Helgarpósturinn - 02.08.1984, Blaðsíða 7

| Mórallinn er góður hjá þessari ein-
kynja fjölskyldu sem lætur sér ekki
allt fyrir brjósti brenna.
g Menn ruglast algjörlega í sólarhringn-
um, tapa tímaskyninu og verða fram-
lágir þegar dregur að hausti.
B Á frívöktunum er lagt á stundarflótta
frá mikilli vinnu með aðstoð hass eða
brennivíns.
| Unnið er að því að gera Hvalstöðina í
Hvalfirði að alþjóðlegri vísindastöð.
Michiya Arakawa kjötvinnslu-
meistari ásamt félaga slnum
úr fínskurðinum. Þeir eru
hérna ( kókpásu, sem ku vera
harla sjaldgæf sjón, en Japan-
irnir f Hvalstöðinni þykja hinar
mestu hamhleypur til verka.
Þeir eru í stöðinni á vegum
kaupanda afurðarinnar (
heimalandi sfnu. Að baki fé-
laganna grillir ( Sighvat Karls-
son,frystihússtjóra á staðnum
en guðfreeðing ella.
eftir Sigmund Erni Rúnarsson myndir SER
Hvalfjörður. Innst inni í þessum
óskaplega firði er sólarhringurinn
óvenjulegur. Hann markast ekki af
neinum tuttugu og fjórum stundum,
birtu eða myrkrí, svefni eða vöku,
hungri eða fylli, heldur vinnu. Lífið i
Hvalnum er vinna. Þetta fimm stafa
orð tifar ákaft í hjörtum starfsmanna
allan tímann, sumarið á enda.
Þú ert til dœmis rœstur á hádegi,
skóflar í þig mat og mcetir síðan á
planið og ert þar að ncestu átta tíma
án pásu. Þá faerðu að éta, kemst svo
í koju, en ert vakinn fjögur að nóttu,
aftur á planið og köttar fram á há-
degi Þá á víst að heita kominn nýr
dagur, en þú veist varla af því, enda
skiptir það þig engu máli. Það eru
allir dagar eins í Hvalnum, nema
sautjándi júní. Þá fœrðu kjúklingað
borða. Og líka hitt: Það er hefð að
flagga alltaf á sunnudögum undir
Þyrli. Þannigfcerðu vissu fyrir því að
ný vika er í uppsiglingu.
,,Þetta er dálítið ruglingslegt sam-
félag hérna. Menn missa allt tíma-
skyn, allan ballans í tilverunni",
segir mér vanur hvalskeri á meðan
hann gengur í skrokk á skepnunni á
planinu og sundrar henni. Svo bcetir
hann við með dcesi um leið og hann
bregður brýni á flensihnífinn sinn:
, .Þetta er bara svo andskotí sálfrceði-
legt. Tímaruglið virkar á mann inn-
an frá. Ogmókið maður; égget bara
sagt þér, að stundum veit ég hrein-
Stefán Jónsson, einn reyndasti flensar-
inn í Hvalnum, bregður brýni á kutann.
Skarphéðinn Sigurðsson, elsti hvalsar-
inn, verður sjötugur á árinu.
lega ekkert af mér héma á svæðmu,
stend kannski fastar á því en fót-
unum að ég sé ennþá í fasta svefni
uppi í koju. Þetta er svo klikkað.
Mest maður sjálfur þó. Hvalmenn
eru ekki eðlilegir.''
Þad vinna um sextíu menn viö
vinnslu hvalsins í landi. Þeim er
skipt á tvær vaktir sem bera nöfn
verkstjóra sinna; Andrésarvakt og
Magnúsaravakt. Þessar vaktir sjá
lítid hvor til annarrar. Við vakta-
skiptin kasta menn þó kveðjum sín
í milli en það fer lítið fyrir samræð-
um, enda er sú vaktin sem er að
yfirgefa planið jafnan orðin ör-
þreytt, hungruð, syfjuð og þar af
leiðandi framlág, en sú sem er að
taka við eins og svefngenglar á að
líta sem hrollur fer um þegar litið
er út á planið og það sem bíður
næstu átta stundir.
Sjá næstu sídu.