Helgarpósturinn - 30.08.1984, Síða 1

Þessi byrja í 6 ára bekk í haust.
REIKNINGUR OG FRÍMÍNÚTUR
— Rabbaö viö fóstrur og krakka á Skóladagheimilinu Langholti
Það var ánægjulegt að hverfa um
stund úr fjárhagsáhyggjum fullorð-
insveraldarinnar inn í áhyggjulaus-
an heim krakkanna á
skóladagheimilinu Langholti. Við
Jim ljósmyndari knúðum dyra í
þann mund er snæða skyldi
steiktan fisk og kakósúpu. „Ertu
ekki alveg íslenskur," sagði
kotroskinn snáði og starði
opinmynntur á kamerurnar sem
prýddu belg ljósmyndarans. Eruð
þið frá EnnTé sagði annar (við vor-
um enda töff þennan dag).
Steinunn Geirdal, forstöðukona í
Langholti, sagði að heimilið væri
eitt 11 slíkra í Reykjavík og auk
þeirra væru skóladagheimili í Kópa-
vogi, Hafnarfirði og á Akureyri, eitt
á hverjum stað. Nú mun vera rúmur
áratugur frá því fyrsta skóladag-
heimilið tók til starfa. í Reykjavík er
heimilunum plantað nokkuð skipu-
lega niður í hverfin. Þess þarf vart
að geta að heimilin anna engan veg-
inn eftirspurn, biðlistar eins og í
annarri dagvistun. Börn einstæðra
foreldra og námsmanna ganga jafn-
an fyrir. Einstæðir foreldrar greiða
2000 kr. á mánuði fyrir barnið.
Steinunn sagði að skóladagheim-
ili væru gerólík venjulegum dag-
Steinunn Geirdal forstöðukona.
heimilum og leikskólum. Langholt
er rekið algerlega eins og heimili og
börnin læra þar það sem þau ella
myndu læra heima hjá sér. Þau fá
alhliða þjálfun; sauma, smíða og
fara í skoðunarferðir á söfn og fleiri
staði. Á vetrum hafa fóstrurnar visst
eftirlit með heimanáminu en þó er
gengið út frá því að ábyrgðin sé
foreldranna í þeim efnum. Steinunn
Geirdal sagði það að öllu leyti
heppilegast að foreldrar fylgdu
heimanáminu eftir. Hún sagði enn-
fremur að þær í Langholti legðu
áherslu á gott samstarf við skólana
(í þessu tilviki Langholtsskólann).
Börnin fá t.a.m. að bjóða bekkjun-
um sínum og kennurunum á skóla-
dagheimilið. Fóstrurnar fylgjast
jafnframt náið með gengi barnanna
í skólanum.
Þar sem tónninn í Steinunni var
svo góður fiskaði ég eftir neikvæð-
um atriðum, kvörtunartóni. Það
gekk heldur illa; húsið og aðstaðan
voru í góðu lagi, börnin yndisleg og
samstarfsfólkið gott. Steinunn
kvartaði þó undan skammarlega
lágum kvóta til leikfangakaupa.
Langholt fær aðeins sem svarar 700
krónum á barn og augljóst er að það
dugir skammt. Annars taldi hún
laun fóstranna aðal áhyggjuefnið.
„Launin eru skammarlega lág eins
og hjá öðrum uppeldisstéttum". Það
er ljóst af öllu að haustið verður
rautt í skólum og dagvistunarstofn-
unum.
Það er ótrújega erfitt að hafa við-
töl .við börn. Ég er viss um að ég hef
svarað fleiri spurningum en ég náði
að spyrja. Börnin í Langholti höfðu
flest verið í skóla áður þannig að ekki
var nein sérstök eftirvænting í loft-
inu. Þau sem verið höfðu í dagvist-
un áður en skólagangan hófst voru
sammála um að ekki væri mikill
munur á 6ára bekk og leikskóla,
skólagangan virtist hefjast í 1. bekk.
Erfitt var að greina nokkrar línur í
svörum barnanna þegar spurt var
um uppáhaldsfögin. Einn strákur
var þó alveg ákveðinn og svaraði
að bragði; „Reikningur og frímínút-
ur“. Til hvers eruð þið í skóla?
spurði ég. Til að læra, sagði ein; til
að vita eitthvað, svaraði önnur; til
að verða eitthvað, svaraði sú þriðja.
Börnin virtust standa klár á sam-
bandinu milli góðrar menntunar og
spennandi starfa. Þegar undirrituð-
um ofbauð þessi hagsýni barnanna
og spurði hvort lífið gengi virkilega
ekki út á neitt annað en að læra og
vinna var hann umsvifalaust sleg-
inn út af laginu þegar hvatvíst telpu-
korn svaraði: „Jú, jú, ég ætla líka að
sofa“. Störfin sem barnanna biðu
voru ærið mismunandi. Suma
dreymdi hefðarhelgaða drauma,
„flugfreyja, hjúkrunarkona", en
aðrir höfðu djarfari plön. „Ég ætla
að verða geimvísindamaður", sagði
einn harðákveðinn. (Þar er kominn
maður til að sjá um lokaathöfn
ólympíuleikanna í Reykjavík!)
„Mig langar að verða póstkellíng,"
sagði undurblíð stúlka. Strákhnokki
hugðist feta í fótspor föður síns og
verða veðurfræðingur, „en ég ætla
alltaf að spá góðu veðri."
Þrátt fyrir lágan aldur höfðu sum
börnin haft marga kennara, allt upp
í fimm á þremur árum. Ég spurði
börnin að lokum hvernig góður
kennari ætti að vera og hér fylgja
nokkur valin svör: Hann á ekki að
öskra á krakkana. Kennarar eiga að
vera konur. Mér finnst gamlir kenn-
arar bestir. Mér finnst þeir nú verst-
ir. Kennarinn á að vera kona, nema
Matthías var góður en hann var nú
líka soldið gamall. Sumum fannst
spurningin hálf asnaleg og undir-
strikuðu það með svarinu: „Hann á
bara að vera ósköp venjulegur
kennari."
Þegar við Jim kvöddum Langhylt-
inga sullaðist kaffi í mínum maga en
steikta ýsan svamlaði forviða í
kakósúpu að baki kameranna.
SS.