Alþýðublaðið - 28.04.1927, Side 3

ALEÝÐUBLASI®
O
Reykið Marsmann’s vindla.
Supremo,
Maravilla,
E! Arte,
Seott,
Epoca,
King,
Cobden,
Miranda,
Ait eru Þeíta gamlir og góðir knnningjar.
Opinbert uppboð verður haldið í Bárubúð föstudaginn
29. pessa mánaðar klukkan 1 eftir hádegi. — Verða
þar seldir ýmsir húsmunir, svo sem: skrifborð, skrif-
borðsstólar, legubekkir, bókaskápur, borðstofuborð, stólar
o. m. fl.
Bæjarfógetinn í Reykjavik, 27. apríl 1927.
Jóh. Jé!ssisim©œ©me
ert er kunnagt um það enn f>á,
hvaða skilyrði íhaldsmenn setja
iyrir því, að þeir greiði atkvæði
með lögum stjómarinnar. Ihalds-
menn virðast ekki á einu máli um
lögin, og flísist úr flokki þeirra,
er mjög óvist, að stjómin nái
landi með fmmvarpsbálk sinn. Ó-
hætt má þó fullyrða, að óbreyttur
nái frumvarpsbálkur þessi aldr-
ei fram að ganga. — Vinstriblöð-
in halda fram tvímælalausum nið-
'urskurði, en Íhaldsmenn og frjáls-
lyndir eru mjög sundraðir um
viðtæki niðurskurðar. Jafnaðar-
menn einir standa ákveðnir i móti.
Þorf. Kr.
á laslsaleigœsnai.
Réttmætur gengisgróði er það,
sem menn fá fyrst, eftir að geng-
isbreyíing hefir orðið vegna þess,
að hún vegur á móti sams konar
gengistapi, sem oft vill verða.
Eins og hver maður sér, dettur
lengum kaupmanni t hug að halda
lengi áfram að selja vöru með
sama lága verðinu, eftir að pén-
ingar hafa lækkað. Á sama hátt
er það heldur hvergi láíið haldast
uppi, að verð sé ekki tiltölulega
tfljótt lækkað, eftir að peningá-
gildið hcfir hækkað.
En hér heíir það skeð, að hús-
eigéhdur hafa nú eigi að eins
fcirt venju’egan genghgróða, held-
ur að örfáun réttsýnum mö'nn-
um undanskildum látið leiguna
hækka varanlega u:n það sama,
sem krónan hefir hækkað. Það er
mjög eðlilegt, að leigjendur taki
eklu e'tir þessu, þar se.n krónu-
ta’a leigúnnar stendur óbreytt. En
engu að síður heíir leigant á þenn-
an hátt hækkað um hvordi mrira
né minna en þriðjung frá því,
er krönan var í 60 gulJauiuin,
og þótíi kigan þá sannariega íull-
þungbær. —
Nú er kotnið svo, að bœci
krónuhœkkunin og b in hœkk.m
innlendu vörunnar halú skapað
penihgakreppu, sem ke.mur bæði
niður á atvinnúvegunum og á
leigjendum sem laua þiggja. Nú
liggur því húsa’eigan sem 'elnn
stórkostlegur ómagi á hvorum
tveggja. — Hún er nú það farg,
sem þjakar þjóðarfcúinu eiana
mest, þvi að hennar vegna getur
alment verðlag ekki komist niður
í eðlilegt horf, miðað við það
krónugengi, sem nú hefir staðið
stöðugt í hálft annað ár.
Þeir, sem fylgja gengishækkun-
arstefnunni, hljóta manna helzt að
sjá, hvílík vandræði hér eru á
ferðum. — Væri það nú t. d.
gerlegt, þótt tækifæri gæfist tíl
að hækka krónuna, að framkvæma
þá hækkun, þegar svo blýfastar
stíflur standa í vegi verðlagsjafn-
aðarins eins og húsaleigan í höf-
uðstaðnum, sem eklri hnikast til,
þótt peningagengið sé ýmist stór-
hækkandi eða stöðugt í þrjú ár
samfleytt? — Er yíirleitt hægt að
framkvæma stórar gengisbreyíing-
ar í þjóðfélagi, þar sem slíkur
viðslriítastirðleiki ríkir, að sumt
verðlag lætur alls ekki undan fyrr
en brestur tmdan þvi grundvöllur-
inn?
Kann ske má segja, að ekkert
verðlag lækki nokkru sinni fyrr
en það má til. En ef svo er, þá
er að minsta kosti aðstaða hús-
eigenda hér óeðlilega sterk, og
þeir noía sér þá aðstöðu svo
miskunnar’aust, að óhugsanlegt
er, að það komi þeim ekki ó-
beinlínis óþægilega í koll, ef nú
skal enn halda boganum svo
þöndum, sem gert heíir verið
hingað til. x.
