Helgarpósturinn - 26.01.1984, Blaðsíða 22

BRIDGE
Nú æfum við okkur í einangrun
I síðustu grein minni fjallaði ég
um hve „svínan" væri ill nauðsyn.
Þess vegna hefir mér í öðrum
greinum undanfarið orðið svo tíð-
rætt um hve einangrunin er nauð-
synleg og sjálfsagt að nota hana
þar sem hægt er að koma henni
við, því sá sem maður spilar inn
verður oftast að spila sjálfum sér í
óhag og þá er tilganginum náð.
Að sjálfsögðu fer þetta eftir því
hvernig spilin liggja. Oft verður
maður að láta sér nægja einhverja
smá hjálp, en allt er betra en ekki
neitt.
Við skulum taka eftirfarandi
spil, þar sem suður spilar fjóra
spaða:
s
H
T
L
S 9-7
H G-9-4-3
T K-8-2
L K-D-G-8
S
H
T
L
Á-8-3
K-5-2
G-7-4-3
7-4-3
S 6-5-4
H D-IO-8-6
T D-9-5
L 9-6-5
K-D-G-10-2
Á-7
Á-10-6
Á-10-2
Vestur lætur laufakóng. Spil
norðurs koma á borðið og suður
fer að athuga möguleika sína. Það
eru tveir tapslagir í laufi. Þess utan
eru tveir tapslagir í tígli, nema að
austur eigi hjónin og þá helst
blönk. Eða þá að austur eigi háspil
og eitt lágspil. Liggi spilin þannig,
þá getur suður minnkað tígul tap-
ið niður í einn, með því að svína
tíunni. Þegar hann svo seinna tek-
ur á ásinn, þarf háspil austurs að
falla í. Suður getur einnig spilað
uppá að með háspili vesturs sé að-
eins eitt spil. í slíku tilfelli lætur
hann tígulsexið frá eigin hendi og
spilar á gosann í borðinu. Vilji
vestur fá á kónginn þarf hann að
taka strax á hann, því annars get-
ur hann lent í hálfgerðri kast-
þröng með hann seinna meir.
Taki vestur á kónginn, getur suð-
ur svínað fyrir drottningu austurs.
Möguleikar suðurs á að tapa að-
eins einum slag í tígli eru ekki
miklir. En gæti hann þvingað and-
stæðingana til þess að spila litn-
um, þá verða líkurnar betri og þá
ætti hann ekki að þurfa að tapa
nema einum slag þar.
Borðið á aðeins þrjú tromp, en
andstæðingarnir fimm. Vonandi
liggja þau tvö og þrjú. En þó að
þau liggi þannig, þá getur einangr-
unin ekki orðið fullkomin. En suð-
ur gerir að sjálfsögðu það besta
sem í hans valdi stendur.
Hann byrjar á því að gefa laufa-
kóng vesturs. Ef andstæðingarnir
hætta við laufið, þá aukast mögu-
leikarnir á því að suður geti notað
fjórða tígulinn og kastað einu laufi
í hann. En vestur heldur áfram
með laufadrottningu. Nú er nokk-
urn veginn ljóst að vestur á líka
tígulgosann. Því er möguleiki á að
spila honum inn. Eigi hann ekki
nema tvo spaða, þá lánast
einangrunin.
Suður tekur því laufadömuna
með ásnum. Þá lætur hann spaða-
kóng og síðan dömuna. Nú kom
nían frá vestur, svo að síðasta
trompið er því sennilega hjá aust-
ur. Trompi suður í þriðja sinn, á
borðið ekkert tromp og missir
þess utan innkomuna á spaða
ásinn. Vestur gæti því spilað
hjarta, eða laufi og gert spilaran-
um lífið leitt.
Eftir að hafa spilað trompinu
tvisvar, spilar suður þrisvar sinn-
um hjarta og trompar það þriðja.
Austur á eitt tromp eftir, en að
öðru leyti er einangrunin fullkom-
in. Þá er komið að því að spila
laufatíunni. Ef vestur ætti síðasta
trompið myndi hann örugglega
spila því. Þá væri einasti mögu-
leiki suðurs að tígulhjónin væru
hjá austur.
Eins og spilin liggja, þá á vestur
ekkert tromp til þess að spila.
Hann neyðist því til þess að gefa
suður einn slag. Spili hann hjarta
eða tígli, þá er það í tvöfalda eyðu.
Suður trompar með ásnum í borði
og kastar tígli. Nú tapar hann að-
eins einum tígulslag. Spili vestur
tígli, tekur hann slaginn heima og
á báða slagina sem eftir eru.
VEÐRIÐ
SKÁKÞRAUT
LAUSN Á KROSSGÁTU
Gerterráð fyriraustan —
og norðaustan átt um helg-
ina, sem hægt breytist í
norðanátt. Það snjóar á
okkur áfram en kólnar ekki
heldur helst hitastig svipað
og verið hefur. Ef menn
hafa ráðgert Ferðalög er
þeim vissara að hugsa sig
um tvisvar því færðin var
þung fyrir og þyngist enn
með vaxandi fannfergi.
31. Úr tefldu tafli
Svartur á leik
32. Gorgiev
Hvítur á að vinna
Lausn á bls. 27
6 fí B S £ s ■ - Þ
H fí N 1 • K R U m m 1 ■ T 0 S s fí R
fí r fí L L ■ fí V fí J ■ H ö 6 V fí R fí
H 'fí P u 6 / R fí K fí P fí V U R E R 1 L
R fí r fí D fí L r fí L fí V N fí R R fí ■ L
U G G fí R B L fí u D fí R 1 • V R 0 r T fí •
fí N N • 3 P fí rí A/ - r r ■ fí U fft fí • R U m
L fí F rí 1? Æ V V fí R • fí N G R fí - V fí í? fí
E 1 R E R / L / N fí R fí N • S V 7 N • l<
H • p fí m U R U T fí s r 5 K o R r u R
• N ft D u • N 'fí G R fí N N fí R N 1 R • fí N ’fí
• V fí K rí fí V u R - 6 R N fí - N i D R 1 D
V E / R R N • fí V 1 L fí R K u N N F p R 1
hvpiN
LimUfi
þK£F
P/ Lfí
LuRr/AR

