Helgarpósturinn - 29.11.1984, Blaðsíða 12

HP
HELGARPÓSTURINN
Ritstjóri:
Ingólfur Margeirsson
Ritstjórnarfulltrúi:
Hallgrímur Thorsteinsson
Blaðamenn: Jóhanna
Sveinsdóttir, Ómar Friðriks-
son og Sigmundur Ernir
Rúnarsson.
Útlit: Björgvin Ölafsson
Ljósmyndir: Jim Smart
Handrit og prófarkir:
Magnea Matthíasdóttir
Útgefandi: Goðgá h/f
Framkvæmdastjóri:
Guðmundur H. Jóhannesson
Auglýsingar:
Steen Johansson
Markaðsmál, sölustjórn og
dreifing: Hákon Hákonarson
og Sigþór Hákonarson
Innheimta:
Garðar Jensson.
Afgreiðsla: Ásdís Bragadóttir
Lausasöluverð kr. 35
Ritstjórn og auglýsingar eru
að Ármúla 36, Reykjavík, sími
8-15-11. Afgreiðsla og skrif-
stofa eru að Ármúla 36.
Sími 8-15-11
Setning og umbrot:
Leturval s/f
Prentun: Blaðaprent h/f
Umbrot til
vinstri
Á seinustu árum hafa átt sér stað
mikil umbrot í íslenska flokkakerf-
inu, sér í lagi á vinstri kantinum. Al-
þýðubandalagið er þar stærst
flokka og þó svo að fylgishlutur
þess hjá kjósendum hafi ekki
breyst svo miklu nemi hefur það
engu að síður gengið í gegnum
töluverðar breytingar. Skipulag
þess er lýðræðislegra, áherslur í
stefnumálum eru breyttar.
Alþýðuflokkurinn efldist geysi-
lega í kosningum árið 1978 en frá
þeim tíma hefur hann stöðugt
misst fylgi, alveg án tillits til þess
hvort hann er þátttakandi í sam-
steypustjórnum eða í stjórnarand-
stöðu. Tilkomu Bandalags jafnað-
armanna má beinlínis rekja til klofn-
ings í Alþýðuflokknum, þó meira
efamál sé hvort kjósendur þess
hefðu ella kosið Alþýðuflokkinn.
Kvennaframboðin í sveitarstjórnar-
kosningunum seinustu og til Al
þingis hafa svo mest komið við
kaunin á A-flokkunum tveimur,
einna helst þó Alþýðubandalaginu.
Fyrir örfáum mánuðum spratt
svo enn nýtt stjórnmálaafl upp og
nefnist Flokkur mannsins. Þar
standa Samhygðarfélagar að baki
og segja þeir félagatölu flokksins
komna í 3000. Þeim hefur verið lítill
gaumur gefinn í umræðunni en
það gæti þó reynst mönnum dýr-
keypt spaug að vanmeta hugsan-
legan kraft þessa Samhygðarfólks.
Á sama hátt og Bandalag jafnað-
armanna byggir Flokkur mannsins
á kerfisandúð. Reynslan bæði hér á
landi og annarstaðar sýnir þó að
flokkar sem leggja megináherslu á
að ráðast gegn því sem þeir kalla
kerfi geta gert verulegan usla í kjós-
endahópnum í einum kosningum.
Undanfarið hefur umræða um
samráð og jafnvel sameiningu fé-
lagshyggjufólks orðið stöðugt
meira áberandi. HP beinir sjónum
að þessum umbrotum í dag og þar
kemur fram að mönnum hefur
sjaldan verið eins mikið kappsmál
að gleyma gömlum ágreiningsmál-
um sem valdið hafa klofningi
vinstrisinnaðs fólks og oft eiga ræt-
ur í persónulegum væringum for-
ystumanna. Enn blasir þó öng-
þveitið við á þessum vettvangi
flokka en á móti gnæfir öflug sam-
stjórn Sjálfstæðis- og Framsóknar-
flokks sem tekið hefur upp hag-
fraeðikenningar mónetarista, járn-
harða og kalda markaðshyggju
sem tekur auðgildið fram yfir
manngildið, hvað svo sem einstak-
ir framsóknarmenn segja, sem
trúðu á hið gagnstæða. Nokkrir
framsóknarmenn hafa því gengið
til liðs við fólk af vinstri kantinum í
málfundafélögum og til umræðna
um hverníg efla megi veg félags-
hyggjunnar og auka tiltrú á góðu,
gömlu samvinnuhugsjónina.
BRÉF TIL RITSTJÖRNAR
Siguröi A.
Magnússyni
enn svaraö
Það fór sem mig varði í svari
mínu til Sigurðar A. Magnússonar
í Helgarpóstinum 4. okt. si., að illt
væri að eggja óbilgjar.ian, því að
í nýrri grein sinni í blaðinu 8. nóv-
ember snýr hann ýmist út úr orð-
um mínum eða endurtekur stað-
lausar fullyrðingar fyrri greinar
sinnar.