Greinin í Alþbl. á mánudaginn
um hið dularíulla fyrirbriœi, seip
gerðist á Reykjavíkurhöín 6.
apríl, herir va’rið ákafa efíirtekt
l bænum. Má cvo segja, að bréjar-
menn hali varla talað um annað
er „Færey.’ngian fljúgandi“ síð-
ustu daga, og haíir hver fyrir-
spurnin og sagan rekið aðra til
blaðsins um þatla efni.
tír öllum hóprium veiur blaðið
þessa sögu:
Sama dag, sem draugaskútan
kom hingað á höfnina, voru 3
menn stadáir á sksmti iglingu á
ytri höininni. Sáu þeir þá skipið
og ióru fram hjá því, en skeyttu
því ekkert, af þvi að þeim þótíi
þeíta ekkert sögulegt. Þó sáu þeir
al’ir manrt, dökkan I framan, við
stýrið og annan við hlið honum,
sem rdrtist fara eftir fyrirskipun-
um hins.
Frá þessari sögu er hér greint
fyrir þá sök, að uppruní hennar
er all-du!arfullur. Á þriðjudaginn
var hringt til skrifstofu blaðsins.
Maðurinn, sem það gerðí, nefndi
sig Jón Jakobsson, keaðst búa á
Bergstaðastræti 45 og sagði þessa
sögu. Kvaðst hann fara úr bæn-
um þá um kvöldið og mundu
koma aftur eftir 4—5 daga og þá
hitta blaðið að máli. Blaðið gekk
nú úr skugga um það, hvort
maður með þessu nafni byggi á
þessum tiltekna stað, og reyndist
það ekki vera, og hafði aldrei,
svo menn vissu, búið . þar neinn
með því heiíi. Hér gæti verið um
dularfult fyrirbrigði að ræöa, og
mun nú sýna sig, hvort maðurinn
kemur til skila. Hitt telur biaðið
óhugsandi, _aö nokkur sé svo fá-
víi að halda, að Alþbl. hlaupi éftir
því, sem ökendir menn segja þvi
í sima. En fyrir bragðið getur
blaðið enga ábyrgð á sögunni tek-
ið fyrr en Jón þessi Jakobsson
gefur sig íram.
Oánægja nseð „Morgnnblaðlð4*
íiGrðaiiIands.
Akureyri, FB., 25. apríh
„ís'endingur“ heíir verlð beðinn
að tilkynna eftirfarandi:
LcidrY.t 'ing.
hes er geíið í , Mo gunblaðinu"
14. apríl, að Eggert Steiánsson
söngvari ha i su g ð á Ákureyri
við m.,’ ;. mi da a'ó. ó n, en a. e ki
haii hri nhig márina veiið jáfri-
irúkil og að ó nn. Sann’ei urinn
er sá, að söng hans var vel tekið.
Varð hann að endurtaka sum leg-
in og syrgja aukaíag að lokum.
en þ. ir Akureyri.iga:', sem Egg rt
he ir áður hrifið órl vman e'ga
méð röng sínum, fundu, að eitt-
hyað vantrði á, a ) ha n nyti si.-g
fýllilega þetla kvöld. Aetæðan
íyrir því var sú, að hnn hafði
tekið i kynjað kve’, sem haan er
enn, há um ínánuði seia:::a, ’a.; nn
af. Lýsir það líti li sanngi. n:, að
greina eklri frá þe r i ái.tæðu, því
að hún var á vitorði flestra í
bænum, enda var framkoma á-
heyrenda hin kurteisiegasta.
Smekkvísi má það eigi heita, að
geta að eins á þennan hátt Hsta-
manna þjóðarinnar, sem unnið
hafa stórsigra erlendis og alls
staðar komið fram þjóðinni til
sóma, um leið og viðvaningum
er hælt svo, að úr hófi keyrir.
Listasmekk okkar Islendinga er
að visu ábótavant, en svo siðuð
ættum við að vera að kunna að
sýna ágætismönnum sæmilega
kurteysi.
Nokkrir áheyrendur á Akureyri
Þeim þykir fréttaburður „Mgbl.“
heldur ómerkiiegur, Norðlending-
unum. Þó að þatía væri kitt
fleipur, heíir blaðið þö oft haldið
á heldur viðkvæmari málum, svo
að það beíir getað stórskaðað,
en þá e:r sérstök ástæða til að
hafa á sér góðan vara.
Innleiid tlðln-di*
Akureyri, FB., 27. apríh
Aðalfuridur Kaupfélags Eyfírð-
inga
er nýlega a'staðinn. Vöruvelta s'ð-
ast liðins árs 2i/j milljön, trygg-
ingarsjóður í árslok kr. 286 000,
innstæður féia anna kr. 955 999.
— Kuldalíð, Fjöll alhvít.
í ,;Mgfch“ í dag fiirriufaj,
stendur eítir farandi klausa:
„Landsbánka.'rv. var til 3. umr.
í Ed. í gær. Höfðu enn komið
fram ým a: brtt. frá msiri hluta
og fjármálaráðh. Voru þær samri.
og frv. sent Md.“
Það er sá hængur á þessum
fréttum, að þat a er eklri satt.
Það voru enjar srt. við Lands-
bánkafrv. samþ. í e. d. í gær,
og það var ekki scnt til n. d.,
af þeir i áitæðu, að engin at-
kvæða reib !a !ór fram þar í g :r.
Atkvæðaprrið: lan fer fyrst f.am
í dag. „Mgbl.“ mun ej til vhi
segja, að það hafi talað af spá-