Helgarpósturinn - 19.07.1984, Blaðsíða 18

abriel 0ruggir
höggdeyfar
Á GÓÐU
VERÐI
Póstsenduin
samdægurs.
Úrvalið er
hjá okkur
Sími 36510-83744
6.5. varahlutir
Hamarshöfða 1.
PARKET
Nýtt Nýtt
Einu sinni enn er Tarkett-parket í far-
: arbroddi í parket-framleiðsiu.
• Á markaöinn er nú komiö parket meö
nýrri lakkáferö, sem er þrisvar sinnum
endingarbetri en venjulegt lakk.
• Veitir helmingi betri endingu gegn risp-
um en venjulegt lakk.
• Gefur skýrari og fallegri áferö.
• Betra í öllu viöhaldi.
• Komiö og kynnið ykkur þessa nýju og
glæsilegu framleiöslu frá Tarkett.
• Alger bylting á íslenska parket-markaö-
inum.
Harðviðarval hf.,
Skemmuvegi 40, Kópavogi,
sími 74111.
Þingvellir:
HILLIR UNDIR
RYKLAUSAN ÞINGVALLAHRING
Þegar útlendingurinn í gulu
regnkápunni strippar sig af flíkinni,
þá er hægt að mæla með íslensku
veðurfari. Helgarpóstsmenn sáu
þetta reyndar með eigin augum
núna fyrstu helgina í júlí. Hópar
erlendra ferðamanna voru þama á
ferð, og þúsundir innlendra sól-
dýrkenda.
Við mælum rejmdair með Þing-
völlum í svona veðri, en slíkt verð-
ur víst ekki hægt að ábyrgjast allt
sumarið. Sólbaðið þama eystra er
hreint afbragð, mun betra en á allt
of heitri sólcirströnd, náttúran
mcirgfalt fegurri, það dylst engum.
Syðra er að vísu hægt að fá sendan
svaladrykk á sundlaugarbarminn;
það er ekki hægt inni í Boiabás.
Og tcilandi um Bolabás, — þá
dettur okkur í hug hvar í veröidinni
Vegagerðinni hefur tekist að út-
vega þetta ógnariega vegagerðar-
efni, sem er í spottanum frá mal-
bikaða kaflanum, framhjá Skógar-
hólum og inn í Bolabásinn. Hvílíkt
stórgrýti!
Þjónustumiðstöðin á Þingvöll-
um er hið mesta þarfaþing og selur
dvarargestum í þjóðgarðinum
nánast flest sem til þarf, en í Val-
höll er sem fyrr allan beina að fá,
gistingu ef menn vilja, góðan mat í
veitingasal, og þar em vínveitingar
fyrir þá sem það vilja. Flestir láta
sér þó greiniiega nægja að renna
við í sjoppunni meðan verið er að
fylla bensíngeyminn.
Þegar blaðamaður átti leið um
hlaðið á Þingvallabæ var Stein-
grímur forsætisráðherra, kona
hans og ungur sonur að kveðja eft-
ir boð með Schluter hinum danska.
Sonurinn myndaði af kappi fugla-
lífið af mikilli bjartsýni, en föðum-
um fannst fjarlægðin um of fyrir
slíka myndatöku. A hlaðinu sveim-
uðu ferðamenn í hitasvækjunni og
knúðu dyra á litlu kirkjunni, —
sem var læst, því miður.
Þar er að skoða merkar altaris-
töflur og alveg einstaka stemningu.
Við Peningagjá veir og slangur af
fólki. Merkilegt er það annars á
þessum helga stað þjóðcirinncir
hvað upplýsingar eiga lítið upp á
pallborðið. Skilti með nöfnum og
örfáum upplýsingum em nánast
hvergi. Kemur þetta leiðinlega út
fyrir ferðcimenn, og þá sama hvað-
an þeir eru ættaðir.
Tillaga okkar er að átak verði
gert í þjóðgarðinum í því skyni að
fræða fólk meira en nú er gert.
Einnig ætti að vera til sölu stutt-
orður uþplýsingabæklingur um
staðinn. Erlendis er síkt gefið út af
minna tilefni, en mælist hvarvetna
vel fyrir.
Gjábakkavegur svokallaður
virðist stöðugt svolítið afsíðis á
staðnum. Þama er þó glæsilegur
akvegur og útsýni yfir staðinn með
eindæmum fögur. Vegurinn var
upphaflega gerður vegna þjóð-
hátíðar 1974, en svo fór eins og
margir vita, að sárafáir notuðu
veginn, enda hafði mönnum víst
láðst að upplýsa nægilega um
þennan veg.
Fyrir Reykvíkinga, sem ekki hafa
nýlega lagt leið sína til Þingvalla
eða farið Þingvallahringinn er rétt
að geta þess átaks sem orðið hefur
í vegcimálum síðciri árin. Frá vega-
mótunum við Mosfellsdal em nú
13 kílómetrar vegar undir bundnu
slitlagi, og þeim kflómetrum á að
fjölga í sumar. Semsé helmingur
ieiðarinnar til Þingvalla er skikkan-
legur, afganginn af veginum ágæt-
ur, en rykið tekur út yfir allan
þjófabálk; óhollt, hættulegt og
stuðlar að minnkandi ferðamcinna-
straumi og bilunum í ökutækjum.
Þingvöllur er hinn piýðilegasti
ferðakostur, hvort heldur er fyrir
Reykvíkinga eða aðra landsmenn.
Þangað er upplagt að fara með
tjaldið og slá þar upp helgarbúð-
um, grilla og hcifa það notalegt.
Loftslag er með cdlt öðm og betra
móti en í Reykjavík, enda kular þar
ekki frá opnuúthafi.
Lyngdalsheiöi:
VANDAMÁLIÐ SEM SNARRÁÐI
RÚTUBI'LSTJÓRINN LEYSTI
Fréttamaður Helgarpóstsins var
að ferðcist um fagra staði á Suður-
landi á dögunum og átti þá leið um
Lyngdalsheiði. Ók sem leið liggur
frá Þingvöllum eftir Gjábcikkavegi
og yfir heiðina til Laugcirvatns. Á
einum stað á veginum þurfti að
mæta hópferðabifreið frá Helga í
Gröf, HP-rútu. Þama vom góð ráð
dýr. Báðir reyndu ökumenn sitt ítr-
asta, en því miður. Vegurinn var of
mjór fyrir báða.
Bílstjórinn þumlungaðist áfram
og hcillaði rútunni ískyggilega, fjar-
lægðin milli bíla aðeins örfáir
sentimetrar.
En það er ekki að spyrja að Jress-
um vönu mönnum á stóm rútun-
um, sem aldrei hlekkist á, enda
þótt bílarnir séu ekki beinlínis
sniðnir fyrir íslenska vegi. Hann
kom út og hafði með sér nokkra
káta sveina frá Svíþjóð. Næst var
lausu grjóti kastað burt, síðan vcir
blaðamannsbílnum lyft að aftan,
— og bílarnir gátu haldið hvor sína
leið.
Álit okkar á þessum dugmiklu
bílstjómm vex stöðugt, þeir em al-
mennt talað einstaklega úrræða-
góðir og taugasterkir menn.
18 HELGARPÓSTURINN