Helgarpósturinn - 18.09.1981, Blaðsíða 4

4
Föstudagur 18. september f-ialrj^r~f~irícztl irinn
eftir Guðjón Arngrímsson myndir: Jim Smart
Visaft á næstu hæb

Lagt í borgarapparatið.
0 Engir tafImenn og
þá ekki skákmenn
borgari” geta teflt þegar þannig lægi á honum. Með þvi
skilyröi náttúrlega að þaö væri á guölegum tima og i
viöunanlegu veöri.
Ekki hugmynd
Ofan viö tafliö er Icelandic Tourist Bureau til húsa.
Okkur datt i hug aö spyrja þar hvort einhver vissi eitthvað
um tafliö. I ljós kom aö skrifstofan var lokuö, en i þvi að
viö komum aö var huröin opnuö og miöaldra maður
hleypti konu út. „Nei, viö höfum ekkert meö þaö aö gera”,
svaraöi hann spurningunni. ,,Ég held aö þeir hafi verið
hérna siöast á sunnudaginn var. Þá var eitthvaö fólk
hérna. En ég get ekki hjálpað ykkur. Biddu, ég gæti
kannski visað ykkur eitthvert. Nei. Ég veit bara ekkert
um þetta”.
Við hliöina á islensku feröaskrifstofunni er veitinga-
húsiö Torfan. Þar svaraöi afgreiöslustúlka mjög hrein-
skilnislega. „Ég hef ekki hugmynd um það”, sagöi hún.
Okkur datt i hug að þarna heföi „hinn almenni borgari”
guggaaö og ákveöiö aö té'flá heima hjá sér.En viö vissum
af borgarskritstofunum i Austurstrætinu, þar sem einhver
bókstaflega hlaut að vita eitthvaö um útitaflið.
Góða veðrið
Fyrst var okkur visað upp á næstu hæö fyrir ofan. „Þú
getur áreiöanlega fengið einhverjar upplýsingar á skrif-
stofunni uppi”, sögðu afgreiðslustúlkurnar á skrifstofunni
niöri. Stúlkan á afgreiöslunni uppi spuröi hvort viö vildum
ekki bara tala viö skrifstofustjórann sjálfan. Viö sögðum
jújú. „Hann er upptekinn i simanum núna en losnar bráö-
lega”, sagöi hún, og við biöum.
Skrifstofustjórinn tók okkur vel. Hann sagöi tafl-
mennina vera geymda austur i Skúlatúni hjá Borgarverk-
fræðingi. Hann sagöi þá hafa verið á taflinu um helgina,
og að meiningin væri aö þeir væru fluttir þangað á öllum
góöviörisdögum. Þá var honum litiö út um gluggann og
sagöi með sjálfum sér aö veöriö væri nú hreinlega ekki
sem verst núna. „Heyrðu. Ég skal bara hringja og athuga
þetta snöggvast”, sagöi hann svo.
Viö biöum frammi hjá ritaranum og heyröum óm af
Útitaflið stikkprufað:
HEIMASKITSMAT
Skák er skemmtilegur leikur. Hún eflir andann og tekur
á taugarnar. Þetta hefur Reykjavikurborg vitaö um skeiö,
þvi i sumar var lokið viö aö gera útitafl i hjarta hennar.
Otitafliö er snyrtilegt og stéttarnar i kring eru skipulega
lagöar. í góöum veðrum um helgar hafa veriö haldin þar
skákmót unglinga og margir hafa staldraö viö og horft á
kuflklædda krakkana rúlla skákmönnunum eftir reit-
unum. tltitafliö hefur semsagt ekki minnkaö lifiö i hjarta
borgarinnar á góðviörisdögum um helgar ef skákmót eru.
Þaö er útaf fyrir sig eftirsóknarvert. En i fljótu bragöi
ekki heillar milljónar viröi. A góöviörisdögum um helgar
er yfirleitt talsvert lif I miöbænum, þó aldrei veröi náttúr-
lega of mikið af lifi neinsstaöar,-og skákmót unglinga eru
sem betur fer ekki mjög tiö. Unglingar eiga aö nota góða
veöriö til annars.
Skattborgarar I Reykjavik eru ekki mjög margir. Af
heilli milljón króna kemur þvi allnokkuö i hlut hvers. Þaö
er þvi eiginlega sanngirniskrafa aö þetta verði notaö eitt-
hvaö, aö taflmennirnir standi ekki aögeröarlausir I rán-
dýrri niöurgrafinni geymslu, og sói óbeint fjármunum.
Hinn almenni borgari
Það voru hugleiöingar á viö þessar sem ráku á eftir
blaöamanni og ljósmyndara Helgarpóstsins, aö taka eina
skák á Útitaflgólfinu i Torfunni. Þetta var á miövikudag-
inn fyrir hádegi, um klukkan hálf eilefu. Veöriö var ljóm-
andi. Hlý gola aö vestan, sólarglampar aö sunnan.
