Helgarpósturinn - 21.02.1985, Page 4
ÍÞRÓTTIR
„Mikið djö...
eru þeir gódir!“
eftir Ingólf Hannesson
Að afioknum landsleikjunum
þremur í handknattleik gegn Júgó-
slövum í síðustu viku brann ein
spurning öðrum fremur á vörum
íþróttaáhugamanna: Hvers vegna
nær þetta landslið svo góðum ár-
angri sem raun ber vitni? í íþrótta-
pistli HP í dag er leitað svara við
þessari spurningu og jafnframt
fjallað stuttlega um sögu hand-
knattleiks hér á landi.
Handknattleikur er upprunninn
í Þýskalandi um aldamótin síðustu
og var þá einvörðungu leikið utan-
húss á stórum veili. Nokkru seinna
hófu Danir að leika íþrótt sem þeir
köiiuðu hándball og svipaði þeirri
íþrótt mjög til handboltans sem
við þekkjum í dag. Undir lok fyrri
heimsstyrjaldar mótuðu tveir
Þjóðverjar leikreglur fyrir hand-
knattleik og þar með má segja að
íþróttin hafi verið komin í fastar
skorður. Lengi vel var handknatt-
leikur aðeins leikinn innanhúss
hjá Norðurlandabúum, en æ fleiri
þjóðir fylgdu í kjölfarið og nú er
svo komið að leikurinn er einkum
þekktur sem innanhússíþrótt.
Talið er að handknattieikur hafi
borist hingað til lands um og eftir
1920, en heimildir eru um kapp-
leiki frá árinu 1925. íslandsmeist-
aramót innanhúss hófst árið 1940
og 17 árum seinna, árið 1957, var
Handknattleikssamband íslands
lands. En staðreyndin er hins veg-
ar sú, að kastljós fjölmiðlanna
beinist nær eingöngu að liðum í
fyrstu deild karla og landsliðinu í
karlaflokki. Auðvitað er það
vegna þess að þessir aðilar standa
í keppni við erlend lið og þegar ár-
angurinn er með slíkum ágætum
og í vetur halda engin bönd fjöl-
miðiamönnum. Einnig má til
sanns vegar færa, að meistara-
flokkar og landslið séu sú upp-
skera sem sáð hefur verið til. Þá
hefur sýnt sig að góður árangur
meistaraflokka einstakra félaga
og landsliða hefur gert það að
verkum að mun fleiri laðast að
íþróttinni en ella. Þetta er eins-
konar gagnverkandi kerfi.
Það sem tíundað er hér að fram-
an er þó engan veginn nægilegt til
þess að svara spurningunni sem
varpað var fram í upphafi pistils-
ins: Hvernig stendur á þessum
góða árangri? Ef til vill nægir að
nefna nokkur lykilorð: Gód undir-
staöa, aldur, áhugi, samheldni,
einstaklingar, þjálfun og stuöning-
ur. Lítum nánar á þessi lykilorð.
Nánast allir leikmennirnir í karla-
iandsliðinu hafa fengið markvissa
þjálfun í handknattleik frá unga
aldri. Obbinn af þeim kemur frá
þremur féiögum, FH, Víkingi og
Val, en öll eru þessi félög þekkt
fyrir að leggja rækt við yngri
svæði, sem afmarkast af Reykja-
vík og Hafnarfirði. Þeir hafa leikið
mikið saman og hvorir gegn öðr-
um með sínum félögum og áhuga-
málin eru í mörgum tilfellum svip-
uð.
ísienskur handknattleikur hefur
í mörg ár getað stært sig af þvi að
eiga snjalla einstaklinga. Nægir að
nefna Karl Jóhannsson, Sigríði
Sigurðardóttur, Gunnlaug Hjálm-
arsson, Axel Axelsson, Ólaf H.
Jónsson, Hjalta Einarsson, Geir
Hallsteinsson, Ólaf Benediktsson
og þannig mætti lengi teija. Þann-
ig er þessu einnig farið með lands-
liðsmennina í dag; þeir gefa
gömlu hetjunum okkar ekkert
eftir. En árangur næst ekki ein-
vörðungu með snjöllum einstakl-
ingum, þeir verða að leika eins og
ein heild, eins og lið. Þannig er
þessu farið hjá landsliðinu nú og
það er einum manni öðrum frem-
ur að þakka, Bogdan Kowalczyk
landsliðsþjálfara. Hann hefur sýnt
og sannað, að hann er í hópi fær-
ustu þjálfara í Evrópu. Á því leikur
enginn vafi. Þjálfunaraðferðir
hans eru sumar hverjar umdeild-
ar, en þær hafa skilað ótrúlega
góðum árangri. Bogdan þjálfar
landsliðsmennina mikið í „teoríu"
og „taktík", en hann hefur ekki
síður njörvað þessa snjöllu ein-
staklinga niður í eina heild. Auk
Sjö lykiiorð ættu að nægja til þess
að skýra velgengni íslenska karla-
landsliðsins í handknattleik: Und-
irstaða, aldur, áhugi, samheldni,
einstaklingar, ]
nU'ér 'frá ein-
um landsleikja íslands og Júgó-
slavíu í Laugardalshöll í síðustu
viku.
