Alþýðublaðið - 13.04.1927, Blaðsíða 3

ALÞ-tÐUBLAÐIÐ
S
Colman’s Sinnep,
Colman’s Línsterkju.
þá fáið þér ábyggilegaþaðbezta.
. sem þó er töluvert atriðx í þessu
máli,
að mikill munur er á broti inn-
lends og erlends togara.
Nú er faríð fram á pað í frv. að
gera mun á refsingum fyrir pessi
brot, en sá galli er á, að frv.
fer í pveröfuga átt (þ. e. vill
leggja þyngri refsingu á innlend-
an skipstjóra en erlendan I sta'ð
þess að hafa hana vægari). Peg-
ai' íslenzkt skip veiðir í land-
helgi, er brotið eiginlega fólgið
í pví, að skipið notar önnur veið-
arfceri en leyfð eru. Brot útlenda
skipsins er hins vegar tvöfalt, ó-
leyfileg véiðarfœri og óleyfilegur
stáður.“ (Alþt. 1924, C. 524.) Auð-
vitað er þetta argasta Jesúita-rök-
semdaleiðsla.
En er það ekki landsvoði, að
forsætisráðherra lýsir yfir því í
ráðherrastóli, að hegna beri inn-
lendum mönnum vægar fyrir iand-
helgisbrot en erlendum,
og hvað heldur „Mgbl.“, að er-
lend ríki segðu við því, ef vissu?
Eða er þarna fengin skýringin á
þeim slæleik, sem almannarómur
ber strandvarnarskipunum á brýn,
ef álmannarómurinn hefir rétt að
mæla? Byggist slæleikurinn við
íslenzka togara, ef nokkur er, á
þessum háskalega misskilningi
ráðherra, sem ber ábyrgð, hvað
sem ábyrgðarkendinni liður? Ef
slæleikurinn er nokkur, kemur
hann þá ofan að, — eins og öll
góð og fullkomin gjöf? Sé svo,
þá er hamagangur „Mgbl.“ skilj-
anlegur, en að ófyrirgefanlegri.
Neðri deild.
Þar hélt 3. umr. fjárlaganna
áfram til kl. 1 í nótt, en at-
kvæðagreiðslu var frestað þangað
itil í dag.
Efjri deild.
2. landkjörixin, Ingibjörg H.
Bjarnason, flytur veigamikla
ræðu í „Títan“-inálinu.
Frv. um breytingu á bifreiða-
lögunum var endursent n. d., en
frv. um iðnað og iðju afgr. sem
lög frá alþingi. Frv. um forkaups-
rétt kaupstaða og kauptúna á
hafnarmannvirkjum o. fl. var
samþ. og afgr. til n. d. Um sér-
leyfi „Titans" spunnust miklar
umræður. Ingibjörg H. Bjarnason
flutti einkar-skilmerkilega og rök-
studda ræðu. Hún taldi upp þau
sérleyfi, sem alþingi hefir veitt
síðan 1913 og þótti árangurinn af
þeim sérleyfúm harla óglæsileg-
ur, og að útlent fé til fyrirtækja
hér hefði ekki reynst jafnlaust fyr-
ir og leyfisbeiðendur hefðu látið
í veðri vaka. Sérleyfin hefðu
hvorki aflað landinu fjár né virð-
ingar og nú kæmi „Titan“ með
eina beiðni eignalaus, nema hvað
hann ætti vatnsréttindi. Til að
verja samgöngumálin gegn töf og
tjóni yrði þetta félag að setja
nægar tryggingar fyrir, að fyrir-
ætlanir þess kæmust í verk, og
væri félaginu engin tortrygní með
því sýnd. En hafa vildi hún trygg-
ingarákvæðin inn í lögin, en þótti
ekki nóg, að þau kæmu í sérleyf-
ið, því að það gætu orðið mistök
á því. Hún kvaðst mundu verða
með þeim breytingum, sem ykju
tryggingarnar, en væri þó á rnóti
frv. í heild sinni af því, að ó-
sannað væri, hvort bifreiðarferðir
væru oss ekki hentugri en járn-
brautin. Forsrh. mælti með frv.,
en þó skein út úr orðum hans
vantraust á bolmagni „Titans" og
játaði hann að fólagið væri pen-
ingalaust. Tilraunir hans til að
hrekja röksemdir frk. Ingibjarg-
ar ger-mistókust. J. Baldv. benti
á vantraustið á „Titan“, sem skin-
ið hefði út úr ræðu J. Þonl. Hann
taldi það mikinn gróða fyrir „Ti-
tan“, að járnbrautin, sem ríkið
legði fram fé í, og virkjun Þjórs-
ár Væri reyrð saman. Með þvx
fengju hlutabréf „Titans" á sig
opinberan stimpil, því að álitið
yrði erlendis, að þetta væri fé-
lagsbú hjá ríkinu og „Titan“.
