Alþýðublaðið - 05.04.1927, Blaðsíða 4
4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Látið ,Hreyfil‘annastviðgerðirá bifreiðnm yðar. Simil9»4
óskaskeyti komu félaginu frá Aj-
iþýðusambancli Jslands, yíirstand-
andi fundi fulltrúaráðs verkiýðs-
félaganna, Jafnaðarmannafélagi
Islands, Iðnaðarmannafélaginu,
Saga Islendpig.i í N.-Dakota
eftir Pórstínu Jackson, sem mönn-
um er kunnug frá dvöl hennar
hér síðast liðið sumar, er nú
komin hingað. Stór bók og hin
prýðilegasta að öllu leyti. Vil-
hjálmur Stefánsson skrifar dálít-
inn inngang að bókinni og lýkur
honum með þessum orðum: „Hún
(þ. e. höf.) hefir gilda ástæðu til
þess að vera stolt af þessari fram-
kvæmd sinni og við Islendingar
til þess að verá stoltir af henni
fyrir að hafa svo vel af hendí
leyst jafnvandasamt og gagnlegt
starf.“
og árangnrinn samt svo góður.j
Sé pvotturinn soðinn dálítið með FLIK-FLAK, pá losna ;
óhreinindin; pvotturinn verður skír og fallegur og hin fína,
hvíta froða af FLIK-FLAK gerir sjálft efnið mjúkt.
Þvottaefnið FLIK-FLAK varðveitír létta, fína dúka gegn
sliti, og fallegir, sundurleitir dúkar dofna ekki.
FLIK-FLAK er pað þvottaefni,. sem að öllu leyti er hent-
ugast til þess að pvo nýtízku-dúka. Við tilbúni • g pess
eru teknar svo vel til greina, sem framast er unt.'allar pær
kröfur, sem nú eru gerðar til góðs þvottaeíni;.
ElífflkassaSai á Islassdl:
I. Brynjéllssom & Kvaran!
Akureyrardeild H. 1. P., Félags-
og ísafoldar-prentsmiðjum og
Saltkjðt
5® aaara -/2 kg. Ak anes-
katöflu , ný teknar upp
úr jörðinni, 40 aura 1 kg.
Theodór NJIprgelrsson,
Nönnugotu 5. — S£mi 951.
Guðmundi Þorsteinssyni og Guð-
mundi Guömundssyni prenturum.
niðursoðna kjötið frá okkur;
pað er gott, handhægt og
drjúgt.
Sláturfél. Suðurlands.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Fasteignastoían, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
i Reykjavík og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Frá Alþýðubrauðgerðinni. Ot-
sala á brauðum og kökum er
opnuð á Framnesvegi 23.
Verzlið uið Vikar.^Það verður
notadrýgst.
Harðfiskur, riklingur, smjör,
tólg, ostur, saltkjöt; alt bezt og
ódýrast í Kaupfélaginu.
Ritstjórl og óbyrgðarmaOa;
Hallbjðn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
hefði mér getað komið tii hugar, að berir
fótleggir sþámannsins gætu borist svona ört,
að hann gæti flogið yfir jörðina með öðrum
eins undrahraða! Ég hljóp á eftir honum; ég
hafði reynt að fylgjast með honum hingað til;
ég ætlaði að gera það, þangað til öllu yrði
lokið, á hvern hátt sem það yrði. Við kom-
um ú't á Breiðgötu aftur, og þar var sægur af
herníannapiltum. Spámaðurinn þeyttist fram
hjá þeim ein's og hundur með blikkdós
bundna í rófuna. Hann 'kom að vegamötum,
vék undan niestii umferðinni; ég ruddist
líka áfram og hratt fðtgangandi. mönnum í
allar áttir. Fóíkið hrópaði; bifreiðarnár blésu;
hermenninur öskrúðu á eftir okkur. Ég fór
að verða’ móður og með dálitlum svima;
húsin tóku að vagga fyrir augum mér; alls
staðar var múgur; hendur gripu i mig og
veltu mér nærri því um koli. En áfram
hélt ég á eftir spámanninum minum með
bera, hraöíara fótlegginá; við hlupum fyrir
annað horn, og þá sá ég markmiðið, sém
hin kvalda sál kepti að, Sankti-Bartóló-
meus-kirkjuna!
Hann stökk upp þre.pin og tók þrjú í tinu
og ég á eítir og tók fjögur i einu. Hann
hratt upp hurðinni og hvarf inn. Pegar ég
kom inn, þá var hann kominn hálfa leið inn
ktrkjugöngin. Ég sá fólk í kirkjunm' stökkva
á fætur og hrópa upp yfir sig af un.chun;
einhverjir þrifu í mig, en ég sleit mig laus-
an, — og nú sá ég spámanninn taka undir
sig þrjú heljarmikil stökk. Fyrsta stökkið
hljóp hann upp altarisþrepin, annað upp á
altarið, þriðja upp í málaðan gluggann.
Þar snéri hann sér við, og ég sá framan í
hann. Rauðflekkótt skikkjan féll að berurn
fótum hans; reiðin og bræðih hvarl úr and-
iiti, han.s, og það varð aftur eins blítt og
viðkvæmt og unt var vegna málningarinnar.
Hann bandaði til mín hendinni eins og til
þess að gefa mér merki um að konia ekki
nær og láta hann í friði. Ég rakst á einn
kirkjustólinn, uppgefinn og með svima, féll
síðan niður í sætið og laut höfðinu fram ,á
handieggina.
LXIII.
Ég veit ekki vel, hve langur tími leið eftir
þetta. Ég fann, að komið var við öxlina á
mér, og að einhver var að hrista mig til.
Mér var orðiö illa við hendur, sem ætluðu að
gripa mig, svo að ég reynrli að hrista þessar
af mér. En mér tókst það ekki, .og cg heyrði
rödd, sem sagði: „Þér verðið ao standa up.p,
vinúr minn! Það er kominn tími til jress að
loka. ErúO þér veikur?"
Ég leit upp, og fyrst varð mér litið á
myndina uppi yfir altarinu. Hún var alveg
hreyiingarlaus. Og — þótt undarlegt mætti
virðast það var enginn vottur eftir af
málningu hvorki á andlitinu né á skikkjunni!
Myndin var virðuleg og háleit, með geisla-
Iraug yfir höfðinu, — í stuttu máli: Það var
nákvæmlega sarna giermyndin, sem ég hafði
horft á frá bernsku.
„Hvað er að?“ spurði röddin við hiið mér;
ég leit við og þekti séra Simpkinson. Hann
þekti mig líka og sagði: „En, Billy! Hamingj-
an sanna! Hvað hefir komið fyrir?“ Ég var
utan við mig og tók um kjálkann á mér.
Ég fann, að ég hafði höfuðverk, og það voru
eymsli í kjálkanum. „Ég, — ég —,“ stam-
aði ég. „Bí'öiö þér augnablik!" Svo bætti
ég við: „Ég held, að ég hafi meitt mig.“
Ég reyndi að hugsa ntig um. Hafði mig veriö
að dreyma, og ef svo var, hvað mikið var
|)á draumur og hvað veruleiki? „Segið mér!“
sagði ég, „er kvikmyndalei.khús hér í ná-
grenninu?"
„Já, það er það,“ -svaraöi hann. „ExceJsior-
leikhúsið."*
„Og hefir eins konar uppþot verið þar?“