Helgarpósturinn - 26.04.1984, Blaðsíða 13

ég. Jæja, það er kannski ekki alveg rétt. En
maður getur ekki verið góður í þessu nema
maður sé sterkur, maður þarf að vera sterkur til
að byggja upp góða vöðva.
Heldurðu að þú gætir barið mig? Sjálfur er ég
þess fullviss að svo sé...
Ég er enginn slagsmálahundur ef þú átt við
það, gæti aldrei lamið neinn. Nei, ég gæti örugg-
lega ekki lamið þig.
Hún er reyndar höfðinu lægri en ég, samt er
ég ekki viss um nema hún færi létt með að tuska
stólsetumenn einsog mig til. Handleggimir em
þéttir...
Ég er að vísu sterkari en margir strákamir
sem koma hingað inn cif götunni, heldur hún
áfram. En þegar þeir fara að æfa verða þeir fljótt
sterkari en ég.
Djöfull ertu ógeðsleg!
Verðurðu ekki fyrir miklu umtali og aðkasti
frá alls konar ókunnugu fólki? Ég hef til dæmis
heyrt kjaftasögur, um hormóna og þessháttar...
Já, mér f innst oft að fólk reyni af öllu hjarta að
líta niður á mig og setja út á mig. Ég er auðvitað
aðal hormónatröllið í bænum, lifi bara á hor-
mónatöflum. Aðrir koma til mín og segja: djöfull
ertu ógeðsleg! eða eitthvað í þeim dúr. Nú hef
ég orðið íslandsmeistari í þessu þrjú ár í röð og
þá er kannski ekki nema eðlilegt að einhver
kjaftagangur fari af stað. Ef fólk hefur ánægju af
þessu, þá má það hafa sínar kjíiftasögur í friði
fyrir mér. Ég reyni að láta það ekki hafa áhrif á
mig.
Margir halda að vaxtarræktarfólk hljóti að
vera talsvert miklu heimskara en „normai" fólk-
ið?
Leyfum því bara að halda það... ansar Hrafn-
hildur stuttaralega, álítur jjessar aðdróttanir
greinilega ekki svaraverðar.
En er ekki leiðinlegt að vera eilíflega að ham-
ast í þessum tólum og lyfta lóðum?
Þetta er erfitt og þetta krefst rosalegssjálfs-
aga. Maður verður að gefa allt, annars nær mað-
ur engum árangri. Svo þarf maður líka að passa
uppá það hvað maður étur, það er ömurlegt að
þurfa alltaf að passa uppá matinn. Eiginlega það
leiðinlega í annars skemmtilegu sporti. En nátt-
úrlega verður maður þreyttur á þessu öðru
hvoru, það kemur í mann smáleiði og þá er
ekkert annað að gera en að hvíla í smátíma, viku
eða svo. Maður verður að læra að spila á
skrokkinn á sér. Þegar ég verð leið tek ég nokkra
daga til að æfa mig, hleyp, fer í badminton eða
bailett. Líkaminn verður að fá hvíld - það er
ekki síður mikilvægt en að æfa.
Fiskur í morgunmat
Segðu mér, hvemig er týpískur dagur í lífi
þínu, dagur í lífi keppniskonu í vaxtaríþróttum?
Ég vakna svona klukkan níu-hálftíu. Ég verð að
fá mikinn svefn, mína átta tíma. Annars er ég
hálf slöpp og líður ekki vel. Síðan byrja ég dag-
inn á því að elda fisk - það var erf itt að venja sig
á það í upphafi, en nú hef ég komist upp á Iagið
með að gera það á hverjum morgni. Það er eins
konar morgun-hádegismatur. Síðan gleypi ég
fullt af vítamínpillum. Veistu hvað ég gleypi
margar vítamínpillur á dag?
Nei, svara ég forvitinn. Tíu?
Svona áttatíu á dag, fullyrðir Hrafnhildur. Það
em nú öll hormónin, jurtavítamín, náttúmleg
vítamín. Nú, eftir þennan morgun-hádegismat
er ég komin á æfingu svona hálftólf-tólf og æfi
í svona tvo tíma. Svo fer ég heim og fæ mér
skyr, brauð og egg eða eitthvað svoleiðis. Því-
næst kem ég aftur hingað uppeftir og vinn til
svona tíu. Þannig em nú flestir mínir dagar
meira eða minna.
Snýst ekki allt líf ykkar Vcixtarræktarfólksins
um kaloríur, spyr ég munandi eftir að hafa lesið
að Jón Páll hafi minnkað kaloríuinntöku sína úr
10 þúsund kaloríum á dag niður í 18 hundmð
áður en hann sló í gegn á sviði vaxtarræktar-
innar. Hvað inbyrðim margar kaloríur á dag?