stofnað. Það sama ár fór fram
fyrsta Evrópubikarkeppnin í
karlaflokki. Handknattleikur varð
keppnisgrein á Olympíuleikunum
í Múnchen í Vestur-Þýskalandi ár-
ið 1972.
Af framansögðu má ráða að
handknattleikur er „ung“ íþrótta-
grein, sem enn er í umtalsverðri
mótun. Reyndar er talað um hand-
knattleik sem „yngstu" knatt-
leikjaíþróttina. Þær hefðir sem
skapast hafa í íþróttinni eiga sér
ekki ýkja langa sögu, a.m.k. ekki
hér á landi. Karlalandsliðið okkar
hefur tekið þátt í heimsmeistara-
mótum frá árinu 1958 og konur
tóku fyrst þátt í Evrópubikar-
keppni árið 1966.
A þessu ári er taliö að um þrjú til
fjögur þúsund íþróttamenn æfi
handknattleik reglulega. Leikja-
fjöldi á íslandsmótinu í ár er um
2500. Þátttökuliðin eru um 150.
Starfið í kringum fyrstu deild karla
og kvenna og landslið er því ekki
nema brot af þeirri starfsemi sem
fram fer í einstökum félögum og
hjá Handknattleikssambandi ís-
fiokka, til dæmis með því að ráða
til starfa unglingaþjálfara. f öðru
lagi minnist ég á aldur. Flestir
strákanna í landsliðinu nú eru á
aldrinum 22—26 ára, með örfáum
undantekningum, og segja má að
aldurssamsetning liðsins sé eins
góð og á verður kosið. Reyndar
ætti ekkert að vera því til fyrir-
stöðu að þessi hópur haldi áfram
næstu árin og að enn betri árang-
ur náist.
Áhugi landsliðsstrákanna á
handknattleiknum er með ólík-
indum. Allir hafa þeir orðið fyrir
miklum fjárútlátum vegna íþrótta-
iðkunarinnar, beint og óbeint.
Þeir hafa hagað vinnu og námi í
samræmi við handknattleikinn.
Reyndar má benda á að flestir sem
komast í hóp afreksmanna í íþrótt-
um eru vissar „týpur", ósérhlífnir,
eljusamir, setja sér há markmið og
skipuleggja sinn tíma vel. Þannig
manngerðir laðast oft að íþróttum
þegar á unga aldri. í framhaldi af
þessu nefni ég samheldni, sem
getur átt sér margar orsakir. Allir
strákarnir búa á tiltölulega litlu
þess er Bogdan þekktur fyrir að
ná fram hámarksárangri þegar
mest liggur við, bæði hjá liðinu og
einstökum leikmönnum. Við
minnumst þess hvernig Sigurður
Gunnarsson „blómstraði" á
Ólympíuleikunum í Los Angeles
eftir þokkalega frammistöðu mán-
uðina fyrir leikana.
Síðasta lykiiorðið sem ég nefndi
hér að framan var stuðningur. Þar
á ég m.a. við þann stuðning sem
landsliðið hefur fengið frá hand-
boltaáhugamönnum (áhorfend-
um), fyrirtækjum og forystumönn-
um Handknattleikssambandsins.
Sá stuðningur er ómetanlegur.
Landsieikirnir gegn Júgóslöv-
um í síðustu viku, einkum 7-
marka sigurinn í þriðja leiknum,
voru einungis staðfesting á því
sem skrifað er hér að framan. Síð-
ustu orðin í þessari umfjöllun hef-
ur áhorfandinn sem vék sér að
mér eftir sigur okkar manna í
Höliinni og sagði með glampa í
augum: „Mikið djöfulli eru þeir
góðir."