Ingibjörg vildi láta leggja járn-
brautina á ríkiskostnað, ef hún.
reyndist heppilegasta úrræðið.
Henni þótti það lítil sönnun fyrir
arðsemi jámbrautar, að hún bæri
sig, ef flutningsgjöld væru nógu
há, það væri vist svo um flest,
en hún byggist ekki viÖ, að „Ti-
tan“ yrði neitt góðgerðafélag.
Geti „Titan“ fengið fé til járn-
brautarlagningar, geti ríkiÖ það
eins eða betur. B. Kr. tók í sama
streng og frk. Ingibjörg um bif-
reiðar og jámbrautir. Hann sann-
aði með tilvitnun í opinberar
skýrslur, að norskar járnbrautir,
sem stæðu miklu betur að vigi en
hér myndi verða, hefðu ekki get-
að borgað sig. Enn töluðu ráð-
herrarnir og M. Kr. með frv., og
neyndi hinn siðar nefndi að snúa
á Ingibjörgu, en hann fór ekki
frægðarför í hendur henni. J.
Baldv. og G. Ól. töluðu á móti.
Var frv. loks samþ. með síðari
brt. B. Kr. og E. Á., sem Guðm.
Ól. tók upp, og síðan vísað til
3. umr. G. Ól„ I. H. B og J.
Baldv. greiddu atkv. á móti hin-
um einstöku greinum.
Wýíí frumvai'p.
Jón Baldvinsson flytur frv. um
bann gegn áfengisauglýsingum
þess efnis, að enginn megi festa
upp auglýsingar i búð sinni eða
veitingasölum, sýna opinberlega,
kunngera í rituðu eða prentuðu
máli eða á annan hátt birta al-
menningi, að hann hafi til sölu
áfengisvöikva, sem ekki hefir ver-
ið gerður óhæfur til drykkjar. Þó
nær þetta ekki til þeirra auglýs-
inga, sem birtar eru að tilhlutun
ríkisstjórnarinnar.
Verður að telja slík ákvæði
sjálfsögð í bannlandi.
Mitnitzky.
Rússneski fiðluleikarinn Mitnit-
zky hefir nú haldið hér þrjá
hljómleika og jafnan fyrir fullu
húsi áheyrenda. Hefir hann hlot-
ið fádæma góðar viðtökur og er
það að vonum, því að hann er af-
burða snillingur. Þó mætti ef til
vill svo að orði komast, að hann
sé meiri íþróttamaður en lista-
maður. Því að fremur er það hin
fádæma leikni hans en andagift,
sem hrífur áheyrendur. Það eru
einkum „fyrværkeri“-tónsmíðar
Paganinis og Wieníawski, sem
vakið hafa slíkan fögnuð, að eins-
dæmi munu vera hér. En þar
dáist fólkið að hinní töfrandi
leikni, án þess að finna nokkurt
verulegt samhengi í sjálfri „mús-
íkinni". Það hefir ekki tírna til
þess. Enda eru tónsmíðar þessar
fremur kjarnlitlar, þótt skrautleg-
ar séu. Aftur á móti hafa hinar
veigameiri tónsmíðar orðið miklu
tilþrifaminni í meðferð M. en
vænta rnætti af svo miklum kunn-
áttumanni. í því efni hafði Tel-
mányi mun meira að flytja. —
En hvað um það: áheyrendur M.
eru stór-hrifnir. Og jafnan er það
nokkur fengur, þegar slíkir menn
heimsækja okkur.