Svona þrjú þúsund. Það fer svolítið eftir því
hvað er að gerast. Ef það er mót framundan, þá
er það eitthvað minna.
Þú vinnur héma uppfrá sem leiðbeinandi. Er
það þinn eini starfi?
Já, sem stendur. Reyndar er ég menntaður
sjúkraliði og hef unnið við það öðm hvom. Satt
að segja leiðist mér það starf hálfpartinn. En
það er náttúrlega ágætt að geta hlaupið í það
þegar mann vantar pening. Eg vann til dæmis
sem sjúkraliði um jólin síðustu - það er vel
borgað á jólunum.
Hefur þér aldrei dottið í hug að fcira í íþrótta-
kennaraskólann, þú sem ert svona mikil sport-
manneskja?
Jú, ég var að velta því fyrir mér einu sinni. En
þá var ég með asma og gat ekki synt og gat ekki
heldur verið á skíðum útaf hælunum, svo það
kom eiginlega ekki til greina. Ég hefði orðið að
sleppa heilmörgum námsgreinum.
Hinir gera sama gagn
Langar þig aldrei til að delera, sleppa gjör-
samlega fram af þér beislinu...?
Vera algjör subba meinæðu, bætir Hrafnhild-
ur um betur og glottir. Drekka mig útúr. Ef það
er mót framundan geri ég ekkert sem gæti
skemmt fyrir mér. En þegar er hvíldar- og upp-
byggingartí'mi, þá læt ég ýmislegt eftir mér sem
mig langar ailtaf til að gera. Fæ mér í glas, mér
þykir til dæmis gott að fá vín með matnum. En
ég reyki aldrei.
Attu þér einhver áhugamál fyrir utan sportið?
- Nauðsynleg spuming; við lifum jú í hinu mikla
hobbíþjóðfélagi...
Hrafnhildur veltir vöngum, hristir svo haus-
inn:
I rauninni ekki. Ég hef gcimcin af því sem ég er
að gera, fíla í botn að vera í þessu sporti!
Onnur bráðnauðsynleg spuming: karlmenn.
Laðast Hrafnhildur meira að vaxtarræktargæj-
um en öðmm karlmönnum?
Ja, mér finnst skrokkurinn á þeim fcillegri. En
einsog ég hef einhvem tíma sagt áður, þá gera
hinir sama gagn...
Ekki laust við að það örli á írónískum glampa
í augunum.
Áttu mann?
Ég er í sambúð. Nei, hann kvartar ekki. Hann
er sjálfur í djassballett, hleypur og stundarýms-
ar íþróttir. En hcmn er ekki í vaxtarræktinni.
Þetta samband væri líklega ómögulegt ef ég
væri ein um að vera svona.
Þú hefur ekki velt fyrir þér bameignum, gæti
það farið saman bamsfæðing og vaxtarrækt?
Nei, ég er ekkert á þeirri línunni. Ekki ennþá.
Ef það mundi gerast, þá yrði ég náttúrlega að
taka því. En ég hef ekkert velt því sérstaklega
fyrir mér. En auðvitað mundi bamsfæðing setja
stórt strik í reikninginn.
Vil ekki verða feitkerling
Stefnirðu kannski á það að vera vaxtar-
ræktarkona fram á efri ár? Hrafnhildur hafði
áður tjáð mér að hún væri 25 ára, eldgömul,
einsog hún orðaði það.
Ég hætti þegar ég er búin að fá nóg. Annars
eru margar hundgamlæ konur að keppa í
þessu, sú elsta sem ég veit um er 42 ára. Ég held
allavega út í 5 - 6 ár í viðbót. Ég á líka eftir svona
tvö ár í það að verða ánægð með sjálfa mig. En
það er allt að koma. Og ég mun alltaf reyna að
halda mér í einhverju formi, ég vil ekki verða
feit kerling þegar ég verð stór...
Ég spurði þig áðan hvort vaxtarræktarfólk sé
heimskara en annað mannfólk - þarf maður
ekki að vera alveg manískur til að standa í
þessu?
Kannski. Margir em mjög hissa á því að ég
skuli nenna þessu. Margir vom til dæmis mjög
hissa á því að ég skyldi ekki fara í sumarfn' í
fyrra af því ég var að æfa. En mér hefndist líka
fyrir það, mér hefði verið nær að reyna að hvíla
mig svolítið. Það fór allt í klikk, vöðvabólgur og
vesen. En svona gengur þetta fyrir sig, maður
lærir smátt og smátt á sjálfan sig, maður verður
að reka sig á til að læra.
