Alþýðublaðið - 07.04.1927, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
f
Þefta er vindlingurmn,
sem flestir munu reykja á
næstimni.
Það ber tvent tii þess:
1» Ódýr.
2. SragllbetrS og pægi-
legrl en itsemit elga aH
vemjast Mm vimdliiAga
af svlpssðœ verðL
Enn þá er „YACHT6 ekki komin i hverja
búð, en þess verclnr ekki lángt að bíða.
Grasavatn
er'nýjasti og bezti
Kaldár-drykkurimi.
Srjósísyknrsgerðin
Sími 444. Smiðjustíg 11.
í hann. Heldur vill hann bíða með
að leigja hann og gerir sig merki-
legan yfir, pótt síðasti leigjandi
gæti ekki haldist við fyrir rottu-
gangi og slaga og okurhárri húsa-
leigu.
Pessu lík eru mörg dæmi hér
í bæ og alt of mörg, þött hús-
eigendur geti sagt sem svo: Ég á
húsið og er sjálfráður, hverjum
ég Ieigi. Hver yrði niðurstaðan,
ef allir þeir, sem eiga ráð á húsi,
hugsuðu sem svo: Ég vil ekki
leigja barnafólki; það er svo mik-
ið arg og ónæði af börnunum;
það getur fengið leigt hjá öðruin
en mér? ÆLi hún yrði ekki sú.
að þáð yrði að byggja nýja „póla“
og nýjar „selbúðir" og því um
líkt. Þá færi líka að verða nægi-
lega rúmt um það barnlausa og
húseigendur sjália, og þá stæði
ekki andvökur og svefnleysi hús-
eigendum fyrir þrifum. Annars mun
það ekki aðallega vera ónæðið af
börnunum sjálfum, sem húseig-
endur sumir hverjir sjá í, heldur
annað: Ef verkamaður — kann
(ske í vinnuiötunum — falast eftir
húsnæði, en á svo og svo mörg
börn, þá mun íljúga í huga hús-
eigan ’a, hvort þessi muni geta
borgað húsaleiguna eða staðið í
skilum. Petta er verkamaður,
Mýk®msð
fyrir ferming-
ardrengi Blátt
Vaðmál (Chev-
iot) í föt,
verð — 7,©®, 8,90, 11,50
mtr. Enskar húfur, Hvítar skyrtur.
Hvit Brjóst, Flibbar, Slaufur, Klút-
ar, Hnappar, Hrmabönd, Nærföt,
og Sokkar.
jimaídwJlttiakM.
vinnur kann ske hvergi nema á
eyrinni, og allir vita, hvernig sú
atvinnugrein er, svo að tryggi-
legra muni vera að hleypa honum
ekki inn í húsiðt
Náttúrlega eru tit verkamenn í
þessum bæ, sem hafa fyrir mörg-
um að sjá og hafa ekki getað
staðið í skllum með húsaleigu á
þessum atvinnuleysistimum, sem
ekld er að furða, en það vill
brenna við hjá hinum líka, sem
betur eru klæddir og hafa betri
atvinnu og fyrir færrum að sjá.
Eins og getið er um áður, eru
mýmörg dæmi þessu Iík hér í
Reykjavík, en þó eru eins og alt
af heiðarlegar undantekningar,
sem betur fer, því að ekki eru
allir með sama sinninu fæddir.
En það sýnir bezt, að þeir menn,
sem þannig hegba sér, sem hér
hefir verið lýst, breyta ekki í
þessu gagnvart náunganum eins
og þeim hefir sennilega verið
kent, en, þaÖ er náttúrlega auka-
(atriði í þeirra augum, þegar gamii
mammon er annars vegar.
W.
Khöfn, FB., 6. apríl.
Brezka stjórnin verkfæri atvmmi-
rekenda, — vill afnema verkfalls-
réttin og vernda fjandmenn al-
þýðnnnar.
Frá Lundúnum er símað:
Stjórnin á Bretlandi hefir borið
fram frumvarp til laga, er tak-
markar rétt manna til þess að
hefja verkföll. Samkvæmt frum-
vaípinu eru Iýst ólögleg öll verk-
föll, sem hafin eru í þeim tilgangi
að neyða ríkisstjórnina til þess
að faliast á kröfur verkfallsmanna
eða sem á einhvem hátt eru
hæituleg þjóðfélaginu að áliti
stjórnarinnar. SCórnin heitir vernd
ölium þeim, sem neita að taka
þátt í ólöglegum verkföllum.
Á peim degi nrðu Heródes og
Pílatus vinir.
Frá Rómaborg er símað: Mus-
so'ini og Bethlen hafa skrifað
undir vináttusamning milli Ung-
verjalands og ítalíu, og er Ung-
verjurn hermilt samkvæmt samn-
ingi þessum að nota Fiume sera
fríhöfn. [Bethlen, forsætisráðherra
Ungverja, er roeðal annars kunnitr
af seðlafölsunarmálinu, en Mus-
solini þekkja allir að illu.]