Frú Valborg Einarsson hefir
tekist á hendur það vandasama
hlutverk að leika undir með fiðlu-
leikaranum. Er það í mikið ráðist
af frúnni og þó einkum vegna
þess, að hún mátti búast við tals-
verðri gagnrýni, þar sem með því
var gengið fram hjá manni, sem
telja má sérstakan snilling í þessu
efni og virtist vera sjálfkjörinn
til þessa. Má þó svo segja, að
furðu vel hafi tekist, þóít betur
heíði mátt fara stundum, einkum
fyrsta kvöldið. *
Ted.
Öps sStffigfiraB*
Næturlæknir
er í nótt Árni Pétursson, Upp-
sölum, sími 1900, aðra nótt Kon-
ráÖ R. Konráðsson, Þingholts-
stræti 21, sími 575, og á laugar-
dagsnóttina Guðmundur Thor-
oddsen, Fjólugötu 13, sími 231.
Austanpóstur
fer héðan á páskadaginn.
Reykið
Pfdlip loriis
heimsfræBii cigarettnr
Derfoy
Morisco,
Camforidge,
Blues,
Miss Mayfair,
Disma nr 1.
í heildsölu hjá
Tóbaksverslun
íslands h.f.
-i'yvíd7*.; 7T- ....V ; , 7.;' :-!77V y;-'7'.y :vsSáY# 7;'77';7-:-7';7 ‘\;7.
Kanpið Mpýðrablaðlð.
„íþöku“-fundur
er í kvöld, — hundraðasti
fundur stúkunnar.
„Dagsbrúnar“-fundur
verður annað kvöld kl. 8 í G.-
,T.-húsinu. Alþingismenn Alþýðu-
flokksins segja þingfréttir.
Veðrið.
Mestur hiti i Vestmannaeyjum
og Reykjavik, 5 stiga hiti, minst-
ur á Raufarhöfn, 2 stiga frost.
Vindur víðast hægxxr nema í Vest-
mannaeyjum. Víðast vestlæg átt.
Lægð fyrir austan land á suður-
leið. LJtlit: Um Suðvesturland
vestlæg átt allhvöss í dag, en
annars staðar norðlæg, hvöss á
Vestfjörðum, snjókoma á Vest-
fjörðum, Norður- og Austur-landi.
Skipafréfíir.
„Suðurland" fór til Borgarness f
gær. Tvö flutningaskip erlend,
„Hermod" og „Spind", komu frá
útlöndum, hið síðar nefnda með
sement til Jóns Þorlákssonar.
„Esja“ kom úr strandferð.
Hið nýja íslandsferðaskip
„Sameinaða" hljóp af stokkun-
um í Kaupmannahöfn á laugar-
daginn var. Er það Dieselvélar-
skip, 263 fet á lengd, en 38 fet
og 10 þurnl. á breicld. Ber það
1 625 smál. og helir 12Va sjómí'u.
ferð á kluklmtíma. Skipið er með
kælirúmi.
Alþýðublaðið
kemur næst út á laugardag,
Vjerðill þá í því söguleg frásögn
eftir Theodór Friðriksson rithöf-
und: „Með-Jóni Þorlákssyni á vél-
báti“, „Yfirlýsing" frá stjórn
„Merkúrs" og margt fleira eftir-
tektarvert.
A fösíudaginn
kemur eru 117 ár, síðan „Fjöln-
is“-maðurinn Brynjólíur Péturs-
son fæddist. Þann dag eru og 62.
f