Meðan við spjöllum hefur smátt og smátt verið
að færast líf í salinn, nokkrir hressilegir náungar •
em farnir að fikta í tólunum og lóðunum, ærið
gróandalegir á skrokkinn og horfa dálftið undir-
furðulega á fölan og grautarlegan blaðamann-
inn. Þeir reka upp hlátursroku þegar þeir heyra
næstu spurningu.
Sjálfselska og sjálfsdýrkun
Er þessi vaxtarrækt ekki eintóm sjálfselska
og ónáttúmleg sjálfsdýrkun?
' Það ber enginn meiri virðingu fyrir þér en þú
sjálfur, skýtur sá inní sem hló hæst. Svo er hann
á braut.
Hrafnhildur veltir þessu fyrir sér andartak.
Kannski finnst henni spumingin ekki svaraverð.
Svo segir hún hugsi:
Ég er sjálfsagt sjálfselsk. Það er mér hjartans
mál að standa mig sem best í þessu, það finnst
mér skipta mestu máli, að standa sig vel. Maður
eyðir náttúrlega rosalegum tí'ma í sjálfan sig. En
það gerir heldur enginn cinnar.
Er það ekki skrítin tilfinning að sýna sig hálf-
ber uppi á sviði fyrir framan f jölda manns?
Fyrst var það erfitt, vissulega. Nú finnst mér
það rosalega gaman, þetta á vel við mig og mér
líður vel meðan ég er að þessu. Og úr því mér
finnst gaman, þá hlýtur auðvitað allt að ganga
betur. Satt að segja var ég feimin hér í eina tíð,
rosalega feimin. Það er að skána, enda dugir
ekkert annað á mótum en að koma óhræddur
fram og standa sig. Nú em áhorfendur meira að
segja farnir að hafa hvetjandi áhrif á mig, til
dæmis í „free-pósinu“ á ísíandsmótinu, þá gekk
allt upp þegar ég þurfti mest á því að halda.
Hrafnhildur horfir á mig spyrjandi augnaráði
- skilur hann slettuna? Ég kinka kolli: free-pós
= frjálsæ stellingar... Flestir muna sjálfscigt eftir
þessu úr sjónvarpinu.
Að ég sé fúlskeggjuð...
Hormónin aftur. Það er mikið rætt um lyfja-
tökur íslenskra fþróttamanna um þessar mund-
ir. Þekkir Hrafnhildur dæmi þess að íslenskir
vaxtarræktarmenn byggi sig upp með hormón-
um?
Maður er alltaf að heyra sögur um að hinn og
þessi taki þetta og hitt. Ég þori ekki að fullyrða
um það. Svo heyri ég líka sögur um að ég sé
fúlskeggjuð og svo framvegis. Ég held að það
kæmi nú fijótt í ljós ef kvenfólkið færi að neyta
hormóna. Maður hefur jú ekki nema einn
skrokk og það er aldrei að vita hvaða áhrif
svona lyf haia þegar fram líða stundir.
Hrafnhildur er einsog áður segir þrefeúdur
íslandsmeistari í vaxtarrækt kvenna. Auk þess
hefur hún tvívegis keppt erlendis, fyrst á
Evrópumóti og síðan á Heimsleikum kvenna.
Um næstu mánaðamót fer hún aftur til keppni á
Evrópumóti - ef axlimar halda síðan helvítis
strætóinn keyrði á mig, segir hún og bætir við
að hún geti ekki æft eins og hún vildi þessa
dagana.
Evrópumótið var alveg lost, segir hún. Ég var
svo langt á eftir hinum, algjör rati. Heimsleik-
arnir í fyrra vom strax skárri, maður er smátt og
smátt fæinn að geta keppt við þá sem em í
þessu erlendis.
Er í raun að nokkm að keppa fyrir þig lengur
hérna á íslandi verandi þrefaldur meistari?
Langar þig ekki að reyna getu þína útí' hinum
stóra heimi?
Égvildi gjaman búa í Kalifomíu í svona eitt ár
og æfa og keppa þar. Keppnismennimir héma
em ekki nema svona þrjátíu og mér f innst vanta
fleiri í sportið, meiri samkeppni. En manni
finnst vanta áhuga á því að rífa þetta upp.
Stjómin í félaginu er handónýt - ég á víst að
heita gjaldkeri í henni. Formaðurinn fór ekki
alls fyrir löngu til Kalifomíu til að æfa og hringdi
svo nokkm síðar og sagðist vera hættur. Þannig
þurftu ég og fleiri keppendur að standa í alls
konar reddingum fyrir síðasta mót, náttúrlega
ættu einhverjir aðrir en keppendumir að
standa í slíku. Ég mættí kannski nota tækifærið
til að auglýsa eftir einhverjum til að taka þetta
að sér...
Því er komið á framfæri: vaxtarræktarfólk
óskar eftir stjómanda og skipuleggjanda....