í. © BBS I
sem er sameiginlegur hátíðisdag-
ur verkamanna og Alþýðuflokks-
manna um allan heim, ber að
þessu sinni upp á sunnudag. Pað
hefir verið svo hingað til, að
verkamenn hér hafa átt örðugt
með að taka þátt í kröfugöngu
Alþýðuflokksins, þegar hann bar
upp á virkan dag, því að ekki
var sro mikil hugulsemin, að at-
vinnurekendur létu vinnu falla
niður þann dag. Nú ætti það ekki
að vera því til fyrirstöðu, að
verkamenn tækju þátt í kröfu-
göngunni, og að allir sæju hver
múgur það er, sem stendur utan
um hinar réttmætu kröfur alþýð-
uimar.
Verður Græeland selt?
Óhyggileg stefna.
Það kemur alls ekki á óvart,
þótt Danir finni upp á því að
selja Grænland. Hví skyldu þeir
eiga það á hættu, að farið verði
að hera brigður á eignarrétt þeirra
á landinu? Þeir hafa nú h:iít land-
ið í 200 ár óáreitíir. Slíkt er
reyndaf venjulega talið margfalt
meira en nóg tii að sltapa eignar-
rétt. En nú er landiö samt aíi
verða að þrætuepli; fleiri óska að
njóta þess. Danir treysta því ekki
að leggja málið undir dóm al-
þjóða, því að þeir vita, að uppi-
staðan í öllum svo köliuðum
„þjóðarétti" er hagsmunir hinna
sterkustu, og í þessu efni er ó-
víst, hvað hinir sterkustu íelja sér
haganlegt. Einmití mjög líklegt,
að á bak við norsku og íslenzku
kröfurnar tif Grænlands liggi til-
raun einhverra sterkari valda til
að vekja sundurlyn ii milli nor-
rænu þjóðanna. Og hví þá ekki
að flýta sér sem mest að losa
sig við þrætueplið eða að minstó
kosti að reyna að hafa upp úr því
það, sem hægt er með hagíeidum
samningum.
Hvar sem . orsökin liggur, þá
hafa bæði í Noreri og h r komið
upp mjög óvLurlegar raidir um
eignarrétt á Grænlanc’i. Hvað
sem um þessar kröfur má segja
frá fræðilegu sjónar.i iði, þá kalla
ég þær óviturlegar vegna þess, að
þær gera ekkert annað en að
spilla samkomu agi nor ænu þjóð-
anna urn atriði, sem þær eiga ad
vera sammálg urn, og það er, að
Grœnland á ad húda áfram að
vera norrœnt lcind/
Hitt er minna um vert, hver
norræna þjóðin telst ha:’a yfir-
ráðin nú sem stenclur. I fram-
kvæmdinni verður þa’ð svo og á
að verða, að peir, sem byggja
landið, uerði eigendur pess.
Nýknmlð:
Kasmirsjöl,
Kápufaii,
Kjólataa,
Gardírmtau,
Kjóialeggingar,
Langsjöl,
Kvensokkar.
íerzL ðiörn lœtjánn
Jón Biörnsson I Co.
Bankastræti 7. .
Hafið pér reynt mitt
1. flokks dilkakjöt á að eins 45-
aura 1 /s kg.
Guðra. Buðiónsson,
Skólavörðustíg 22. Simi 689,
Verzl. Laugavegi 70.
Á meðan svo er, sem nú er
ástatt, að í landinu býr eingöngu
kynflokkur, sem ekki er þess um-
kominn að stjórna landinu á
mentaðra manna vísu eða nota sér
gæði þess, þá vil ég afdráttar-
laust viðurkenna yfírráð Dana
þar, enda stöndum vér íslendingar
þá manna bezt að vígi til að
semja um þau hlunnmdi, sem við
þurfum að fá.
Við megum ekki gleyma þeim
grundvallaratriðum, sem við
byggjum sjálfir tiíveru oldcar á.
Þau eru þessi:
— Við viljum ekki þola annar-
leg yfirráð og æí’um heldur aldief.
að þröngva yfirráðum okkar upp
á aðra! Við viljum eiga land okk-
ar einir og hugsum ekki tii frek-
ari land\ inninga!
Vegna þess, að krafan um eign-
arrétt á Grænlandi fer í bága við
þessa steínu, er hún h einn ó-
burður. Það er dýrmætt fyrir okk-
ur að þurfa ekki að hafa ncinn
vanda af stjórn Grænlands. En
hitt er líka dýrmætt að geta not-
ið þeirra hlunninda, sem Græn-
land heíir að bjóða okkur eins
og öðrum og líkiega / rmur i'ð -
um. Þau megum við ek'J lá.'a úr
greipum ginga fyrir huú Iv.’mm.
Að vefengja rétt Ðana á Græn-
landi nú er það sam • o a g" a.t
hlaupadrengir framrndi þjóða,
sem óska að ná þar réttindum.
Að styðja rétt Dana á Græn-
landi er sem steniur vLuriega ta
leiðin til að sjá þar okkar eigin
hag borgið.
Langnes'ngur.
(Aths. Grcin þessi var r tu'ð x
haust, er leið, og h: ir værið lc-ngi
á langri leið nni frá hðf.)
Tónverk Jón-s Leifs
vöktu milda eftirtek.t tónmenta-
manna á Þýzkalandi, er þau voru