Þegar ég líkti Sigurði við Knút
prest, er „reið jafnan með vopn,
því að hann var ódæll og embætt-
islaus", var ég ekki að finna hon-
um embættisleysið til foráttu eða
hreykja mér yfir hann, heldur átti
ég við það, að við, sem embættum
gegnum og ábyrgðina berum,
sækjum ekki mál á hendur fjár-
veitingarvaldinu með herhlaupi
eða hávaða á almannafæri, held-
ur höfum þar annan hátt á.
Þau mál vinnast sjaldan í einni
atrennu né gerast hlutirnir í snar-
hasti, þótt hinum embættislausa
finnist að svo eigi það að vera eða
geti verið. Þótt smíði Þjóðarbók-
hlöðu, t.a.m., sækist seint, væri
hún naumast komin á þann rek-
spöl sem raun ber vitni, ef yfir því
máli hefði ekki stöðugt verið vak-
að og það sótt af nokkru afli.
Um skatt þann, er várð Sigurði
tilefni fyrir greinar hans, er það að
segja, að Landsbókasafn og Há-
skólabókasafn eru undanþegin
honum, svo að greinarhöfundur
þurfti ekki að vorkenna þeim
hann. Skatturinn er auðvitað jafn-
vondur fyrir því og full ástæða til
að mótmæla honum, en það var
hægt að gera án þess að nota hann
sem átyllu til árásar á Landsbóka-
safn og þá sem þar vinna. Sann-
leikurinn er sá, að vandlæting Sig-
urðar A. Magnússonar vegna
þessa skatts og ónógra fjárveit-
inga til safnanna er meira höfð að
yfirvarpi, aðalatriðið er að þjóna
lund sinni og koma höggi á Lands-
bókasafn og starfsmenn þess í
trausti þess, að alltaf loði eitthvað
við.
í fyrri grein sinni hélt Sigurður
því fram, að megnið af bókakosti
Landsbókasafns væri óskipulagt
og óskrásett, en í síðari greininni
dregur hann í land og talar um „að
megnið af þeim bókum, sem
geymdar eru í kössum í kjallara, á
háalofti og í geymslum úti í bæ, sé
óskipulagt og óskrásett". Hið
sanna er, að nær allar bækur, sem
geymdar eru í kjallara og á efstu
hæð Safnahússins (þar sem Þjóð-
minjasafnið var áður), standa í
hillum, og hið sama er að segja um
þær bækur, sem geymdar eru í
tveimur aðalgeymslum utan
safns, Alþýðuhúsinu við Hverfis-
götu og húsi Sambandsins við
Geirsgötu. Þessar bækur allar eru
á skrá og aðgengilegar, bækur t.d.
sóttar í geymslurnar utan safns
daglega, ef á þarf að halda.
En Sigurður A. Magnússon vill
ekki hafa þetta svo, heldur telur
mönnum trú um, að þarna sé allt
í ólestri. Til þess að fylgja því enn
frekar eftir dregur hann dæmi af
sjálfum sér og segir, að af 35 bók-
um sínum frumsömdum og þýdd-
um séu einungis 14 í spjaldskrá
safnsins.
Sannleikurinn er hins vegar sá,
að af þessum 35 bókum vantar
einungis tvær í spjaldskrár Lands-
bókasafns, en að auki eru í skrán-
um tuttugu færslur á nafni Sigurð-
ar umfram það, sem hann tíundar
í riti sínu Jakobsglímunni.
í efnisskrá blaða og tímarita, er
unnið hefur verið að lengi í Lands-
bókasafni, en ekki er vegna liðs-
skorts jafnítarleg og æskilegt
vaéri, eru þó um tvö hundruð
spjöld á nafni Sigurðar.
I greinargerð Sigurðar um þau
verk, sem til eru eða ekki til í safn-
inu eftir nóbelsskáld, fer hann á
köflum stórlega rangt með, þegar
hann segir t.a.m., að í safninu sé
ekkert verk á frönsku eftir Camus
og skáld eins og Georges Bernan-
os komist ekki á blað. Hið rétta er’,
að í spjaldskrá safnsins eru talin 7
verk á frönsku eftir Camus og 9
verk á frönsku eftir Bernanos.
Þótt vissulega vanti mikið á, að
aflað hafi verið svo skipulega sem
æskilegt væri verka sumra nób-
elsskáldanna, sýna dæmin, sem
hér er drepið á — að ég ekki minn-
ist á verk Sigurðar sjálfs — að hon-
um gengur ekki sannleiksást til,
þegar hann fjallar um málefni
Landsbókasafnsins. Að ætla sér
að leiðrétta rangfærslur hans er í
rauninni vonlaust verk, því að Sig-
urður A. Magnússon er eins og
selshöfuðið á Fróðá forðum, geng-
ur upp við hvert högg.
Finnbogi Gudmundsson
landsbókavöröur
Jón Baldvin ofí
BJ
Ég vil gjarnan fá að koma að
leiðréttingu við síðustu Nærmynd
HP. í annars ágætri Nærmynd
verður blaðamanni það á að taka
„Mann sem er kunnugur stjórn-
málum síðustu ára“ alvarlega.
Því miður er þessi maður ekki
nógu kunnugur stjórnmálum síð-
ustu ára eða þá að eitthvað annað
liggur að baki þeim upplýsingum
sem hann gefur.