BotZG

TL

vzúflf?
L-)ÓÐ
R/KFf
TAl-fí
ÉL-DFí.
£R/ll
TuSKfít/
Hv'iliR
VpoRl
MflD/r
uR
£NV.
OfffílZ
FLH<-
uR
nmfí
BoR
VfíuB'
’fí Lt'ih
SVIVl
bfU
REIPI
r
þfkiór'
Riz
RKKfíR
'/ Tá<H
SfímUL.
SKtiLt
5K£miL
fíULfí
TEP
VjÚPT
5FUZ&
PR
ífíoR
S/O.
6R£lfí
IR
REF5
/N6u
JftPLR
L
Uyfíft
£/RS
>
B£l5l<
L>R
VfíÐ
SORáfíl?
LE/K
5 fíPIST-
Fpfí/r
K/f£m
V/r/fí

ST/tua/
■spfít..
fL ■ 3
p/hS
fívtXr,
v/Etu
PK
mvfífíii
6RN6
S£ TUfí
VE/6JU
XEINb
Fjftm
TUN6L
Ey kt.
mfí Rk
3oli
/?öSJ<
rbsnsl
fíF, ,
TuN!
ay&ju
HEit/
HjRRft
L
YINNfí
Konu
SEUfftl
£/J2).
SKjot
O
'F’
5 W£)
*
HfíPp
B/DlR
Kjó T
SkroKK
NiyftNi
MKKTiz
P
LEI
'ONífú-
þp/RR
ffÖLft
KEYRt>i
fljot
/Ð
5 LIT-
IN/Sl
PELPfí
LoSfí
Nfí -
r&o /
22 HELGARPÓSTURINN