aðstandendur segja aöeins:
Atómstöðin tekin á næsta sumri
Eins og skýrt hefur verið frá I
Helgarpóstinum, ætlar Þorsteinn
Jónsson kvikmyndagerðarmaður
aö ráðast i gerö kvikmyndar eftir
Atómstöð Halldórs Laxness. Er
ætlunin að myndin verði tekin á
næsta sumri.
1 samtali viö Helgarpóstinn
sagði Þorsteinn, að ekki væri
timabært að skýra frá hugmynd-
um hans um gerð myndarinnar,
fyrr en handrit lægi endanlega
fyrir.
Eftir þvi, sem heimildir
Helgarpóstsins herma, þá eru það
þeir Þórhallur Sigurðsson og örn-
álfur Amason, sem standa aö
myndinni, auk Þorsteins, og ekki
er óliklegt aö myndatökumaður
verði Sigurður Sverrir Pálsson.
Þorsteinn var jafnframt
spuröur um aðsókn að Punktin-
um.Sagðihann að tæplega sjötiu
þúsund manns hefðu þegar séð
myndina. Umsöluá myndinnier-
lendis sagöi hann, aö þegar heföi
verið ákveöið að taka hana til
sýninga i Þýskalandi og Hollandi,
en i athugun væri að sýna hana i
Danmörku og Finnlandi og fleiri
löndum. —GB
Endurtekið efni
Laugarásbió: Reykur og bófi
koma aftur (Smokey and the
Bandit Ride Again)
Bandarisk. Argerð 1980. Hand-
rit: Jerry Belson og Brock
Yates. Aðalhlutverk: Burt
Reynolds, Jackie Gleason,
Jerry Reed, Dom DeLouise og
Sally Field. Leikstjóri Hal
Needham.
Hafirðu séö fyrri myndina um
Reyk og bófa, sem Laugarásbió
sýndi i fyrra og haft gaman af,
þá er óhætt að lofa að undir
þessari mynd geturðu setið
með tilheyrandi hasar, flottum
pium og 20 „grand”.
Þessi útgáfa af Burt Reynolds
„standardinum”, fjallar um
flutning á fil, frá Miami til Tex-
as. Hann þarf að flytjast á met-
tima og þvíerstöðugtkeyrtyfir
hámarkshraðanum. Þess vegna
elta löggurnar alla leiðina.
Þetta er nákvæmlega sama
formúla og I fyrri myndinni,
eltingaleikur með útúrdúrum.
Nákvæmlega sama fólkiö stend-
ur aö myndunum. Þær eru þvi
næstum alveg eins. Ef eitthvað
jrautalaust. Hún er eiginlega
alveg eins og sú fyrri.
Burt Reynolds er ásamt Clint
Eastwood nokkurs konar tima-
skekkja i Hollywood — hann er
leikari eins og Cary Grant,
Clark Gable og James Stewart
og aðrir álika, — leikari sem
hef ur allan sinn feril leikið sömu
týpuna og valið sér myndir við
hæfi hennar. Hann og Clint eru
jafnan þessir jákvæðu utan-
garðsmenn, kærulausir, kven-
hollir og skemmtilegir og þrátt
fyrir hæfilega hörku og ósvifni
eru þeir góðir inn við beinið. Að
halda þessu áfram mynd eftir
mynd, og ár eftir ár, er kannski
ekki litið afrek á timum „met-
hod” leiks og leikara á borð við
DeNiro og Jack Nicholson, sem
óneitanlega eru af allt öörum
kaliber. En kannski er þetta
sáraeinfalt.
Þessir leikarar höfðamjög til
hins almenna vinnandi manns
og myndir þeirra eru i raun ekk-
ert annað en draumsýn hans,
ameriski draumurinn svokall-
aði. Skitur er gefinn I allt hið
leiðinlega og hversdagslega, en
ævintýramennskan látin ráða
er, þá er þessi slappari, þvi i
þetta skipti vissu aðstandendur
aö þeir voru með formúlu sem
hafðigengið upp, ihöndunum og
þvi kannski ekki eins mikil
ástæða til smámunasemi.
Allur leikur er heldur frjáls-
legur og maður hefur á tilfinn-
ingunni að leikurunum finnist
þetta allt ennþá skemmtilegra
en áhorfendum. Dom DeLouise
er t.d. ansans ári þægilegur.
Eitt að lokum: Fólk ætti að
sitja kyrrt i sætunum þó mynd-
inni sé að ljúka þvi þá kemur
besti hluti hamar: Misheppnaö-
arupptökurúr myndinni sjálfri.
Það kannski segir sitt.
Jackie Gleason og Mike Henry
fá stundum illa fyrir ferðina i
Reyk og bófa.
Ný aðföng
1 Listasafni Alþýðu opnaði
þann 8. ágúst s.l. sýning sem
hlotið hefur nafnið, Ný aðföng.