Vegna síðari tíma er ekki hægt
að láta slíku ómótmælt, og vil ég
því gjarnan fá endurbirta þá
klausu úr Nærmynd sem hefst á
„Það er ekki nóg með“ og endar á
„óbeint valdur að stofnun BJ“.
Það var ekki út af leiðaraskrif-
um Alþýðublaðsins sem ritstjórn
blaðsins gekk út af blaðinu. Nefnt
blað var stoppað af útgáfustjórn
blaðsins, en kom út stuttu síðar
svo allir gætu séð hvers vegna
nefnt blað var stoppað. Hvort sú
stöðvun var réttmæt eða ekki
dæmi ég ekki um, en það var
meirihluti blaðstjórnar sem ákvað
að svona yrði gert.
Ég veit ekki betur en að Jón
Baldvin Hannibalsson hafi staðið
með sinni ritstjórn gegn mér og
öðrum úr blaðstjórn, og mér finnst
í hæsta móti ósanngjarnt það sem
fram kemur í nefndri Nærmynd,
enda alls ekki rétt. Flokksstjórn
Alþýðuflokksins fundaði um þetta
mál og ákvað að Jón Baldvin bæri
ábyrgð á skrifum blaðsins þar eftir
sem þangað til sem skráður rit-
stjóri og ábyrgðarmaður blaðsins
en ekki aðrir.
Virdingarfyllst
Jóhannes K. Guömundsson
fyrrv. framkv.stj. Alþýðubladsins.
Athugasemd
blaðamanns
Ég þakka þér bréfið, Jóhannes.
Það er aðeins eitt sem ég vil taka
fram: Þú segir að mér hafi „orðið
á“ að taka einn fjölmargra heim-
ildarmanna minna „alvarlega".
Þessu er til að svara að ansi erfitt
væri að vinna Nærmyndir Helgar-
póstsins ef blaðamaður tæki ekki
viðmælendur sína alvarlega, enda
eru þær að öllu leyti byggðar upp
á mismunándi skoðunum fólks
sem fylgst hefur náið með lífs-
hlaupi viðkomandi persónu. Svo
var um þennan ákveðna heim-
ildarmann minn sem þú tilgreinir,
og ég hafði enga ástæðu til að
rengja söguskoðun hans á Al-
þýðublaðsdeilunni.
Með vinsemd
Sigmundur Ernir Rúnarsson
blaðamaður
í"þessi: ,J>að er ekki nóg meðTaö
\ Jón Baldvin sé slægur, eins og titt |
I er um stjórnmálamenn, heidur er
hann óheiöarlegur í þeim leik svo
um munar," segir maður kunnug-
ur stjórrmálum síðustu ara.
I Gleggsta dæmið um þetta er þeg-
ar Vilmundur heitinn Gylíason og I
félagar gengu út aí ri'stjorn A_
! hýðublaðsins vegna afskipta
' flokksbrodda í Alþýðuílokknum
af ieiðaraskriíum blaðsins. Pa
efndu þeir Vilmundur og Jon til
frægs fundar á Hótel Sogu ut ai Al-1
þýðublaðsdeilunni i kjolfar yhr-
1 lýsinga Jóns um samstöðu með rit-1
j stjórninni og sjálfstæði hennar
Pegar þetta var hafði Vilmund- |
ur ritstýrt Alþýðublaðinu á meðan
Jón var í fríi.
Húsfyllir var á fundinum og ,
, mikil spenna í loftinu, þar sem bu-
I ist var við meiriháttar uppgjori
. þessara tveggja manna við for-
' vstu flokksins," segir þessi sami
maður „Vilmundur og Jon satu
saman við hliðina á ræðupultinu
og Vilmundur vissi ekki betur en
að þeir Jón Baldvin myndu tala
| sömu tungu í samræmi við morg
I símtöl, sem þeir höfðu att saman. 4
í upphaíi máls Jóns Baldvins varJ
f ekki að heyra annað en hangj
stæði með Vilmundi og ntstjorn
Alþýðublaðsins, en skyndilega^
sneri Jón blaðinu við og ior aö tala i
gegn Vilmundi og félögum. f pess-
ari ræðu stakk Jón rýtingi í bak J
r og tók afstöðu með
,°S„i gegn Vilmundi.
íSað búag' haginn fyrirl
^Vmttrautinrfyrir
KÓPURINN
1. DES.-HÁTÍÐ
BORÐHALD FRÁ KL. 19.00 TIL KL. 22.00
Skemmtiatriði:
Karonsamtökin sýna frá Dömugarðinum.
Dansskóli Sigurðar Hákonarsonar sýnir dansatriði.
Magnús Ólafsson skemmtir.
Hljómsveitin Upplyfting sér um fjörið
til kl. 03.00.
BORÐAPANTANIR í SÍMA 46244
Dömur og herrar á hátíðinni fá ilmvatnsprufur frá hinu
þekkta og virta fyrirtæki í París, Stendahl.
Auöbrekka 12 símár 46244 og 73120.
12 HELGARPÓSTURINN