Meö venjulegum aöferöum blaöamanna og ljósmyndara
heföi eflaust veriö hægt aö fá aö taka skák. Þá heföum viö
hringt i borgarapparatiö og beöiö um sérstaka fyrir-
greiöslu i krafti fjölmiölavaldsins. En þaö getur lika veriö
fróölegt fyrir blaöamenn og þá kannski lesendur aö setja
sig i spor „mannsins af götunni” eöa „hins almenna borg-
ara”.Þá setur hann penna og blaö i vasann, og ljósmynd-
arinn felur myndavélarnar fyrir aftan bak. Svo er bara aö
haga sér eins og maður sé ekki I vinnunni.
Þegar viö komum oni bæ þennan dag var útitafliö autt
og liflaust. Engir taflmenn voru sjáanlegir. Eini maöurinn
þarna á svæöinu var strætisvagnastjóri aö biöa eftir far-
þegum sinum, sem ekki voru komnir þvi vagninn átti ekki
aö fara nærri strax.
Líflaust
Viö svipuöumst um eftir taflmönnum. Jaröhýsið stóö
opiö uppá gátt, en mannlaust, bæöi af taflmönnum og
starfsmönnum borgar. Engar leiöbeiningar eru á
svæöinu. Eitt skilti er viö Bankastrætið og þaö snýr baki
aö Torfunni. En á þvi eru engar upplýsingar um taflið,
aöeins myndir af húsunum þarna og sviöinu, teiknaöar af
arkitektum.
Viö gengum aftur niöur aö taflinu. Allt I kring var iðandi
lif. Viö Menntaskólann, á Lækjargötunni, i Bankastræti og
i Austurstrætinu. Viö vildum tefla. En þarna á torfunni
voru engi taflmenn, engir starfsmenn til aö gefa upp-
lýsingar og engin skilti til aö segja okkur til. Ekkert lif.
Yfirvöld borgarinnar höföu engu aö siöur sagt aö þetta tafl
mundi veröa opiö fyrir almenning. Aö jafnframt þvi sem
haldin yröi skákmót þarna, mundi „hinn almenni
simasamtali. Svo kom hann fram i dyrnar. „Heyrðu. Þaö
er veriö aö athuga þetta. Ef þú bara talaöir viö Ólaf Jóns-
son, hann er meö skrifstofu hérna innar á ganginum, á
móti lyftunni”. Viö þökkuöum fyrir.
Gáð að taflmönnum
Ólafur Jónsson tók okkur sömuleiöis vel. Hann sagöi að
taflmennirnir væru geymdir hjá borgarverkfræöingi inni i
Skúlatúni, og hann heföi nú veriö að tala viö þá þar, en
hann gæti ekki sagt um hvort taflmennirnir væru neitt á
leiðinni vegna þess aö hann vissi ekki hvernig stóð á hjá
þeim meö flutning hingaö niöur eftir.
„Þannig aö viö teflum þá ekki mikiö núna” sögöum viö,
— kurteisi hins almenna borgara aö drepa okkur.
„Nei, eins og ég sagöi þá veit ég ekki hvernig stendur á
hjá þeim. Þaö eina sem ég get ráölagt ykkur er aö sjá til,
og hafa auga meö taflinu og gá hvort þeir koma ekki meö
þá”.
Viö þökkuöum fyrir upplýsingarnar. Allt I kringum úti-
tafliö eru veitingastaöir. Þaö auöveldar áhugasömum
skákmönnum að biöa eftir þvi aö borgarverkfræðingur
komi meö taflmennina. Viö blaöamaöur og ljósmyndari
Helgarpóstsins sátum á einu þessara kaffihúsa og skutum
augunum annaö slagiö yfir götuna og á tafliö.
Eftir rúman klukkutima gáfumst viö upp. Þá var komiö
fram yfir hádegi og sólin skein glatt. Þó skák sé göfug
iþrótt verður ekki heilum vinnudegi fórnaö i svona til-
raunir. Borgarverkfræðingur hefur haft i ööru aö snúast,
og reiknaö meö að þaö sama gilti um aöra.
Niöurstööur þessarar stikkprufu eru neikvæðar hvar
sem á er litiö. Tafliö eykur ekki lif i bænum. Tafliö er
reyndar yfirleitt ekkert tafl, heldur bara mislitar hellur,
þvi hvað er tafl án taflmanna. Taflið er ekki opiö fyrir al-
menning á góöviörisdögum, eins og lofaö var. Og þar fyrir
utan: þaö er dýrt aö biöa eftir taflmönnum eins og veröiö á
kaffi er i dag.