A
dögunum efndu Sam-
vinnuferðir til skemmtunar í Há-
skólabíói, þar sem fram komu með-
al annarra Stjúpsystur, en þær koma
fram í hinum svokallaða Þórskab
arett. í skemmtiatriði sínu gerðu
þær að gamni sínu og grínuðust eitt-
hvað með Ingólf keppinaut Guð-
brandsson í Útsýn. Ingóifur mun
hafa fengið fréttir af þessu og orðið
illur og fúll. Svo fór, að hann lét lög-
fræðing sinn senda Samvinnuferð-
um bréf með tilheyrandi athuga-
semdum. HP er ekki kunnugt um
hvort Samvinnuferðum var hótað
málsókn...
Þ
að kom fram í fréttum á dög-
unum, að Arnarflug hefði tapað um
50 milljónum króna á síðasta ári.
Þetta kom mörgum spánskt fyrir
sjónir, einkum þeim sem mundu eft-
ir yfirlýsingum sem gefnar voru í
upphafi ársins, að fyrirtækið sæi
fram á „æðislegt" ár í rekstri. Nú
velta menn vöngum yfir því hvernig
yfirstjórnin bregðist við og hvort sá
sem gerði áætlunina verði látinn
fjúka. I aivörufyrirtækjum erlendis
og jafnvel hérlendis yrði allt vit-
laust...
lE^nar Tjðrvi Elíasson, for-
maður Sjálfstæðisfélags Akureyrar,
kom svolítið skemmtilega upp um
sig og vangaveltur valdhafanna í
Valhöll um daginn. Þannig var, að
hann sendi fyrir nokkrum dögum
bréf til þeirra manna á Akureyri,
sem sitja í fulitrúaráði flokksins þar.
í bréfinu segir lítið annað en að jiess
sé vænst að viðkomandi fulltrúa-
ráðsmaður verði virkur í starfi
flokksins og svo orðaflúr í kringum
það.
Þar er þó að finna eina setningu,
sem stingur svolítið í augun í ljósi yf-
irlýsinga forystumanna flokksins:
„Eíns væntum við þess að þú ljáir
okkur lið með virkri þátttöku í kosn-
ingabaráttu Sjálfstæðisflokksins,
sem í vændum er.“
Þarna talar Einar Tjörvi þvert of-
an í yfirlýsingar forystumanna
flokksins, sem þrástagast á því að
engar kosningar séu í vændum, eins
og margir viija halda fram. Það sem
Valhöll hefur sagt við Einar Tjörva
er líkast til það, að hann skyldi vera
við öllu búinn, meðal annars kosn-
ingum. Skilaboð af þessu tagi verða
ekki til af engu og því hljótum við að
draga þá ályktun, að dagskipunin sé
ættuð úr innsta kjarna Sjálfstæðis-
flokksins. Semsagt: Þorsteinn ætl-
ar í kosningar að loknum landsfundi
í vor. ..
U
■ elgarpósturinn skýrði frá
því á dögunum, að framsóknarmál-
gagnið á Akureyri, Dagur, leitaði
logandi ljósum að vönum blaða-
mönnum hérna fyrir sunnan. Ætl-
unin mun vera að fjölga um eina
fimm blaðamenn, þegar Degi verð-
ur breytt í dagblað 1. september, ef
áætlanir ganga eftir. Nú höfum við
heyrt, að Svarfdælingurinn og
fréttamaður Útvarpsins Atli Rúnar
Halldórsson sé að hugsa um að
færa sig norður yfir heiðar, þar sem
bróðir hans Jón Baldvin Halldórs-
son er fréttamaður DV á svæð-
inu...
Þ
að hefur vakið athygli meðal
manna í auglýsingabransanum hve
SÍS hefur verið ötult að auglýsa fyr-
irtæki sitt í sjónvarpinu eftir að kaffi-
hneykslið varð opinbert. Einum
nafntoguðum framsóknarmanni,
sem ofbauð áróðursherferð SIS í
sjónvarpinu þegar hneykslið stóð
sem hæst, varð að orði: „Þetta er
bara eins og á Kúbu; þegar eitthvað
neikvætt gerist þá er bara farið í já-
kvæða auglýsingaherferð". ..
Feröaáfangar mega ekki vera
of langir - þá þreytast
farþegar, sérstaklega börnin.
Eftirétil lOmínútnastanságóðum
staö er lundin létt. Minn'umst
þess að reykingar í bílnum geta
m.a. orsakað bilveiki.
U
UMFERÐAR
Ð
J.H. PARKET
auglýsir:
Er parketið
orðið ljótt?
Pússum upp og lökkum
P4RKET
Einnig pússumviö
upp og lökkum
hverskyns
viöargóif.
Upplýsingarisíma
78074.
Geymiö auglýsinguna.
4 HELGARPÓSTURINN