Eru þetta verk sem safninu
hefur áskotnast nú undanfarið.
Það sem vekur eftirtekt er
hversu mörg verkanna eru gjöf
til safnsins frá einstaklingum.
Má þar til nefna aö Margrét
Jónsdóttir hefur gefið sjö
myndir, Ragnar i Smára fjögur
málverk, tvær myndir eru
gefnar af börnum Ólafs
Tryggvadóttur (48):
Einnig eru dúkristur
Guðmundar Armanns vel varö-
veittar i safni verkalýðsins, þar
sem þær eru allar á einn eða
annan hátt tengdar atvinnulif-
inu, nokkurs konar socialreal-
ismi. Verk þeirra StiM-manna
eru sér kapítuli, flest fremur
smá að flatarmáli en standa
fyrirsinu og eru dæmigerð fyrir
höfunda sina. Verk þessi eru
gerð á tímabilinu 1972—75, list
MagnUssonar { Fálkanum og
Arni Páll hefur gefiö myndröö
eftir sjálfan sig.
Skemmtilegasta verkið á sýn-
ingunni er gjöf Hannibals Valdi-
marssonar, altaristafla eftir
SamUel nokkurn Jónsson, al-
þýöulistamann að vestan. Að
siðustu er svo gjöf Alþýðu-
bankans h.f. tiu verk, niu þeirra
sem bankanum áskotnaðist á
árunum 1972—75 sem leigu-
greiðsla fyrir Gallery SÚM og
eitt sem keypt var á siðustu sýn-
ingu Eiriks Smith. önnur verk á
sýningunni verð ég að telja að
safnið hafisjálftfestkaup á, þar
sem annaö er ekki nefnt i
sýningarskrá en verkin á sýn-
ingunni eru samtals fimmtiu og
sjö.
Ef litið er á sýninguna I heild,
þaö er að segja ef hægt er að
nota þaö orð, þvf verkin eru úr
sitt hvorri áttinni og taka yfir
langan tima i okkar myndlistar-
sögu. Af eldri myndum vil ég
sérstaklega nefna stórgóðar
myndir eftir þær kempur,
Kjarval (41) Engilberts (42)
Asgrim Jónsson (7) og Ninu
mér þannig á að safnið ætti að
igrunda að verða sér úti um
yngri verk til að sýna þróun
SÚMaranna til dagsins I dag.
Siðast en ekki sfst vil ég nefna
sérdeilis athyglisverða altaris-
töflu alþýðulistamannsins
Samúels Jónssonar sem lýsir af
sköpunargleði og einlægni sem
einkennir einatt alþýðulista-
manninn. Vonandi eru varðveitt
einhvers staðar fleiri verk hans.
Sýningarskrá og eftir-
prentun.
Tvennt er það sem ég má til
með að agnúast yfir. Þar er
fyrst að nefna sýningarskrá
sem er meingölluö. Artöl verka
hafa allviöa falliö niður,
fæöingarár vantar við alla og
dánardægur þar sem við á. Ég
tek hér dæmi sem sýnir hversu
mjög þetta getur ruglað mann i
riminu. Er mynd Valtýs Péturs-
sonar (54) verk frá námsárum
hans eða kannski .jiútima-
verk”? Ég verð að játa van-
þekkingu mina i þessu tilfelli.
Þar sem um verk látinna
Valtýr Pétursson, mynd nr. 54
höfunda er að ræða og þeir
ekki hirt um að setja ártal á
myndir sinar, getur skiljanlega
veriö erfitt að komast að hinu
sanna. Þetta getur þó varla átt
við um myndaröð Arna Páls,
einfalt hefði verið aö hringja i
kunstnerinn og kippa þessu i lag.
Ég sakna þess einnig að ekki
skuli vera neinn inngangur eða
útskýring á tilurð sýningar-
innar. Þá er komiö að þvi sem
stóð í mér, en það var eftir-
prentun á mynd Asgrims Jóns-
sonar (7) Silfra á Þingvöllum.
Ekki á ég við að gerð hafi verið
eftirprentun og látin i stóran
„mubluramma”, heldur það
smekkleysi að hengja hana við
hlið frummyndarinnar inni i
sýningarsalnum.
Þaö yrði furðuleg sjón að sjá,
ef það yrði tekiö upp i hvert
sinn sem póstkort eða annars
konar eftirprentun yrði gerð, aö
hengja hana upp við hlið frum-
myndarinnar og undir öllu
saman letraö: fæst i afgreiðsl-
unni.
Ég held að best færi á því að
halda þessu tvennu aðskildu
framvegis. Listasafn Alþýðu er
til húsa að Grensásvegi 16.
Sýningin er opin daglega frá kl.
14.00—22.00 og stendur til 30.
ágúst.